Limang Minuto: Mga Liham para kay Ginoong Mabini ꞁ ✓

pangpitong liham: kasagutan [ 3 / 3 ]

Binibini, ako rin ay humihingi sa'yo ng paumanhin. Alam ko ang iyong mga hinaing ngunit dahil hindi mo gustong sabihin sa akin ay hindi kita tinanong. Nagpabulag ako sa kalakasang ipinapakita mo sa akin. Kinalimutan kong mahina ka, na tao ka rin.

Patawarin mo ako na dahil sa pagmamahal ko sa'yo, ako ay ilang beses na naging makasarili. Ilan lang ang pakiramdam kong naibigay ko sa iyo kahit na marami kang ibinibigay sa akin.

Ikaw ang dapat na nagpapatawad, Manuela. Ngunit, tatanggapin ko pa rin ang paghihingi mo ng paumanhin kahit alam kong wala kang kasalanan sa akin.

Alam ko ang problema natin. Hindi tayo nagsalita sa mga oras na kailangan natin. Tama ka na inisip natin na maari tayong iligtas ng pagmamahalan natin. Subalit pati iyon ay kailangan nating iwaglit ng oras na binitawan kita.

Nahirapan akong labanan ang aking puso dahil sa mga oras na pabalik na ako sa Maynila ay gusto ko na sanang tumalon sa sinasakyang tren dahil hindi ko na kaya. Kung hindi lang ako duwag at wala akong maabala ay baka ginawa ko na. Ngunit, nagawa ko pa ring magpigil, maglakad, magpatuloy. Kasama ang puso kong patay na at tumitibok na lamang para ipaalalang ako ay buhay pa.

Ang akala ko ay hindi na ako makakakapagpatuloy pa. Ngunit, sa anim na taong nakalipas, bumalik ang tiwala ko sa sarili. Nakapagtapos ako sa abogasya at may natatag pa akong isang samahan.

Binalak ko na namang bumalik para sana hingin ulit ang iyong kamay. May dala pa akong bumbon ng orkidyas at regalo para sa'yong mga magulang. Malakas na ako at 'di na nila ako matitinag. Ngunit, sadyang mapaglaro ang panahon at masyado akong nangagarap. Hindi pa ako nakakarating ay natanaw kita sa malayo. May karga kang sanggol at sa isang kamay ay hawak mo ang kamay ng isang batang babae.

Ang akala ko ay baka hindi sa iyo ang mga bata, baka inaalagaan mo lamang ang mga anak ni Soccoro. Ngunit, may lumapit sa'yong lalaki at ginawaran ka ng halik sa pisngi bago kinuha sa iyo ang karga-karga mong sanggol. Sa nasaksihan ay para akong pinagsakluban ng langit at lupa. Mas lalo na nang tumawa ka at hindi na labag sa iyo ang ngumiti.

Nang nakita ko iyon, agad kong sinabihan ang kutsero na magsimula nang patakbuhin ang mga kabayo. Hindi na ako tutuloy. Wala na akong babalikan. Namuhay muli ang sakit sa aking puso ngunit hindi na iyon katulad ng dati.

Nagawa ko nang ngumiti at nagpasalamat na lamang sa Diyos na nagpatuloy kang mabuhay. Mas masasaktan ako kung pagbalik ko ang makikita ko ay ang iyong puntod. Tama na sa akin na nakikita kitang masaya kahit na hindi sa aking piling.

Sa nakalipas na panahon, inilagaan ko lamang ang pag-ibig ko sa'yo. Hindi na ako umibig muli. Tinanong nga nila ako minsan kung bakit. Ang sabi ko lamang ay ako'y nabalo at isang magiging kalapastangan sa aking asawa kung ako'y mag-aasawa ng iba. Alam kong tututol ka sa naging desisyon ko kung marinig mo man iyon, ngunit ayos na sa akin. Ikaw lamang ang gusto kong mahalin nang lubos at ikaw lamang ang itatangi ng aking puso hanggang sa ako'y mamatay na rin.

At dahil sa binabasa kong mga liham ay doon ko napagtanto na minahal mo rin ako hanggang sa huli mong paghinga. Hindi sa hindi mo binigyan ng pagmamahal ang iyong naging asawa o ang iyong mga naging anak. Ang sabi nga sa akin ni Soccorro ay ikaw mismo ang personal na nagsabing ibigay niya sa akin ang mga liham na iyon. Sinabi niya rin sa akin na hindi lingid sa iyong naging asawa na iba talaga ang nagmamay-ari ng iyong puso.

Hindi ko alam kung nararapat ba sa akin na mahalin mo ako ng lubos. Hindi ko alam kung ako ba dapat ang lalaking una mong inibig. Hindi ko rin alam kung bakit sa iyo lamang tumibok ang aking puso at mas lalong hindi ko alam kung bakit hindi ko na kayang magmahal pa ng iba.

Hindi ko na lamang iisipin ang maisasagot sa mga tanong na iyan. Wala namang maitutulong iyon sa atin. Nauna ka nang humimlay, mahal ko. Sana naging payapa ang iyong paglisan sa mundong ito.

Sa susunod na tayo'y magkita, kung totoo man ang reinkarnasyon, kung sino man ako sa hinaharap... Alam mo ang aming naging pagkakamali. Alam mo kung saan kami dinala niyon dahil binabasa mo ang aming mga kataga, ang kwento namin sa papel na maaring hindi paniwalaan ng iba at isipin pa nilang haka-haka.

Ikaw na magiging ako sa hinaharap, nawa'y magsilbi kaming leksyon sa iyo. At nawa'y huwag mong bitawan si Manuela tulad nang pagbitaw ko sa kanya.

Walang libro na makakapagsabi kung paano ka dapat umibig. Kaya makinig ka na lamang sa iyong damdamin at alalahanin mo ang sinabi ng aking Inang namayapa, na habang may buhay at habang kaya mo pa, lumaban ka.

Hindi ako nakalaban dahil pinaabot ko hanggang sa huli na ang lahat kaya magtitiwala na lamang ako sa iyo. Alam kong kaya mo iyan at alam kong malalampasan ninyong dalawa ang mga susunod na bagyo pang darating.

Hawakan mo lamang ang kamay ni Manuela. Sabihin mo ang lahat ng gusto mong sabihin, makakasakit man iyon o hindi. Alam kong tatanggapin ka niya kahit sino ka man dahil alam kong ganoon siya sa akin.

Huwag ka nang makulong sa pagsisi at sa halip, gumalaw ka. Lumakad ka at kung kailangan mong tumakbo, gawin mo.

Huwag mo na uling iwan pa ang iyong tahanan dahil sa ngayon, hawak mo na ang hinaharap at kaya mong gumawa ng pagbabago.

Lubos na umaasa at patuloy na magmamahal,

Apolinario Mabini

-----------------

P.S. This ends the second story arc poe :D next update is asa third story arc na po tayoe :D Also, you guys unlocked this third sad boy. Character Profile to follow for dis guy.