Αγαπημένη μου κόρη

1.6K 202 331
                                    

"Συγνώμη ρε φιλέ Έκτορα αλλά τόση ώρα αντί να δώσεις ένα χεράκι βοηθείας απλά κοιτούσες και έκανες διάφορες φαντασιώσεις?" Τον ρωτάω καθως κλειδώνω την ντουλάπα μου με τον τύπο μέσα.

"Μα εγώ με το μέρος σου ήμουν? Γιατί να τον βοηθήσω?" Με ρωτάει και γελάω ειρωνικά.

"Εμένα εννοούσα." Του λέω γελώντας λιγάκι.

"Δεν φαινοσουν να χρειάζεσαι βοήθεια. Όταν μπήκα μέσα καρφώνες ένα ψαλίδι στο χέρι του." Μου λέει και γνέφω θετικά με κατανόηση.

"Έχεις δίκιο." Του λέω και με κοιτάζει από πάνω έως κάτω.

"Ευτυχώς δεν σε χτύπησε. Δεν έχεις καμία πληγή έτσι?'' Με ρωτάει και γελάω αχνά.

"Όχι δεν έχω. Είμαι καλά." Του λέω και με αγκαλιάζει αφήνοντας με άναυδη.

"Όταν μου είπαν τα αδέλφια σου ότι είσαι μόνη σου στο σπίτι με αυτόν τρόμαξα όσο ποτέ άλλοτε. Χαίρομαι που είσαι καλά." Μου λέει και χαμογελάω.

"Είμαι μια χαρά... Μην ανησυχείς για εμένα. Τα αδέλφια μου? Είναι καλά?" Τον ρωτάω ανήσυχα.

"Ναι. Ενημέρωσαν και τους γονείς σου. Όλα είναι καλά." Μου λέει χωρίς να με αφήνει από την αγκαλιά του.

Γκυκούλης μωλεεε....

Ξαφνικά τον νιώθω να απομακρύνεται και βλέπω τον Αχιλλέα να τον έχει αρπάξει και να τον πετάει στο κρεβάτι ένω έχει βγάλει ένα όπλο και τον σημαδεύει.

"Τι κόρη μου ρε μαλάκα πηγές να πειράξεις?" Φωνάζει έξαλλος.

"Ελπίδα..." Φωνάζει και η μαμά μου και τρέχει μέσα ανήσυχη και με αγκαλιάζει όμως εγώ απομακρύνομαι.

"Αχιλλέα! Άσε τον!" Φωνάζω.

"Τι λες καλέ? Πήγε να σε σκοτώσει!" Φωνάζει έξαλλος.

"Όχι! Αυτός είναι ο Έκτορας! Φίλος μου." Του λέω καθώς προσπαθώ να τον απομακρύνω από κοντά του.

"Ελπίδα βοήθεια..." Λέει ο καημενος ο Έκτορας και πραγματικά τον λυπάμαι με εμένα που έμπλεξε.

"Σκάσε εσύ!" Φωνάζει ο Αχιλλέας και τον χαστούκιζει.

"Δηλαδή μου λες πως αυτός ο μαντραχαλος... Είναι φίλος σου?'' Με ρωτάει.

"Ναι! Και δεν πήγε να μου κάνει κακό! Με αγκαλιάζε!" Του εξηγώ και γυρνάει και κοιτάζει τον Έκτορα.

"Την κόρη μου ρε μπαγλαμά?'' Φωνάζει ξανά ενώ βγάζει την ασφάλεια από το όπλο του.

"Εεε! Ε! Αχιλλέα! Άσε τον τον καημένο! Θα τον σκοτώσεις!" Φωνάζω καθώς παίρνω το όπλο στα χέρια μου.

Ραπουνζέλ Where stories live. Discover now