Ocean of Feathers

Chapter 75

The short story is dedicated to Rochelle Formarejo. Thank you for helping me during the muting days!

Chapter 75

"You okay?" I asked my friend Fatima.

Today is Paulo's death anniversary. She confessed to me her feelings for him right after his tragic death. Alam kong sobrang nagsisi siya roon, pero kahit anong gawin niya wala nang magagawa iyon.

Paulo's gone. Talaga palang nasa huli ang pagsisisi.

I continued to sip my pineapple juice as I stared at her. Kung tutuusin, maganda naman talaga ang kaibigan ko, sobrang hina lang talaga ng loob kaya ganoon ang nangyayari.

But she's still young, marami pa naman siguro ang mangyayari. She might meet someone else... na hindi magpapaurong sa kanya. But it needs time to heal. Kasi inamin niya talaga na malalim na iyong pagtingin niya kay Paulo at hindi pa rin nababago sa paglipas ng taon.

She even told me that there is something more than that... na parang may kakaiba pa silang koneksyon. I told her to stop thinking about it, hayaan na niyang maging mapayapa iyong tao.

"I think..."

"You want to join a party? You might... well..." tanong kong punong-puno ng pag-aalinlangan. Of course, inaasahan ko nang hindi siya papayag. Hindi naman kasi mahilig mag-party ang babaeng 'to.

"Alright."

I blinked thrice. Tama ba ang narinig ko?

"Y-You sure?"

"Yes."

I told her the time and place. Sinabi ko na ako na ang bahala sa sasakyang gagamitin namin dahil may susundo na rin naman sa aming mga pinsan ko. She didn't even flinch. Ayaw niya pa naman kapag marami kami magkakasama.

Nang maghiwalay kami at makauwi na ako, naghanda na agad ako ng susuotin. I chose a not too sexy shorts, and a shiny sleeveless top. Medyo wild party kasi ang pupuntahan namin.

Nang makapag-ayos na ako, eksaktong dumating na rin ang mga pinsan ko. I told them that we'll go fetch my friend Fatima na hindi naman nila tinanggihan.

She was silent the whole time that we're on our way to the party, and I didn't bother her at all. Hinayaan ko na lang ang kaibigan ko gumawa ng sariling paraan para makaahon na siya.

When we arrived at the party, everything seemed so energetic. Na ang inakala kong energy na inihanda ko ay tama na. People here were wilder. Nagkahiwalay na kami ni Fatima dahil sa dagat ng mga taong nagsasayawan sa iba't ibang sulok ng bahay, kahit ang mga pinsan ko'y hindi ko na makita sa paligid.

So, I tried to blend to everyone. I danced, shouted and accepted the drinks around. And when my world seemed to spin very fast, and my knees couldn't stand at all, arms around me wrapped instantly.

Heavy breathing with a reeking smell of alcohol overwhelmed me. "Excuse me! Don't touch me!" marahas kong itinulak ang dibdib ng lalaking humawak sa akin.

He chuckled. "Ikaw na nga ang tinulungan. Suplada!"

"Whatever!" nagpatuloy ako sa paglalakad at sinadya ko pa siyang sagiin, but that didn't give me any good result, dahil muntik na naman akong matumba.

Muli ay may pumulupot sa aking braso. Narinig ko na naman siyang tumawa.

"You're drunk, miss..."

"I am not!"

"You are... where are your friends? I'll bring you to them..."

Nang sinubukan ko siyang itulak ulit mas humigpit ang braso niya sa akin. "Hindi ka pa rin nagbabago, Rochelle. Still my drunken girl, just like the first time... years ago... maganda ang nangyari sa atin matapos nito..."

"W-What? I think you're the—"

Hindi ko alam kung bakit biglang may memorya at pangyayaring pumasok sa isip ko. Myself with someone... doing...

Nanlaki ang mga mata ko, lalo na nang may salitang kumawala sa bibig ko na parang kilalang-kilala ko ang lalaki. "Ismael..."