Pov. Scarlett
Zwart. Leegte. Verder niks. Van mijn wolf geen spoor.
Ik kon me niet bewegen. Ik hoorde vage geluiden. Meer niet.
Ik kon me niet herinneren wat er gebeurd was. Ik wist niet waar ik me bevond. Ik wist niks.
Het leek alsof ik opgesloten was in een zwart gat. Het voelde koud aan. Mijn ledenmaten voelden zwaar.
Mijn hand tintelde.
Was ik nog in leven?
Iets kriebelde aan mijn wang. De duisternis om mij heen werd lichter.
Een kneepje in mijn hand. Weer die tinteling. De leegte leek wel minder koud te worden.
De achtergrondgeluiden werden duidelijker. Piepjes. Gemompel. Gekraak. Voetstappen.
Mijn armen en benen voelden al iets minder zwaar. De duisternis werd nog lichter.
Een opvallende geur drong tot me door. Kersen en kaneel. Het rook een beetje zoals de kersenbollen die mijn moeder altijd maakte op mijn verjaardag.
Nog een kneepje in mijn hand. Alweer die tintelingen.
Wie kneep er in mijn hand?
Nog meer gemompel.
Gekraak.
Voetstappen.
Discussie.
Gestommel.
Nog meer discussie.
Geschreeuw.
Stilte.
De geur van bloed drong mijn neus binnen.
Ineens werd ik overvallen door een stekende pijn. Mijn hele lichaam leek in brand te staan en ik werd licht in mijn hoofd.
De piepjes werden luider.
Geschreeuw.
Paniek.
Gestommel.
Discussie.
Leegte.
A/n:
Wordcount: 209
- - -
Een kort hoofdstuk, maar vrijdag komt deel twee van dit hoofdstuk online.
Ik ben echt heel moe. Ik had net gym en ik ben g e s l o o p t.
Zondag had ik een wedstrijd met paardrijden en ik ben derde geworden, dus ik ben wel blij.
Voor de rest niet echt iets interessants of zo.
- - -
Tot vrijdag!
YOU ARE READING
Little Red Riding Hood (But Slightly Different)
WerewolfNoah was een hele normale jongen, met een heel normaal leven. Totdat er iemand op zijn pad kwam die wel iets anders voor hem in gedachten had dan een bezoekje aan zijn tante... "Hey Roodkapje! Waar ga je nu heen?" "Rot op." "Je hoef niet bang te zij...
