Hermione Granger sadık bir dosttu.
Draco Malfoy için yasak bir aşk,
Geride kalanlar içinse tek umuttu.
Savaşın kaybedilmesinin üzerinden 5 yıl geçmişti. Hermione ölümlerin ve yalnızlığın ortasında acıyla kıvranırken, her şeyi değiştirmek için bir im...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Anlayamıyorum Draco." dedi genç kız. Çocuğun ona uzattığı kahveyi alırken düşünceliydi. Ailesinin ölümünün üzerinden bir buçuk ay geçmişti. Draco'nun onu gizlediği evinde kendini toparlamak için elinden geleni yapsa da içindeki boşluğu kapatamıyordu.
"Birini nasıl öldürebilirsin ki? Bir insan nasıl öylece ortadan kaybolur ve sen de onun sevdiklerine hesap bile vermek zorunda kalmazsın?"
Draco Malfoy ise buna karşılık kızın yanına oturdu. Hermione sarmalandığı battaniyesinden yorgun bakışlarıyla yeri izliyordu. Genç adamın kalbi kızın bu durumuyla kırılırken iç çekti.
"Sen bunu anlayamayabilirsin. Ama eğer benim gibi büyümüş olsaydın ve tüm o ölümler önünden geçerken kötü tarafta olsaydın, bir süre sonra bu sana da basit gelebilirdi-"
"Asla. Asla kimsenin ölümü basit bir şey olmamalı. Özellikle de katili için."
Hermione bakışlarını nihayet onun gri gözlerine çevirdiğinde Draco tebessüm etti. Bir elini kızın yanağına uzattı. Yıllar sonra ona bu kadar yakın olabildiğine inanmıyordu. Bir Malfoy olarak en büyük tutkusunun en büyük düşmanında gizli olması oldukça şairane olsa da hala genç kızın hislerini tahmin etmekte zorlanıyordu. Hermione ise yeminliymiş gibi Draco'ya hiç o şekilde yaklaşmıyor, bir yandan da hislerini düşünmekten kaçınıyordu.
"Öyle değil Hermione. Eğer aileni öldüren kişi burada olsaydı-"
"Olmasın. Ölmesini delice istiyorum Draco. Dediğimi yanlış anlama. Ama benim tarafımdan değil. Kimsenin ölmüş bedeninin sahibi olmak istemiyorum."
Genç kızın sözleri Draco'yu düşündürmüştü. Evet kız intikam doluydu. Onları yok etmek istiyordu. Ama onları öldürdüğünde eski benliğinin yitip gideceğini ve geride bir katil kalacağının da farkındaydı.
"Peki burada olsa?" diye sordu genç Malfoy kızın yanağını baş parmağıyla okşarken. Hermione ise derin bir nefes aldı. Kahverengi gözlerinden bir ışık hüzmesi geçerken loş salonda Draco Malfoy karşısındaki manzaraya iç çekti.
"Eğer burada olsaydı, onu gözümü kırpmadan öldürürdüm. Korktuğum da bu Draco. İçimde bir yerlerde masumların canını yakan o ölümyiyenleri ortadan kaldırmayı istiyorum. Onları öldürmeyi istiyorum. Ama bunu yaparsam eğer, benliğimi kaybederim."
Draco Malfoy buna karşılık gülümseyerek onu kendine doğru çekti. Hermione ise güvendiği kollarda kafası karışsa da kalmaya devam ediyordu. Bir gün gitmesi gerektiğini biliyordu ama. Draco'nun aklını daha fazla karıştıramazdı. Genç kızın yapması gereken Harry'i bulmaktı. Savaşmak ve büyük ihtimalle de ölmekti. Kimse için de bu amacından vaz geçmeyecekti. Draco kıza kollarını daha sıkı sararken fısıldadı.
"Sen asla kaybolmazsın Hermione. Kusursuzsun. Öfken, intikamın bunları değiştirmez. Ne yaparsan yap her zaman masum kalacaksın."
