EFSUN (Tamamlandı)

1. Bölüm

Kitaba başlama tarihinizi yazabilir misiniz?

*******************************

Efsun, şu an sırf meraktan bile kalkabilirdi onu oldukça cezb eden yatağından. Ancak dün gece denizin buz gibi suları ile buluşupta şu an parmağını kaldıracak hali bile olmasaydı eğer. Evet dün denize düştü, hemde ne için. Kendisinden önce yüzerek sudan çıkan bir köpek için. Hayır, insan der ki bu salak beni kurtarmak için, doğru düzgün yüzme bilmediği halde denize atladı dönüpte bir bakayım. Ama işte insan olsa yapardı, sanırsa köpek olduğu için kıçını sallaya sallaya yüzerek uzaklaşmıştı.

Kendi salaklığına da yanıyordu. Köpeğin izbandut gibi sahibi dururken sana mı düştü boyun kadar köpeği kurtarmak. O değilde, asıl rezilliği sudan çıkınca yaşamıştı. Köpek sahibinin kendisini sadece tek eliyle sudan çıkardıktan sonra aslında yanlışlıkla oynadıkları frizbinin denize düştüğünü ve köpeğinin de onun peşinden atladığını söylemesi tam bir rezillikti. Hele ki adamın kendisine çaktırmadan gülmesi tam bir fiyaskoydu.

Ağzında yeşil frizbisi ile sahibinin yanında duran köpeğe kötü bakışlar atarak oradan uzaklaştığında, o halde otobüse binip daha fazla rezil olmamak için en yakın taksi durağına yürümüştü ancak duraktan eli boş ayrılmıştı. Ne demek taksi yok ya, ne demek.

Uzun süre yol kenarında, o halde taksi bekledikten sonra eninde sonunda evine varmış ve ilk işi üzerini değiştirip kendini yatağa atmak olmuştu. Hangi akılla böyle bir şey yaptıysa. İnsan bir sıcak duş alırdı. Tedbir almazsan tabi böyle kafanda ramazan davulları çalardı.

Kapalı halde bile yanan gözlerini zorlanarak açtığında kafasının içinde çalan davulların sesi daha net gelmeye başlamıştı. Hayır hayır, davul değil bu. Birisi resmen kapısını yumrukluyordu. Onun kapısını, daha yeni, bir servet döküp değiştirdiği kapısını.

" Güzel kapım." Tövbe Bismillah, o nasıl sesti öyle. Hastalıktan dökülen Efsun, kendi sesini duyar duymaz elleri boğazını buldu. Bir travestinin sesi bile daha kadınsı çıkardı kesin.

Sesini sonra düşünmek üzere beyninin bir köşesine atıp hâlâ alacaklı gibi çalan kapısına odaklandı. O kapı biraz daha yumruk yerse, kapıyı yumruklayan kişiye neler yedirirdi neler. Kapı önemli.

Dökülen bedenini zorla yatakta doğrultmaya çalışırken, sadece zihninden geçirerek açtı kapıyı. Kapının açılıp sertçe duvara çarpma sesi kulaklarına dolduğunda, kapı kolunda oluşacak her çiziğin hesabını ayrı ayrı sormayı aklının bir köşesine not aldı.

" Efsuuuuun." Sevgi' nin telaşlı sesi eve dolduğunda, Efsun abartılı bir şekilde gözlerini devirdi. Allah bilir çok sevgili arkadaşı ne yaşadı da, aslında bu evin kendisine de ait olduğunu unutuvetdi.

" Burdayııım." dedi en erkeksi sesiyle.

Önce koridordan yükselen koşar adımların sesini odasının hızla açılan kapısının duvara çarpma sesi takip etti. Ne alıp veremediği vardı bu kızın kapılarla. Sevgi odaya hızla daldıktan sonra, tıpkı Efsun gibi minnak olan odasında dizlerinin üzerinde bir süre kaydıktan sonra, yatakta oturan arkadaşının bacaklarına sarıldı.

" Efsuuuun, canım arkadaşım, kurbanın olayım bana zamanı geri alabileceğini söyle."

" Sevgi ne saçmalıyorsun."

Sevgi başını arkadaşının bacaklarına gömüp boğuk sesiyle dert yandı Efsun' a. "Rezil oldum Efsun, bittim ben mahvoldum."

" Çatlatma adamı, ne oldu?"