Ejderha Elementi

24. Bölüm: Ateş'in Korkunç Dişleri

"Vampirler gerçekten varlar." Dedi Nur. Sesi titremişti. Ateş mavi gözlerinin derinliklerine bakıp gülümsedi.

Bir kere bile düşünmeden dişlerini Nur'un boynuna geçirdi.

"Hayır!" Avazım çıktığı kadar bağırdım. Kendi kontrolümün dışında elimde kan kırmızısı rengindeki güç oluştu ve gücü Ateş'e fırlattım.

Ateş gücün geldiğini gördüğü anda artık çok geçti. Kan kırmızısı rengindeki güç üstüne geldi ve onu koridorun sonundaki duvara yapıştırdı.

Nur yere düştü ve elini boynuna götürdü. Korkuyla etrafına bakıyordu. Şaşkınlıkla elime baktım. Bu çok ani olmuştu. Şaşkınlığımı üzerimden attığım anda Nur'un yanına koştum. Göz yaşlarım akmaya başlamıştı.

"Nur! Sen iyi misin?" Nur kana bulanmış elini çekti. Boynundan oluk oluk kan geliyordu.

"Ben..."

"Geçti!" Dedim yumuşak bir ses tonuyla.

"O....dişlerini bana geçirdi ve....kanımı emdi. Hepsini emecekti." Nur şokta olmalıydı. Elimi her şey geçti demek istermişçesine omzuna koydum. Ateş öfkeyle ayağa kalktı.

"Hiç bir şey bitmedi küçük hanım! Bu sefer senin kanını emeceğim ve inan bana bu sefer başarılı olacağım." Koşmaya başladığı anda gözlerimi kapadım. Nur kansız elini elimin üstüne koyunca gözlerimi açtım ve Pamir'i gördüm. Ateş'i duvara yapıştırmış yüzüne yumruk üstüne yumruk atıyordu.

"Pamir!" Olamaz! Sesim çok heyecanlı çıkmıştı. Pamir seslenmeme rağmen bana bakmadı. Ateş Pamir bir yumruk daha atacağı sırada Pamir'i göğsünden itti. Dudağından gelen kanı elinin tersiyle sildi.

"Ah Pamir! Görüşmeyeli uzun zaman oldu. Bana böyle mi merhaba diyorsun?" Yüzündeki alaylı sırıtışı gören Pamir'in öfkesi daha da artmaya başladı.

"Onlardan uzak dur. Ve çek git buradan!" Sesindeki kin kendini çok belli etmişti.

"Üzgünüm dostum ama onlar vampirlerin gerçek olduğunu biliyorlar. Ölmek zorundalar!" Pamir şaşkınlıkla bize baktı.

Sanırım bu sefer o da bize yardım etmeyecekti. Sonuma geldiğimi düşünürken unuttuğum kişinin sesi kulağımda yankılandı.

"Bu konuşmalar da ne böyle? Siz iyi misiniz?" Bu Melisa'ydı. Tepkimi bozmadan Nur'a baktım. O da bana bakıyordu. Söylemem gereken kelimeyi biliyordum. O yüzden daha fazla beklemedim.

"Şşşt!" O kadar kısıktı ki sesim Melisa'nın duymamış olacağını düşündüm. Ama o duymuştu. Nefes alış verişleri kulaklıktan bile duyuluyordu.

Pamir gözlerini tekrar Ateş'e çevirdi.

"Onlarla ben ilgileneceğim. Git buradan!"

"Bu hanımları yakından tanıyorsun demek!" Ardından göz kırptı.

"Ikisinden birine aşık mısın yoksa?"

"Kapa çeneni!" Diye bağırdı Pamir. Öfkesini kontrol edememeye başlamıştı.

"Ikisiyle tek sorunum vampir soyunu bilmeleri değil. O yüzden geri döneceğim." Duraksadı ve bana baktı.

"Benim işim senle. Yanındaki arkadaşınla değil. Bir sonraki sefere görüşürüz." Ateş yavaş adımlarla koridoru terk etti. Nur hızla ayağa kalkınca başı döndü ve dengede durabilmek için benden destek aldı.

"Beni buraya sen çağırdın." Dedim. Tepkisini bozmadan bir adım öne doğru geldi.

"Ona bir şey yapmana asla izin vermeyeceğim." Dedi Nur. Bir eli hala boynundaydı.