Polaris (Published under IndiePop)

Kabanata 31: Ama

Ilang segundo ko ring pinagmamasdan ang kwintas bago ko napansin ang maliit na butas sa likuran nito. Sinilip ko kung anong meron doon at nagulat ako dahil pagdilat ko mula ay bigla akong napunta sa ibang lugar. Mabilis ang mga pangyayari. Alam kong totoo ito at hindi isang panaginip. Ramdam na ramd ko ang malakas na hangin.

Nasa gilid ako ng isang malalim na bangin. Madilim ang langit at may kaunting pag-ulan pero napakadaming kidlat.

Nilibot ko ang ulo ko at may namita akong paparating mula sa malayo. Tinanaw ko siyang mabuti at isang lalaki ang papalapit na sa akin. Unti-unting nanlaki ang mata ko nang maaninag ko na ang mukha niya.

"Itay?" Bulong ko.

Huminto siya sa harapan ko pero parang hindi niya ako nakikita.

May kinuha siya sa bulsa niya at isa iyong kwintas na kaparehong kapareho ng nakuha kong kwintas.

"Serenity anak ko, kung mapapanuod mo man ito malamang ay patay na ako," nanginginig ang mga kamay niya hanang hawak ang kwintas.

Unti-unting tumulo ang mga luha sa mata ko. Ngayon ko lang narinig ang mga boses niya at ngayon ko lang narinig na tinawag niya akong anak. Pero ang mas masakit, baka nga totoong patay na siya ngayon.

"Isa itong mahika na inilagay ko sa kwintas, nagbabakasakaling baka makita mo ito kapag lumaki ka na."

May mga dugo sa mukha at buong katawan niya. Nawala lahat ang galit ko sa kanya ay gustong gusto ko siyang yakapin.

"Patawarin mo ako... patawarin mo kami ng iyong ina kung wala na kami sa iyong tabi ngayon. Gustuhin man naming magkasama tayo ay hindi maari dahil mapapahamak ka lang. Mahal na mahal ka namin, palagi mo 'yang tandaan."

May mga yabag ng kabayo akong narinig mula sa malayo. Pareho kaming napatingin sa kinaroroonan ng ingay na iyon.

"Wala na akong oras," sambit ni Itay. "Ayoko mang madamay ka sa gulo na ito pero ikaw na lang ang pag-asa ng mundo. Ikaw ang makakapatay sa kasamaan kaya mag-iingat ka. Gagawin ng mga kaibigan ko ang lahat para protektahan ka, Xiang. Gustuhin ko man na ako ang gumawa noon ay hindi ba maari. Kailangan naming isakripisyo ang buhay namin para mailigtas ka. Sana mainindihan mo ang lahat kapag lumaki ka. Mahal na mahal kita, Xiang Serenity."

"Matias!"

May isang grupo ng mga lalaki na nakasakay sa kabayo ang nasa likuran namin. May suot silang itim na hood na para bang isa silang miyembro ng kulto.

"Wala ka ng takas kaya mabuti pa ay sumama ka na sa amin at gawin mo na ang utos ni Haring Midas."

Inilapag ni itay ang kwintas sa sahig.

"Hindi niyo makukuha ang gusto niyo. Hindi kailan man maghahari ang kasamaan. Hindi pa huli ang lahat, may panahon pa kayong magbago."

Biglang naging pula ang bilog sa mga mata ng mga lalaki. Dahan-dahan silang bumaba sa mga kabayo nila at inalis nila ang hood sa ulo nila at... ang isang lalaki doon ay ang tatay ni Liam, si Mr. Jun.

"Ito ang nakatakda Matias, ikaw ang magbibigay sa ating hari ng kapangyarihan na kailangan natin. Hindi ka makakatakas dito. H'wag mo na kaming pahirapan at sumama ka na sa amin," sambit niya.

Ibig sabihin ay magkakilala talaga silang dalawa. Alam kaya 'to ni Liam?

Dahan-dahan na umatras si itay hanggang nasa pinaka dulo na siya ng bangin.

"Nagkakamali kayo, makakatakas ako at maghahari pa rin ang kabutihan."

Napahawak ako sa bibig ko nang tumalon siya sa bangin. Lahat kami at nagulat sa ginawa niya.