Ραπουνζέλ

Ξέσπασμα...

Ελπίδας POV

"Χα! Δέκα μηδέν!" Του φωνάζω ενθουσιασμένη και γελάω.

"Μα καλά! Πως γίνεται να με νικάς όλη την ώρα! Είσαι και πιομενη!'' Μου λέει και γελάω.

"Η υπερβολική καφεΐνη σε βοηθάει στο να..." Αρχίζω να λέω όμως με διακόπτει.

"Ναι ναι σταμάτα να μιλάς υπερβολική εξυπνάδα πάμε τώρα να παίξουμε ξανά έναν γύρο γιατί το νιώθω θα μου γυρίσει!'' Μου λέει και αρχίζουμε να παίζουμε ξανά ένα παιχνίδι όμως στα μισά αφού έχω βάλει τέσσερα γκόλ στον Έκτορα βλέπω πως το κινητό μου ανοίγει.

Ωχ...

Ξέχασα ότι το είχα στο αθόρυβο! 

Αμέσως δίνω το τηλεχειριστήριο στον Έκτορα και πάω μα σηκώσω το κινητό μου ενώ ο ίδιος έβαλε το πρώτο του γκόλ.

Θαύμα...

"Ααα! Που πας τώρα που πήρα φόρα?" Γκρινιάζει.

"Σκασμουλης λίγο." Του λέω κια βλέπω πως με καλεί ο Λούκας.

Ωχ...

Προβλέπεται κράξιμο.

"Ναι?" Λέω κάπως διστακτικά όταν το σηκώνω.

"Ελπίδα Ζωή Νατάλια Αθανασίου Παπασταύρου που στο διάολο είσαι στις 6 το πρωί και πες μου έναν πουστη λόγο που δεν σηκωνες το ριμαδι το κινητό!" Φωνάζει και απομακρύνω το κινητό από το αυτί μου.

Μην κουφαθω και όλας τώρα που περνάω καλά νικώντας τον Έκτορα στο ποδοσφαιρακι.

"Πο πο... Παιδί μου ηρέμησε λίγο..." Λέω εντελώς αναισθητα.

"Ελπίδα είσαι τρελή? Σε έχουμε πάρει 49 τηλέφωνα! Γιατί δεν το σηκωνες και που στο καλό είσαι?" Συνεχίζει να μου φωνάζει.

"Έλεος παιδί μου πως κάνεις έτσι... Με αυτόν που σου είπα είμαι... Με... Με το... Αγόρι μου." Λέω και ο Έκτορας με κοιτάζει πονηρά.

"Αν το μάθει αυτό η μητέρα σου θα σε κλειδώσει στο υπόγειο." Με μαλώνει.

"Δεν θα το μάθει αν δεν της το πείτε εσείς." Λέω πονηρά.

"Ελπίδα αυτό που έκανες ήταν τελείως ανεύθυνο! Τρομαξαμε! Νομίζαμε πως επεθας κάποιο κακό!" Μου λέει και ρολαρω τα μάτια μου.

"Κακό σκυλί ψωφο δεν έχει. Άντε μπάι μπάι τώρα γιατί έχω και δουλείες." Του λέω και το κλείνω.

"Λες πολλά ψέματα?" Με ρωτάει ο Έκτορας.

"Αν είναι ανάγκη ναι." Απαντάω και κάθομαι δίπλα του.