Ejderha Elementi

4. Bölüm: Arkadaşım Tehdit Edilirse

Kısacık bir zamanda olsa yüzünde oluşan şaşkınlığı yakaladım. Hemen ardından alaylı yüzüne geri döndü.

"Ejderha elementi olman hiçbir şeyi değiştirmez beni tanımıyorsun. Ve emin ol ki Nur beni çok iyi tanıyor." Ardından Nur'a baktı.

"Minik arkadaşını benle ilgili uyarırsan çok iyi olur. Çünkü karışmaması gereken işlere karışıyor ve incinicek." Arkadaşına baktıktan sonra yavaş adımlarla buradan uzaklaştı. Öfkeden ellerimi yumruk yaptım. Haklıydı! Bir ejderha elementiydim evet ama daha kullanmasını bile bilmiyordum. Ben onu korkutmak için söylemiştim ama umduğum olmamıştı. Bu onu daha da sinirlendirmişti. Nur bembeyaz olmuş yüzüyle bana baktı. Ardından kaşlarını çattı.

"Seni uyarıyorum bu benim kavgam. Uzak dur." Gideceği anda kolunu yakaladım.

"Ama sen benim arkadaşımsın ve arkadaşlar ne içindir?" Söylediğim cümlenin ardından gülümsedim. Kolunu nazikçe benden ayırdı.

"Eğer böyle olacaksa arkadaşlığımız o zaman hiç olmasın." Hızlı adımlarla yanımdan uzaklaşırken arkasından bakakaldım. Pamir denen çocuk ona böyle şeyler yaparken benim nasıl sakin kalmamı bekliyordu anlamıyordum. Çalan zille sınıfa doğru yürüdüm.
********
Dersler bitmişti sonunda. Odama doğru yürüdüm ve kapıyı açıp içeri girdim. Adının Melisa olduğunu öğrendiğim kız aynanın karşısında makyajını siliyordu. Kapıyı kapattım ve yatağa oturdum. Etrafta Nur'a bakındım ama yoktu.

"O burada yok hiç gelmedi." Duyduğum sesle bakışlarımı Melisa'ya çevirdim.

"Onu gördün mü?"

"Hayır görmedim." Nefesimi bıkkınlıkla dışarı verip yatağa uzandım.

"Sen Nur musun yoksa Dilara mı?"

"Dilara" dedim uykulu bir sesle.

"Demek aradığın arkadaşının adı Nur. Senle aynı odada kalmak için uğraşmış olduğuna göre sana değer veren birisi elbet onunla görüşüceksin." Gözlerimi tavandan ayırmadan konuşmaya devam ettim.

"Onu kızdırdım." Melisa aynadan başını çevirip bana baktı.

"Arkadaşlıkta böyle şeyler gayet normal." Başımı hızla salladım.

"Onun yüzünden başımın derde girmesini istemiyor. Bense onu dinlemeden başımı derde soktum. Bu basit bir kızgınlık değil. Sanmıyorum."

"O zaman sende onu dinle." Yataktan doğrulup gözlerine baktım.

"Arkadaşımı ezerlerken ben nasıl sessiz kalayım? Hemde yanında. Böyle bir şey asla yapamam ben. Yapabilen bir insanın da gerçek dost olduğunu sanmı..." Odanın kapısı hızla açılınca sözüm yarıda kaldı. Gelen Nur'du.

"Nur"

"Tahmin edeyim. Üzgünsün" dedi Nur.

"Hayır yaptığımdan dolayı üzgün değilim. Yine olsa bir daha yapa..." Melisa sözümü kesti.

"Yangına körükle gitmek deyimini duydun mu hiç? Bunun gerçek bir örneğisin."

"Ama..." Bu sefer Nur sözümü kesti.

"Tahmin etmeliydim. Her neyse! Olay anında sana kızdım ama aslında kızgın değilim. Sadece...suçluluk duygusu gibi bir lanet duyguyu istemiyorum." Anladım dercesine kafamı salladım.

"Arkadaşız değil mi?" Dedim fısıltı halinde çıkan sesimle.

"Tabiki ki arkadaşız." Dedi ve yanıma yatağa oturdu.
**********
Yanı başımda duran alarm durmadan çalıyordu. Bense boyuna kapatıp duruyordum. Ama hala bıkmamıştı bu alarm.