Mad Attraction (Mondragon Series #1) [Under Revision]

Chapter Eleven: Acceptance

"Good then." Sabi niya lang habang nakapokus ang tingin niya sa kalsada. "I'm going to make sure that you won't regret your decision, Miss Delos Santos."

Lihim akong napalunok nang sandali niyang ibaling ang tingin niya sa akin sabay bigla niya akong nginisihan.

"I'll make you moan my name even louder when I fck you...hard."

Mariin kong pinagdaop ang mga kamay ko sa ibabang ng mga binti ko saka pinilit ang ulo ko na tumingin sa ibang direksyon.

Tama ba ang naging sagot ko? Tama ba talaga ang naging desisyon ko?

Tama ba na sumama ako sa isang halimaw na gaya ni Trojan Mondragon?

***

Halos lumuwa ang mata ko sa pagkalula nang bumungad sa akin ang isang napakalaking bahay matapos kong makababa sa sasakyan ni Trojan.

"Don't make yourself wet now with your saliva, Miss Delos Santos." Biglang sabi ni Trojan na pumutol sa pagkalula ko sa modernong mansyon na nasa harapan ko. "Hindi ko gustong mabasa ang damit mo bago ko pa mapunit ang bagay na 'yan."

Napanganga ako sa sinasabi niya saka walang ano-ano'y biglang naiyakap ang mga braso ko sa katawan ko.

The way he stares at me is so intimidating na para bang ano mang oras mula ngayon ay kakainin niya ako ng buhay.

His eyes is too sharp, too piercing that it makes my knee wobble and weak.

Everything about Trojan Mondragon makes me weak.

"Come now, honey. Hinihintay ka na ng mga katulong ko sa loob."

Wala na akong ibang nagawa nang biglang kunin ni Trojan ang isang braso ko gamit ang isang kamay niya saka niya ako hinila papasok sa loob.

Mas lalo pang nanlaki ang mata ko nang bumungad sa akin ang loob ng mansyon. Sobrang lawak ng loob na iyon at halos lahat ng nakikita kong gamit sa loob ay yung mga pinaka latest na bagay na nakikita ko lamang sa mga magazine galing sa ibang bansa na pinahiram sa akin minsan ni Ethan.

Lahat ng bagay na nasa loob ng mansyon ay nagsusumigaw kung gaano kayaman ang taong nakatira sa loob.

Trojan Mondragon is really damn rich.

"Magandang hapon mo, Master."

Parang isang eksena mula sa isang pelikula ang sumalubong sa amin nang bigla na lang maglabasan mula sa kung saan-saan ang mga babaeng katulong at lalaking naka-uniporme ng butler ang nagwelcome sa amin at humilira sa dalawang pila sa harapan namin.

"Carlos, buy her good dress..." Biglang sabi ni Trojan doon sa lalaking nasa unahan ng pila ng mga lalaking naka-unipormeng itim at puti saka niya ako tinitigan mula ulo hanggang paa. "And the most expensive ones."

"Masusunod po, Master."

"T-Teka! Anong sinabi—"

"Save your thank you later, Eila. You need to get." Putol niya sa sasabihin ko saka niya ako muling tinitigan mula ulo hanggang paa bago nagtagal ang tingin niya sa mukha ko. "You're too thin."

"Hindi ako payat! Ganito lang talaga ang katawan ko!" Depensa ko naman sa sarili ko.

Hindi naman sa pagmamayabang pero isa sa mga asset ko ang katawan ko dahil kahit gaano ako kalakas kumain, hindi pa rin nagbabago ang figure ko. Siguro mabilis lang talaga ang metabolism ko kaya ganoon. Pero hindi ako payat!