Ραπουνζέλ

Αποκάλυψη

Έκτορας POV

"Δεν σε συμπαθώ." Μου λέει ο Λούκας ενώ με κοιτάζει δολοφονικά.

"Κάτι έχω καταλάβει. Αλλά γιατί δεν με συμπαθείς? Όλοι το κανουν. Ίσως μα φταίει το ποσό απίστευτα γοητευτικός είμαι." Λέω και με χτυπάει στο κεφάλι.

"Κοροϊδεύεις την ξαδέλφη μου..." Μου λέει θυμωμένος.

"Πρώτων... Δεν την κορόιδευω. Την κορόιδευα. Και δεύτερον... Και εσείς αυτό κάνετε. Όχι μόνο με καλυπτετε αλλά ξέρετε και το ποιος είναι ο πατέρας της και ποια είναι η αδελφή της και δεν της λέτε τίποτα. Ειδικά η σουρλουλου από εδώ." Λέω δείχνοντας την Νεφέλη.

"Ε! Δεν φταίω εγώ. Έχω ρητές εντολές να μην της πω ποτέ τίποτα. Δεν με  αφήνουν οι γονείς της οπότε..." Δικαιολογεί τον εαυτό της.

"Απλά και εσύ φοβάσαι τους γονείς της όχι ότι θα πληγωθεί αν μάθει την αλήθεια. Όπως όλοι σας." Λέω και με κοιτάζουν ειρωνικά.

"Και τότε εσύ γιατί δεν της λες την αλήθεια?" Με ρωτάει ο Λούκας.

"Όχι μόνο δεν θέλω να την πλήγωσω αλλά αν της πω ότι ξέρω και γιατί την πλησίασα η άλλη η τρελή θα βάλουν να σκοτώσουν τον πατέρα μου μέσα στην φυλακή." Απαντάω.

"Κοίτα... Το παιδί έχει ένα πόιντ." Παραδέχεται η Νεφέλη.

"Παιδιά..." Ακούγεται η φωνή της Άλι που τόση ώρα ήταν πορομενη στο κινητό της και γυρνάμε και την κοιτάζουμε.

"Δεν υπάρχει καινούργιο βιβλίο." Μας λέει και την κοιτάζουμε με απορία.

"Τι?" Την ρωτάω χωρίς να καταλαβαίνω.

"Δεν έχει βγεί καινούργιο βιβλίο. Η Ελπίδα είπε ψέματα." Μας λέει και αμέσως βγάζω το κινητό μου για να την πάρω τηλέφωνο όμως εκείνη δεν απαντάει.

Κλασσική Ελπίδα.

Σε άλλη περίπτωση δεν θα ανησυχούσα μιας και με γράφει πολλές φορές οτάν την παίρνω τηλέφωνο αλλά τώρα είναι βράδυ έχει σκοτεινιάσει μας είπε ψεμετα και έχουμε και μια τρελή πάνω από το κεφάλι μας.

"Τι έγινε? Δεν το απάντησε?" Με ρωτάει η Άλι και γνέφω αρνητικά.

"Πόση ώρα τώρα λείπει?'' Ρωτάω ενώ η καρδιά μου έχει αρχίσει να χτυπάει σαν τρελή στην ιδέα ότι μπορεί κάποιος να της έκανε κακό.

"Είναι 9:30 η ώρα. Και εκείνη έφυγε πριν μια. Θα έπρεπε να είναι εδώ." Λέει τρομαγμένη η Νεφέλη και αμέσως σηκώνομαι και βγαίνω έξω στο μπαλκόνι της Ελπίδας και παίρνω τηλέφωνο την βλαμενη όμως δεν μου το σηκώνει.