Latte Macchiato | JJK & PJM χ

End Note

Hey...

You've reached the end of latte macchiato...

Yea i know its sad, het spijt me nog steeds voor het stoppen van dit verhaal, ik had dit nooit gewild

Ik weet dat jullie van baby latte hielden en jullie je zo erg verheugden op een nieuw deel, en oef im really sorry to do this

Het spijt me dat ik dit zo eindig, ik waardeer alle lieve comments echt, ik waardeer jullie allemaal zo erg jullie hebben geen idee

Ondanks dat latte nu niet geëindigd is, laten we het wel als een leuk verhaal onthouden. Latte was een concept voor mij dat altijd mijn hart warmde honestly. Gewoon denken aan cafe's en BTS gaf me veel rust dus ik had echt plezier om dit te schrijven

Ik heb jullie dit allemaal al uitgelegd dus ik zal het niet allemaal opnieuw doen, maar toch

Ik had geen motivatie of inspiratie meer en het spijt me daarvoor

Ik heb dit boeken voor twee maanden of zo nii aangeraakt (alleen voor het publiceren van chapters) dus wat ik nu van plan ben om te doen kan rusty zijn

Maar laat me hier ff snel een eind-scène schrijven van baby latte.

Vergeet voor even de story line en geniet alsjeblieft van de twee hoofdpersonages van dit boek

Het zal waarschijnlijk de laatste scène zijn die je zal lezen

——————————————

슈기수
AUTHORS POV

Met roze-gedecoreerde wangen breng je het groene rietje naar je lippen toe. Het prikkelende gevoel doet je lichtelijk glimlachen.

Oh Jeongguk waarom wil je dat ik telkens je rietjes kus?

Je schudt lichtelijk je hoofd van de gedachte en stop snel het rietje in het net bereide drankje. Het gevormde hartje breidt zich verder uit door het gestoken rietje, wat vonken in jouw ogen laat glinsteren.

Je pakt zijn beker vast en schrijft zijn naam op met een zwarte stift. Je kantelt het bekertje voorzichtig, bang dat je de inhoud anders laat vallen. Na zijn naam geschreven te hebben, teken je er een paar hartjes bij, druk in gedachten.

Zo druk dat je de bel niet eens hoort en zijn aanwezigheid achter je niet voel.

Het is wanneer jouw zicht zwart kleurt dat je zijn presentie opmerk. Een bekende kriebel van nostalgie brengt de blinddoek met zich mee.

Oh boy.

Here we go again.

"Hey, bunny~" groet Jeongguk met een hese stem, euforie evident in zijn stem. Jouw lippen krullen in tevredenheid. "Toevallig jou hier te zien!"

"Jeongguk, ik werk hier," grinnik je speels. Je plaatst jouw handen op de zijne die met de knoop van de blinddoek spelen. "En waarom blinddoek je me? Alweer?"

"Yah! Laat los!" Hij geeft een lichte tik op je handen, waardoor je ze lachend terugtrekt. Hij vervolgt zijn strakke knoop en legt uit, "Je weet wat er gebeurt als ik je blinddoek."

Je pulkt aan mijn nagels, verveeld. "Verrassing?"

"Verrassing."