Si Serenity ay isang manunulat na bigo sa pag-ibig. Ginamit niya ang sakit na naramdaman niya para gumawa ng isang nobelang magbibigay sa kanya ng kasikatan. Ang nobela na hango sa kanyang heartbreak.
Pero dahil sa isang kababalaghan ay nabuhay ang...
Nakaalis na lang si Cooper sa bahay ay wala pa rin si auntie. Dapat na ba akong mag-alala para sa kanya? Kakaiba na ang ikinikilos niya lately.
"Serenity," napatalon ako sa sobrang gulat. Ang bilis nang tibok ng puso ko kaya napahakaw ako sa dibdib ko. "Anong ginagawa mo sa labas? Gabi na."
Hindi ko naiwasan na tarayan siya. Pagkatapos niya akong ipahiya sa harap ng madaming tao? Akala ba niya gano'n lang kadaling kalimutan 'yon?
"Pwede ba? H'wag kang umasta na para bang may pakialam ka sa akin."
Naglakad ako papasok sa bahay at nilagpasan ko siya. Mas nangingibabaw ang sakit kaysa sa galit.
Mas malala 'yon.
Sa lahat kasi ng tao, siya pa talaga 'yong mang-iiwan sa akin sa ere. Sabi niya hindi niya ako papabayaan at magtiwala lang ako sa kanya pero ano 'yong ginawa niya?
"Serenity!"
Hindi ko siya pinansin at dumiretso ako sa kwarto ko. Bago pa siya makapasok sa loob ay isinara ko na ang pinto at ni-lock ko ito.
"Sa sala ka matulog, ayokong makita ka."
"Serenity, pasensya ka na sa nangyari kanina. Sana maintindihan mo ako. Hindi ito madali sa akin. Patawad."
Aba, ayos ha, pagkatapos ng ilang oras ay nagawa na rin niyang humingi ng tawad. Better late than sorry, gano'n ba?
"Scion, pinipilit kitang intindihin pero ang hirap. Napahiya ako doon, naiwan sa ere at higit sa lahat ay natalo tayo dahil sa ginawa mo!"
Paano na 'yong premyo sa contest? Nawala na lang 'yon ng gano'n na lang. Naisio niya ba 'yon? Paano na kami makakapunta sa Baguio? Paano namin mahahanap ang Polaris? Paano na matatapos ang lahat ng ito?
"Alam mo naman kung gaanon kalakas ang epekto sa akin ng prinsesa, hindi ko napigilan ang damdamin ko! Sobra na akong nangungilila sa kanya!"
Gaanon kalakas? 'Yong tipong kaya siyang tangayin hanggang buwan?
"Nangugulila ka sa kanya pero siya ba, nangungulila rin ba siya sa'yo?"
"Hindi... alam ko naman na kahit kailan ay hindi niya ako naisip."
Natahimik siya ng ilang segundo. Inilagay ko ang tainga ko sa pintuan para marinig kong mabuti kung anong nangyayari sa kanya.
"Serenity.."
Sa pangalawang pagkakataon ay ginulat na naman niya ako. Mag shunyi ba naman papunta sa harapan ko? Papatayin niya ata ako sa kaba.
"Sa mga araw na nagdaan, tingin mo ba ay hindi pa rin ako karapatdapat para kay Prinsesa Weiming? Hindi mo pa rin ba kayang gawin na ako ang mahalin niya?"
Kulay abo pa rin ang mga mata niya at bakas sa mukha niya ang kalungkutan. Diretso ang linya ng bibig niya. Para ngang may mga luha na sa gilid ng mga mata niya.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
