Ejderha Elementi

27. Bölüm: Her Şeyi Öğrenmek

Her şeyi öğrenmek....Buna hazır mıydım bilmiyordum. Vücudumdaki titremeye engel olamadan korumaya boş boş bakmayı sürdürdüm.

"Kötü bir şey mi oldu?" Dedi Nur korku dolu bir sesle. Gözlerimi hepsinin üstünde gezdirdim. En merak edenin Ateş olduğu apaçık belliydi. Babamın gerçek yüzünü en iyi o tanıyordu.

"Dilara hanım....istiyorsanız artık gidelim." Gözlerimi korumaya çevirdim ve yavaşça başımı salladım. Yürüyeceğim anda Nur koluma tutup bunu engelledi. Koruma hızla ona baktı.

"Bir şey olursa bana söylersin." Elimi omzuna koydum. "Merak etme Nur. Beni incitmesine izin vermeyeceğim." Nur bunun üzerine gülümsemeye çalıştı. Ama bunu beceremedi. Korumayla birlikte yürümeye başladık.

Babamın arabasının önüne geldiğimizde koruma binmem için kapıyı açtı. Ama babam arabada değildi.

"Babam nerede?" Dedim buz gibi bir sesle. Koruma şoför koltuğuna oturup dikiz aynasından bana baktı. Bakışlarının 'arabaya bin' demek olduğunu anladığım için hızla arabaya binip kapıyı kapattım.

"Babanız sizinle evde görüşmek istiyor."

"Ama gün batıyor. Okula tekrar zamanında yetişemem."

"Bu akşam evde kalacakmışsınız."

Bunun dışında aramızda bir konuşma olmadı. Bir taraftan eve gidip annemi ablamı ve abimi göreceğim için mutluydum. Ama onlara babamın bir mafya lideri olduğunu nasıl açıklayacağım konusunda bir fikrim yoktu. Babamın bana ne anlatacağını hem merak ediyor hem de korkuyordum.

Araba bir anda durdu. Gözlerimi cama çevirince evin önünde durduğumuzu anladım. Arabadan inip evin kapısının önüne vardım. Zile basacağım anda ablam kapıyı açtı. Endişeli olduğu her halinden belliydi. Yine de bana sarıldı.

"Bir şey mi oldu abla?" Dedim meraklı bir ses tonuyla.

"Babam bütün aileyle konuşmak istiyor. Bize her şeyi anlatacakmış."

"Ne?!" Dedim şaşkınlıkla. Babam bütün aileye her şeyi anlatacaktı. Sadece bana değil. Ablam içeri geçmem için kapının önünden çekildi. Tereddütle evin içine girdim. Oturma odasına doğru ilerledim ve koltuklarda oturan annemle abimi gördüm. Annem beni görünce gülümsedi ve ayağa kalktı.

"Hoşgeldin kızım." Tedirginlikle başımı sallamakla yetindim ve koltuğa oturdum. Abim sadece bana bakıp gülümsemekle yetindi.

"Çocuklar korkmanıza gerek yok. Eminim babanız iyi şeyler söyleyecektir." Dedi annem. Ses tonundan kendinin de buna inanmadığı çok belliydi.

"Anne bütün aileyi buraya topladı ve her şeyi anlatacağını söyledi. Sence bunu iyi şeyler anlatmak için mi yapmıştır?" Dedi abim.

"Şey....Aslında bana ceza olarak her şeyi anlatacaktı. Bütün aileye her şeyi anlatacağını bilmiyordum." Dedim. Hepsi bana baktı.

"Dilara senin bildiğin bir şey mi var?" Annemin dediği üzerine gözlerimi ondan kaçırdım.

"Benim bildiğim kısmı size anlatacak mi bilmiyorum. Ve ben....bunu anlatmanın benim görevim olduğunu düşünmüyorum."

"Aferin kızım....seni ilgilendirmeyen işlere karışmaman gurur verici..." Babamın sesini duymamla herkes gibi kafamı babama çevirdim. Babam yavaş adımlarla koltuklardan birine oturdu ve hepimizi teker teker süzdü.

"Her şeyi size anlatabilmem için benim bir mafya lideri olduğumu bilmeniz gerek. Tabi Dilara bunu zaten biliyordu." Dedi babam yüzüne içten olmayan bir gülümseme koyup.