Latte Macchiato | JJK & PJM χ

XIX

対立
CONFRONTATIONS

Y/N

Lachend en gelukkig kom ik het huis binnen. Ik plaats direct een hand voor mijn mond als ik zie dat de lichten uitstaan. Iedereen is waarschijnlijk aan het slapen.

Breed glimlachend kick ik mijn schoenen uit en hang ik mijn jas op om vervolgens de trap zachtjes te beklimmen. Ik ontwijk de krakende tredes en bijt mijn onderlip. Ik moet uiteraard stil blijven, het is één uur 's nachts.

Ik wil zachtjes mijn slaapkamer betreden en me klaarmaken voor bed totdat ik een stem achter me hoor.

"Waar was je?"

Het licht flikkert aan en direct verstijft mijn lichaam van zijn schorre stem. In een ruk draai ik me om en ben ik ontmoet met Jeongguk's slaperige ogen. Ze zijn zelfs een beetje rood. Vochtig. 

"Jeongguk? Waarom ben jij nog wakker?" Fluister-schreeuw ik verbaasd, zijn vraag negerend. "Heb je morgen geen school?!"

Hij wrijft moe in zijn ogen, lippen lichtelijk getuit. "Ik ben wakker omdat het één uur 's nachts is en jij nog buiten was. Alleen. Zonder dat je me op de hoogte hield of zo."

Ik blijf met grote ogen kijken hoe hij zijn rode haar harkt met zijn handen. Hij kijkt me strak aan, de gelukkige glinstering in zijn ogen is er niet meer in te zien. Iets onbekends straalt erin.

Hij lijkt net... boos. 

"Ik was bezorgd om je. Daarom ben ik nu wakker."

Ik zuig mijn lippen naar binnen en sla mijn ogen neer naar de grond toe. Een schuldgevoel vormt zich in mijn buik.

"Dus?" Zijn stem klinkt scherp. "Waar was je?"

Direct kijk ik weer op in zijn ogen, proberend om de woede erin te negeren. "Da—dat had ik je toch verteld, Gukkie? Ik was met Je—Jennie 언니 (unnie)."

Een lachje speelt rond zijn lippen, maar het bereikt de sprankel in zijn ogen niet. Het lijkt niet eens een lach te zijn van blijdschap, meer van sluwheid. "Hm. Waarom is zij dan hier aan het slapen?"

"Ik..."

"En is het trouwens niet grappig?" Zijn glimlach verspreidt zich naar een grijns toe terwijl hij zijn gespierde armen over elkaar doet. Een paar aders duidelijk zichtbaar over zijn bleke huid. "Jennie was helemaal niet met jou vandaag. Ze was met haar zus, Y/N."

Ik bijt mijn onderlip en vermijd oogcontact met hem. Een naar gevoel spreidt zich langs mijn lichaam wat me misselijk laat voelen. Toch krijg ik het voor elkaar om nog een leugen te verzinnen.

"I—ik," een korte hoest verlaat mijn lippen. Alsof het mij wilt tegenhouden. "I—ik wilde iets voo—voor je doen! Een ver—"

"Stop met fucking liegen."

Onmiddellijk slaak ik een zucht en sluit ik mijn ogen. Ik verzamel mijn kalmte en negeer de oncomfortabel rilling langs mijn ruggengraat.

"Um..." begin ik. "Um ik—ik hing met Ji— ehm, ik bedoel, een jongen rond."

Zijn postuur verandert niet. Hij blijft kalm op zijn plek staan, alsof mijn woorden hem niets doen. Alleen dezelfde kille ogen blijven op dezelfde manier gluren.

Door zijn reactie vormt er een klein beetje hoop in me. Hij reageert niet zoals Mark zou doen.

Zijn stem klinkt echter wel fel.

"Ji—wie?"