Ejderha Elementi

50. Bölüm: Yardım Etmek

Vee bölümü attım!😄
Umarım beğenirsiniz.💟

50. Bölüm
"Bizde bunun için seni düşünüyorduk baba." Dedim umutlu bir sesle. "Sen.... bizim yanımızda olursan baba, daha doğrusu sen ve Atalay bizim yanımızda olursanız elementlerin çoğu bir anlaşma yapmak ister."

Babam tek kaşını kaldırdı. "Neden ben ve Atalay bunu yapacağız?"

Gülümsedim. "Çünkü senin hayatını kurtardım. Hatırlıyorsun değil mi? Annemi geri almak için düşmanlarının seni kaçırmasına izin vermiştin ve seni ben kurtarmıştım."

Babamın asılan yüzünden her şeyi hatırladığı gayet açıktı.

Rahatça arkama yaslanıp saçımla oynamaya başladım. "Yoksa sen bunun karşılıksız olacağını mı sandın?"

Ablam ve abim benim ani çıkışıma şaşkın gözlerle bakıyorlardı. Ama benim tek ilgilendiğim kişi babamdı ve çatılan kaşlarından öfkelenmeye başladığını anlıyordum.

"Yanılıyorsun." Dedi. "Benim yaptığım bir karşılıktı zaten. Annene karşı kendi hayatımı riske attım. Ve sende beni kurtarmak zorunda kaldın."

"Bu kurtarış boşuna değildi." Dedim öfkeyle. "Bu ayrı bir konu."

"Her neyse, diyelim ki haklısın. Ama bir yanlışın var. O gücü beni kurtarmak için değil, vampir sevgilini kurtarmak için harcadın."

"O benim sevgilim değil." Diye bağırdım. Bu tepkiyi bende kendimden beklemiyordum.

"Sözlerimin arasından sadece buna mı takıldın?" Diye alayla gülümsedi babam. "Bak küçük kızım, benle anlaşma yapamazsın. Benim galip geleceğimi tahmin etmiş olmalıydın."

"İnsanları öldürmek de senin için bir galip gelmek değil mi?"

"Ah, demek sevgilin söylemiş." Gülümsedi. "O yüzden artık onu sevmiyorsun."

"Bu işe karışma." Dedim kısık bir sesle. Pamir'in ağladığı görüntü tekrar aklıma gelmişti.

Ve işte ben o anda rüyamın anlamını anladım.

Rüyamdaki gibi Pamir'e güç atmadım ama onun duygularını kırdım. Ve o tepki bile vermedi.

Aslında ben rüyada yapmak istemediğim şeyi yapmıştım. Bu üzücüydü ama bende haklıydım. Maalesef ki haklıydım.

"Bak kızım, Pamir katillikle ilgili bir şeyler söylemişti, evet. Ve bende etkilenmiştim. Ama o beni katil yapmadı. Sadece öyle düşünüyor." Derin bir nefes aldı. "Benim zaten içimde vardı. Eğer içimde olmasaydı etkilenmezdim, böyle bir şeyi denemezdim."

Babamın bana açıklama yapıyor oluşuna bakakalmıştım.

"Hem o söylemeseydi başka bir vampir zaten bunu yapacaktı. Hatta belki de onlara gerek kalmadan ben kendim başlayacaktım."

"Senden beklenir." Diye öfkeyle mırıldandı abim.

"Baba." Dedim şaşkınlıkla. "Bana niye bunu açıklıyorsun?"

"Beni yanlış tanımanı istemiyorum. Bir vampir içime katil olmak gibi bir şeyi koyamaz. Bende zaten vardı."

"Pa-pamir'i mi koruyorsun?" Diye kekeledim.

"Ben gerçeği koruyorum."

Babamdan hiç böyle bir açıklama beklemiyordum ama haklıydı. Gözlerimi kapattım ve derin nefesler alarak kendime gelmeye çalıştım. Babamın zaten içinde bir katil olmasına üzüleyim mi yoksa Pamir'in bir suçu olmadığını söyleyen babama inanıp sevineyim mi? Bilmiyordum, hiçbir şey bilmiyordum.