Ραπουνζέλ

Ατύχημα

Ερμίνας POV

Νόμιζα πως οι πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου ήταν εκείνες που ζούσα στην εφηβεία...

Που ο Άλλος με... Με κακοποιούσε.

Αλλά τελικά το να είσαι μάνα είναι ακόμα πιο δύσκολο.

Ειδικά αν το ένα σου παιδί είναι άρρωστο υπάρχει κίνδυνος ανά πάσα ώρα και στιγμή να... Να πεθάνει και είναι κόρη του βιαστή σου.

Με κοιτάζει μέσα στα μάτια γεμάτη αγωνία περιμένοντας για μια απάντηση που εγώ δεν μπορώ να της δώσω γιατί πολύ απλά την αγαπάω.

Την αγαπάω όπως όλα μου τα παιδιά.

Και είναι υπερβολικά πληγωμένη από μόνη της.

Δεν μπορώ να την πλήγωσω και εγώ...

"Μαμά... Θέλω να μου δώσεις μια απάντηση." Μου λέει η μικρή μου ενώ δάκρυα κυλάνε από τα ματιακια της.

Πάω να τα σκουπίσω όμως εκείνη απομακρύνει το χέρι μου και συνεχίζει να με κοιτάζει περιμένοντας για μια απάντηση.

"Όχι Ελπίδα μου... Δεν θα το έκανα... Γιατί έτσι δεν θα είχα εσένα... Το μικρό μου πανέξυπνο κοριτσάκι." Της λέω όμως φαίνεται πως δεν με πιστεύει.

"Μπορείτε να φύγετε? Θέλω να κοιμηθώ." Μας λέει με φωνή που σπάει.

"Είσαι καλά κοριτσάκι μου?" Την ρωτάει γλυκά ο Αχιλλέας και εκείνη αρχίζει να κλαίει.

"Φύγετε... Θέλω να μείνω μόνη μου." Μας λέει κλαίγοντας και κοιτάζομαστε με τον Αχιλλέα.

"Μαμά ξέρω ότι ήθελες να κάνεις έκτρωση. Και εσύ Αχιλλέα πως θεωρούσες πως είμαι... Ένα μπάσταρδο. Ξέρω πως η οικογένεια μου θεωρούσε ότι είμαι ένα πρόβλημα... Ότι ήθελαν να κάνεις έκτρωση... Ότι ο βιολογικός μου πατέρας ήταν ή είναι τέλος πάντων ένας παιδεραστης που σε βιαζε για τρία ολόκληρα χρόνια. Το μόνο που δεν ξέρω είναι γιατί τελικά δεν έκανες έκτρωση αλλά να σου πω την αλήθεια αυτή την στιγμή δεν με νοιάζει καθόλου. Το μόνο που θέλω είναι να κοιμηθώ." Λέει καθβς ξαπλώνει στο κρεβάτι της και δεν ξέρω πως θα αντιδρασω.

Γιατί όλα αυτά είναι αλήθεια.

Ή μάλλον ήταν αλήθεια.

Όντως είχα πάει να κάνω έκτρωση.

Όντως ο Αχιλλέας θεωρούσε πως είναι ένα μπάσταρδο.

Όντως ήθελαν όλοι να πάω να κάνω έκτρωση γιατί θεωρούσαν ότι είναι ένα πρόβλημα.