✅Looking Back To My Nightmare (BOYSLOVE) MPREG

#⁴⁰: Magnus

Hindi ako agad kumilos para ipasok ang kotse ko sa gate ng kusang magbukas ang mga iyon at talagang inaanyayahan kaming pumasok dahil walang bantay na humarang sa tarangkahan ng bahay ng papa. Dapat ba akong maging at ease ngayon o magiging alerto ako dahil doon. Hindi basta basta nagpapapasok si papa ng kung sino man kahit ako kung hindi muna ako kakausapin tru phone call at tanungin kung anong kailangan ko. But now, it's a bit defferent from the past. He is allowing me to enter his cage to come in.

"What are you doing Magnus, lets go get inside. Para makuha na natin ang anak natin." Sabi ni Alexander at niyugyog pa ang kanan kong kamay na nakapagpatingin sa kanya.

"May mali eh." Nasabi ko na lang.

"Anong mali sa pagkuha natin sa anak natin. Magnus ano ka ba?"

"Kailangan nating mag ingat, dahil pakiramdam ko talaga na may mali. Hindi magpapapasok ang papa ng ganito kaluwag kung wala siyang masamang balak sa atin. Kaya nag aalangan ako na baka may kung anong hindi magandang binabalak ito." Seryusong sagot ko pa dito at muling itinuon ang paningin ko sa malaking pintuan na nakatapat na mismo sa amin habang nasa tarangkahan na kami ng gate ng papa papasok.

"Judt go inside Magnus. Kung hindi ka pa kikilos lalabas ako dito at ako ang unang papasok." May galit sa boses na sabi niya sa akin at tangka na ngang lumabas ng pinigilan ko siya.

"Sandali. Huminahon ka. Huwag ka munang lumabas, heto na. Papasok na tayo." Sagot ko na lang at wala na nga akong nagawa kaya naman muli kong minaneho ang kotse ko papasok at kasunod ang tatlong kotseng kasunod namin.

Hindi pa sana ako bababa ay nauna na siyang lumabas ng kotse at agad na tinalunton ang malaking pintuan kaya agad ko siyang hinabol pero agad na may humarang dito na tatlong lalaki at isang babae na alam kong pawang mga ibra maestra ng papa dahil nakikita sa kanilang mga mata ang walang kabuhay buhay at kahit kaunting kinang ang mga iyon.

Damn you old man! Sa loob loob ko dahil sa pagkaganid nito ng katalinuhan ay maraming tao ang nagsasakripisyo dahil doon gaya ng mga taong humarang sa amin.

"Huwag kayong lalagpas sa kung saan kayo ngayon kung ayaw niyong masaktan. Hintayin ang master na lamabas diyan sa pintuan." Sabi ng babae.

"Damn it! I don't care if who or what you are, get out of my way." Galit na sigaw niya dito at tangkang lalagpasan na siya dito ng makita kong kumilos ang isang lalaki para sana patumbahin siya ay agad akong humarang dito.

"Calm down Alexander, they don't have any emotion. Only my father can command them." Mahinang sabi ko sa kanya at itinago ko siya sa likod mo. "We won't. Just told to my father that we are here to take my son back." Seryusong sabi ko sa mga ito at inisa isa silang tinignan. Pero hindi na pala kailangan dahil kusa ng bumukas ang pintuan at iniluwa nga doon ang anak namin at si papa na magkahawak pa ang mga kamay.

Nakangiting nakatunghay sa amin ang anak namin. Nakikitaan ko man ng kaseryusuhan ang mukha ng papa pero hindi na iyong dating walang kamemo emosyon gaya ng mga taong humarang sa amin. Ngayon, maaliwalas ang mukha nito na nakatingin na sa amin.

"Welcome to my house my son." Sabi nito sa seryusong tinig. "Hindi mo ba sila sasalubungin apo, at aanyayahang pumasok sa loob ng bahay." Pagkuway baling nito kay Zander na hindi ko lubos mapaniwalaan. Apo? Kinikilala niyang apo ang anak ko? Imposeble.

"Daddy, papa." Nakangiti at talaga namang masayang masaya ngang sinalubong kami nito at agad na yumakap kay Alexander at nagpabuhat dito. "Nakilala ko si lolo, ang bait bait niya." Sabi pa nito. Anong kalukuhan at kasinungalingan ang itinamin niya sa utak ng anak ko sa maikling oras lang?

Ang papa? Mabait? Nagpapatawa yata ngayon ang anak ko at marunong ng magpatawa. Dahil imposebleng magiging mabait siya sa anak ko. Dahil hindi maalis sa isip ko na binalakan niya ito ng masama at pinagbantaan akong tuturukan ng gamot ang anak ko gaya ng ginawa niya sa akin.