35. Bölüm

6.9K 668 64
                                    

O gece ve sonrasında Efsun belli aralıklarla ilaç verilerek uyutulmaya devam edildi. Arada bir gördüğü kabuslarda her zaman yanında olan ve elini tutan Gökhan' dan haberdar olmasa da varlığını hissediyor ve suçlulukla kavrulan ruhu biraz olsun rahatlıyordu.

"Ciğerleri ilk zamanki durumuna göre daha iyi, artık oksijen desteğini kesebiliriz ancak yine de kendini çok zorlamaması gerekiyor. Odanın da sürekli temiz hava alması gerek efendim. İlaç desteğini de kestik, kendisi birazdan uyanacaktır."

Doktorun sözlerini dinleyen iki adamda başını sallayıp onun gitmesini bekledi. Doktor uzaklaştığında kapıya ilk uzanan Leo oldu ve kapıyı açıp Gökhan' ın geçmesi için yol verdi. "Buyrun."

Gökhan, Leo' ya karşı çok pozitif yaklaşmasa da başıyla onaylayıp içeri girdi. Her ikisi de Efsun' un bir an önce uyanmasını beklerken aşağıdan gelen bir görevli Leo' yu dışarı çağırmıştı.

Gökhan sonunda odada yalnız kalmanın rahatlığı ile bedenini koltuktan kaldırıp Efsun' un yattığı yataktaki boşluğa oturdu. Bir eli yine Efsun' un parmaklarını sararken diğer eli çoktan yolunu bulmuş, onun yastıpa dağılan saçlarını düzeltmeye başlamıştı.

"Uyan artık."

Gökhan' ın fısıltısı sessiz odada yankılanırken Efsun' un parmakları ani bir irkilmeyle hareket etmişti. Onun verdiği tepki Gökhan' ın yüzünü güldürürken, Efsun' un yavaşça gözlerini açışını büyük bir ilgiyle izledi.

Efsun sonunda gözlerini açtığında aydınlık odada kaşlarını çatmak zorunda kaldı. Uzun süre karanlıkta kalmış gibi gözleri yanmaya başlarken bakışları ona ilgiyle bakan adamı buldu. "Gökhan bey?" Ne yani, rüya değil miydi? Gerçekten burada mıydı? O zaman... o öpücük?

"Merhaba Efsun."

Gökhan ona en karizmatik gülümsemesini sunarken, Efsun hâlâ çatık kaşları ile ona bakıp zihnindeki görüntülerin gerçek mi rüya mı olduğunu anlamaya çalışıyordu. " Merhaba. " derken oldukça şapşal göründüğünden emindi. " Leo nerede?"

Gökhan' ın gülümseyen yüzü eski sert görünümüne dönerken Efsun' un uyanır uyanmaz o adamı sorması sinirlerini bozuyordu. "Damlar birazdan." deyip memnuniyetsiz ifadesiyle geri çekildi.

Tıpkı Gökhan' ın dediği gibi kapı yavaşça aralanıp Leo içeri girdiğinde, Efsun' un ve Leo' nun birleşen bakışlarında hüzünlü bir dalgalanma oluştu.

Leo kapıyı arkasından kapatıp yavaş adımlarla yatağa yaklaştı ve günler sonra en canlı haliyle gördüğü Efsun' un önünde , Gökhan' ın garip bakışları altında hafif bir reverans yaptı. " Sizi daha iyi gördüğüme sevindim Leydim."

Gökhan, onun sinirlerini bozan adamın Efsun' a karşı kullandığı hitap şeklini düşünürken, Efsun Leo' nun ara ara yaptığı gibi onunla resmi bir şekilde konuşmasına gülümsedi. "Bende."

" Kendinizi iyi hissediyorsanız birkaç hizmetçi kişisel bakımınız için dışarıda bekliyor. Gelsinler mi?"

Efsun şu an nasıl göründüğünü bilmese de berbat bir durumda olduğunu biliyordu. En önemlisi ise hiçte güzel kokmadığıydı. " Çok iyi olur." dedi inlercesine. Bedeni temizlik diye bas bas bağırıyordu.

" Pekâlâ, gönderiyorum."

Leo odadan çıkarken Gökhan' da düşünceli bir şekilde ayaklandı. "İşin bittiğinde görüşürüz Efsun, dikkat et yaralarına."

Efsun hâlâ gözünün önüne gelen görüntüler yüzünden bakışlarını kaçırmakla meşguldü. " Tamam Gökhan bey."

Gökhan dışarı çıktığında onun çıkmasını bekleyen 3 kadını fark etti. Onlar içeri girerken bakışları Leo ile kesişti. " Biraz konuşabilir miyiz?" diye sorarken aklındaki soru işaretlerini sıraya koydu.

EFSUN (Tamamlandı)Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ