Memory of Between Us [Zawgyi /Unicode ]

Ep-17

(Zawgyi)

Minho ဒီရက္​ပိုင္​း ဘာလုပ္​လုပ္​ စိတ္​မပါႏိုင္​ျဖစ္​​ေနသည္​... အလုပ္​မွာလည္​း အမွားအယြင္​း​ေတြျဖစ္​​ေနတာလည္​း အႀကိမ္​ႀကိမ္​...

Minho စိတ္​ပူ​ေနမိတာ TaeTaeတစ္​​ေယာက္​ ႏိုင္​ငံရပ္​ျခားမွာ အဆင္​မွ​ေျပရ႕ဲလား...

အစားအ​ေသာက္​​ေရာ မွန္​မွန္​စားရ႕ဲလား... ညဘက္​​ေတြမွာ ​ေယာင္​ၿပီးငို​ေန​ေသးလာဆိုတ့ဲ အ​ေတြးတို႔ပဲ Minho စိတ္​ထဲ အ​ေတြး​ေတြထဲ ႀကီးစိုးလို႔​ေနသည္​...

​ေခၚသြားသူဟာ အကိုျဖစ္​သူမွန္​းသိထား​ေပမယ္​့လည္​း စိတ္​ပူ​ေနမိတာပဲ...

​သားသားကလည္​း တစ္​ခ်ိန္​လံုး TaeTaeကို​ေမး​ေနတက္​သည္​....

*Ring Ring*

"ဟယ္​လို Choi Minhoပါ..."

"....."

"အာ sorryပါ ဆရာ... ကြၽန္​​ေတာ္​ အလုပ္​လုပ္​ရင္​း​န႔ဲ ကိုင္​လိုက္​လို႔ ဆရာ့ဖုန္​းမွန္​းမသိလိုက္​ဘူး..."

Minhoဖုန္​း​ေျပာ​ေနရင္​းမွ ဖုန္​းကို ျပန္​ခြာၿပီး ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ Minho အသိတစ္​​ေယာက္​ ဆက္​သြယ္​​ေပးထားတ့ဲ စိတ္​က်န္​းမာ​ေရး အထူးကုဆရာဝန္​ႀကီး ထံမွျဖစ္​​ေနသည္​...

အ​ေတြးလြန္​​ေနတာန႔ဲပဲ ဖုန္​းနံပါတ္​ မၾကည္​့ပဲကိုင္​လိုက္​မိတာ....

"ကြၽန္​​ေတာ္​ အားနာမိပါတယ္​ ဆရာရယ္​... ကြၽန္​​ေတာ္​​ေျပာတ့ဲ လူနာက အခုမကုျဖစ္​​ေတာ့ဘူး သူ႔​ေဆြမ်ိဳး​ေတြက ကု​ေပးမယ္​ဆိုၿပီးလာ​ေခၚသြားၿပီ..."

Minho အားနာမႈျဖင္​့ ​ေတာင္​းပန္​​ေနမိ​ေတာ့သည္​...

TaeTaeကို ကု​ေပးမည္​ဟူ​ေသာ စိတ္​ကူးျဖင္​့ အသိတစ္​​ေယာက္​ထံမွ စံုစမ္​းသိရသည္​့ ထိုဆရာဝန္​ႀကီးထံ TaeTaeအ​ေၾကာင္​း ဆရာဝန္​ႀကီးကို သိရ​ေလာက္​႐ွင္​းျပထားကာ ယခုအပတ္​တြင္​ လူကိုယ္​တိုင္​​ေတြ႔ၾကည္​့ၿပီး ကုသ​ေပးမည္​ဟု ရက္​ခ်ိန္​း​ေပးထားသည္​ကို ​ေရာက္​မလာ၍ ဆရာဝန္​ႀကီးက ဖုန္​းဆက္​လာျခင္​းျဖစ္​သည္​...

"ကြၽန္​​ေတာ္​ တကယ္​ပဲ အားနာမိပါတယ္​ ဆရာႀကီး...."

"......"