Ραπουνζέλ

Broken

Ελπίδας POV

Νιώθω έναν τεράστιο πονοκέφαλο και μια τεράστια ζάλη.

Προσπαθώ πολλές φορές να ανοίξω τα μάτια μου όμως δεν καταφέρνω τίποτα.

Όταν επιτέλους τα ανοίγω ένα έντονο φως με τυφλώνει και τριβω τα μάτια μου όμως ακούω κάτι να κουνιεται.

Τότε καταλαβαίνω πως το ένα μου χέρι είναι δεμένο με μια αλυσίδα που ενώνεται στον τοίχο.

"Πολύ μελοδραματικό..." Σχολιάζω καθώς σηκώνομαι και προσπαθώ να ελευθερωσω το χέρι μου όμως δεν καταφέρνω τίποτα.

Γαμώτο...

Κάπου σίγουρα θα υπάρχει κάτι που θα με βοηθήσει να ελευθερωσω το χέρι μου...

Αρχίζω να παρατηρώ το δωμάτιο και τότε καταλαβαίνω που είμαι.

Στο πατρικό σπίτι της μητέρας μου...

Και συγκεκριμένα στο δωμάτιο της.

Δίπλα από το κρεβάτι υπάρχει ένα γράμμα και λίγο πιο πέρα ένα μεγάλο κουτί.

Το γραφείο της η βιβλιοθήκη η ντουλάπα όλα τα πράγματα της μητέρας μου έχουν εξαφανιστεί.

Μόνο το κρεβάτι της είναι ακόμα εδώ στο οποίο κοιμομουν και όλας.

Κοιμομουν...

Ναρκωμενη ήμουν αλλά εντάξει δεν θα το κάνω θέμα.

Αμέσως παίρνω στα χέρια μου το γράμμα και αρχίζω να το διαβάζω.

Καλημέρα Ραπουνζέλ.
Ελπίζω να κοιμήθηκες καλά γιατί
ξυπνήσες στον μεγαλύτερο σου εφιάλτη.
Η αλήθεια είναι σκληρή και εσύ επέμενες να την μάθεις. Στο τέλος όμως έκανες πίσω.
Για αυτό τον λόγο σε απήγαγα και σε έφερα εδώ.
Για να τελειώνει αυτό το παιχνίδι της αλήθειας και του ψέματος.
Αν θες να φύγεις από εδώ πολύ απλά θα πρέπει να ανοίξεις το κουτί και μετά θα καταλάβεις.
Σήμερα θα μάθεις την αλήθεια.
Αν όμως κάνεις πεισματα και δεν κάνεις ότι σου λέω σε περιμένουν πολλά βασανιστήρια και θα έρχεται στα πόδια σου κάθε μέρα ένα πτώμα από τα άτομα που αγαπάς.
Η απόφαση είναι δική σου μικρή μου Ραπουνζέλ...

-Β.

"Καριόλα..." Μουρμουριζω και πάω να ανοίξω το κουτί.

Μέσα έχει πίνακες... Μια παιδική ζωγραφιά ένα μεγάλο τετράδιο μια κάμερα και ένα κολιέ...

Πρώτα παίρνω στα χέρια μου την παιδική ζωγραφιά και μένω έκπληκτη.

Μια... Ολόιδια είχα ζωγραφίσει και εγώ...