Ejderha Elementi

49. Bölüm: Duygu

Yine ses gelmeyince tüylerim diken diken oldu. "Pamir, lütfen çık ortaya." Ormanın sesi dışında başka ses yoktu. Pamir gitmişti.

Ayaklarımın beni daha fazla taşıyamayacağını anlayınca diz çöktüm ve ağlamaya başladım. Her şey üst üste geliyordu. Ben bu kadarını kaldırabilecek bir kız değildim.

"Acaba başına bir şey mi geldi?" Dedim titreyen sesimle. Ama o güçlü bir vampirdi. Hem de çok güçlü bir vampirdi. Başına kolay kolay bir şey gelmezdi değil mi?

"Dilara!"

Bu ses.....

Pamir'in sesi.

Hızla ayağa kalkıp arkama bakınca elinde yiyecek olan Pamir'i gördüm. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu.

"Kalbi gördüğün için mi ağlıyorsun?" Dedi şaşkınlıkla.

Hızla ona doğru yürüyüp onu ittim. Az kalsın düşecekti. Kendini toparlayıp anlamaz gözlerle bana bakmaya başladı.

"Hey! Neler oluyor?"

"Sen..." dedim öfkeyle parmağımı ona doğrultup. "Nasıl bana haber vermeden gidersin? Ödüm patladı. Sana bir şey olacak sandım." Sonlara doğru sesim yükselmişti.

Pamir gülmeye başladı. Öfkeyle ona baktım. "Neye gülüyorsun sen?"

"En ufak adımımda bile sana hesap mı vermem gerekiyor?" Durdu. "Hemde eski sevgilime."

"Evet, seni pislik herif!" Diye bağırıp aramızdaki birkaç adım mesafeyi katlettim. Birbirimize çok yakındık ama şu an bu umrumda değildi. "Ben senin için buradayım. Sevgilin olayım ya da olmayayım bana her şeyi söylemek zorundasın."

Pamir kaşlarını çattı. Bir süre sustuktan sonra bir adım geri gitti ve gülümseyerek bana bakmaya başladı. "Üzgünüm, haklısın."

Şaşkınlıkla ona baktım. Kabul etmesini beklemiyordum. "Cidde-" Son anda kendimi durdurup hızla lafı değiştirdim. "Geri dönmemiz gerekiyor."

"Evet." Dedi Pamir. "Ejderha...."

"Tamam, deneyeceğim." Dedim ve derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım. Ejderhanın içimden çıktığını hayal ettim. Bunun olmasını istedim.

Hala bir şey olmadığını fark edince ellerimi yumruk yaptım.

Ardından düşüncemi değiştirdim.

Çıkmasını istemedim, emrettim.

Ve o an aynı his vücuduma akın etti. Vücudumun yandığını hissettim ve ejderha içimden çıkıp etrafımızda dönmeye başladı.

"Gittikçe kontrolü öğreniyorsun." Dedi Pamir gülümseyerek.

Ona cevap vermeden Ejderhanın üstüne bindim. Pamir gelmekte kararsız görünüyordu. "Güven-"

"Evet, hadi bin." Dedim aceleci bir sesle. Kafasını sallayıp arkama bindi ve kollarını belime sardı. Bunu yaparken kararsız görünüyordu.

Bir şey demedim ve Ejderhanın ilerlemesini sağladım. Gidiş yönü belliydi. Her şeyden daha fazla kaçamayacaktık. Pamir zaten kaçmak istemiyordu ama ben....

Bilmiyordum.

Kendimi aciz hissediyordum. Sanki bir vampir beni kolaylıkla alt edebilir gibi geliyordu. Bu hoş bir his değildi ve bu yüzden sanırım kaçmak istiyordum.

Bir de asla anlam veremeyeceğim bir rüyam vardı. Sanırım benim yüzümden Pamir üzülüyordu. Rüya bunu anlatmak istiyor olabilirdi. Ama belki de daha kötü bir şey anlatmış olabilirdi.