Latte Macchiato | JJK & PJM χ

VI

蝋燭
CANDLE

Y/N

Terwijl ik verveeld naar het zilveren object kijk, steek ik de sleutel in het gat. Een klein klikje vertelt me dat ik ver genoeg heb gedraaid en dat ik de deur nu kan openen.

Ik adem diep in en duw dan de bruine deur open. Gelijk wordt ik met de duister van het huis gegroet.

Mijn ogen wijden van het uitzicht. Waarom is het huis opeens zo donker? Jeongguk is toch thuis? En Jennie en Taehyung anders ook.

Ik haal mijn schouders op en zoek in het donker naar de lichtschakelaar. Ik scheld in mezelf als ik het maar niet kan vinden.

In plaats daarvan voel ik een andere aanraking op mijn hand. Alleen is iets om mijn pols heen gevouwen.

Ik verstijf van de grip, maar eenmaal ik het herken verspreidt zich een gevoel voel warmte langs mijn lichaam. Een plotse explosie van euforie barst in me uit en al snel glimlach ik breed.

Ik wil uit blijdschap zijn naam juichen, maar hij is me al te voor als hij zijn lippen op de mijne drukt. Gelijk ga ik mee met de zoen en glimlach ik tegen zijn mond aan. God, ik heb hem zo erg gemist.

Hij gniffelt kort en dat is waar de kus verbreekt. Zijn zachte lach vult de gang en snel volgt de mijne. Hij trekt me in nog een knuffel, zo stevig dat ik me aan hem vastklamp om niet te vallen.

"Bunny!" De jongen tilt mijn gewicht op en draait een rondje in het donker. Ondertussen hebben mijn ogen zich aangepast aan het donker en kan ik de bekende hoeken van het huis weer herkennen.

Zelfs de dansende vonkjes in Jeongguk's ogen zijn te zien.

Ik lach en sla mijn armen om zijn nek heen. Ik druk mijn lichaam steviger tegen zich aan en hij lijkt er geen probleem mee te hebben.

Na een paar minuten in elkaars omhelzing te gaan staan en te lachen, laten we elkaar los. De bunny-lach van Jeongguk verschijnt en mijn hart smelt letterlijk van het uitzicht.

Ik hou zijn handen vast. "Ga je de lampen nog aandoen, Guk?"

Nog een gniffel verlaat zijn lippen en al snel laat hij mijn handen los. Dan schudt hij zijn hoofd. "Nope!"

Ik frons en kijk toe hoe hij in het donker iets uit zijn zak grist. Mijn wijde pupillen verkleinen als er een kleine vlam zichtbaar wordt. Een rode aansteker geeft leven aan het gas.

De vlam zorgt ervoor dat er meer licht is in het donker en al snel zie ik Jeongguk's gezicht. Ik schrik als zijn haar rood is en wil er een comment over maken, maar hij is me al te voor als hij zijn hand naar me uitsteekt.

"Volg je me, bunny?"

~♡~