Ραπουνζέλ

Μερικά νεύρα...

"Βαριεμαιιι..." Γκρινιαζω στον Έκτορα ενώ αφήνω μερικά μικρά φιλάκια στον λεμό του ενώ εκείνος παίζει ποδοσφαιρακι με τον Νικόλα.

"Ναι αλλά παίζω τώρα." Λέει σαν εθισμένο παιδάκι που είναι.

"Να παίξω και εγώ τουλάχιστον?" Ρωτάω καθώς κάθομαι δίπλα του και ο Νικόλας γελάει.

"Δεν είναι Μπάρμπι μικρή." Με κοροϊδεύει.

"Ωχ Νικόλα μην την προκαλείς." Τον συμβουλεύει ο Έκτορας.

"Γιατί ξέρει να παίζει?'' Ρωτάει κοροϊδευτικά.

"Ναι ξέρω!" Φωνάζω εγώ εκνευρισμένη.

"Οοο έλα τώρα μικρούλα κάτσε εκεί και αν είναι θα βάλω στον υπολογιστή να δεις Μπάρμπι." Με κοροϊδεύει ξανά.

"Έκτορα φύγε να του δείξω εγώ πως παίζεται..." Λέω αρπάζοντας το ένα τηλεχειριστήριο από τον Έκτορα και κάθομαι δίπλα του και αρχίζουμε να παίζουμε.

"Έλα! Έλα! Κλέβεις!" Μου φωνάζει ο Νικόλας σαν μωρό και γελάω.

"Δεν κλέβω εσύ είσαι απλά άχρηστος!" Του φωνάζω γελώντας.

"Κάτι κάνεις σίγουρα! Δεν γίνεται να με έχεις νικήσει 11 φορές! Εμένα! Τον Μέσι του ΦΙΦΑ!" Λέει και γελάω ξανά.

"Εγώ δεν την έχω κερδίσει ποτέ! Είναι καλή... Σε όλα." Λέει ο Έκτορας και  γελώντας τον φιλάω.

"Σε αγαπάω." Του λέω και με φιλάει και εκείνος.

"Και εγώ σε αγαπάω." Μου λέει και με φιλάει ξανά. Αρχίζει να χαϊδεύει το σώμα μου προστηχα και πάω να του βγάλω την μπλούζα.

"Εεεε! Εεε! Έφηβοι με ορμόνες στο δωμάτιο αυτά!" Λέει και ο Έκτορας με απομακρύνει από κοντά του γελώντας λιγάκι.

"Γιατί? Δεν σου αρέσουν οι τσοντες?'' Τον ρωτάει ειρωνικά.

"Όχι οι λαϊβ. Αν και έχω παίξει σε μια..." Λέει και τον κοιτάζω έκπληκτη.

"Ααα! Από εκεί σε ξέρω!'' Αναφωνεί η κολόνα του σπιτιού μου και τον κοιτάζω και εκείνον έκπληκτη.

"Έκτορα!" Του φωνάζω.

"Να σου πω! Από την μέρα που σε γνώρισα σεξ δεν έχω κάνει! Εσύ φταις!" Με κατηγορεί και όλας.

"Μα καλά και εσύ... Μια με την δεκατετράχρονη μια μαθαίνω πως έπαιξες σε τσόντα και θες να σου δώσω και την ξαδέλφη μου?" Τον ρωτάω ειρωνικά.

"Δεν φταίω εγώ... Η ανάγκη με έκανε. Έπαιξα σε μια για να πληρωσω το νοίκι." Λέει με αθώα φωνή.