Little Red Riding Hood (But Slightly Different)

Chapter Fourteen

Pov. Noah
"Dankjewel." Fluisterde ik zachtjes. Scarlett keek me aan. "Dankjewel waarvoor?" Vroeg ze verbaasd. "Dat je dit met mij deelt, het is prachtig." Ik bloosde licht toen ik er aan toevoegde: "Net als jij." Scarlett sloeg haar ogen neer en haar gezicht kleurde rood. "Ach," zei ze toen,"Als jij jou eerste kus met mij deelt, is dit wel het minste wat ik met je kan delen."

Ze keek nog steeds weg. "Hoe-hoe wist je dat?" Vroeg ik verbaasd. Ze haalde haar schouders op. "Dat voelde ik gewoon. Het maakt niet uit hoor, het was ook mijn eerste kus." Ik trok vragend een wenkbrauw op. "Jij had nog nooit iemand gezoend?" Hoe kan dat nou weer? Er moeten honderden jongens achter jou aanlopen!"

Scarlett haalde haar schouders op. "Doen ze niet." Ze ging zitten tegen de achterwand van de grot en ik volgde haar voorbeeld. "Zeg, hoe zit het nu eigenlijk?" Vroeg ik haar. "Hoe zit wat?" Ze keek me vragend aan. "Nou, je weet wel. Met ons." Voegde ik er ongemakkelijk aan toe. Scarlett haalde haar schouders op. "Weet ik niet, zeg dit is voor mij ook nieuw hè." Zei ze.

"Maar ben jij dan nu mijn vriendin?" Vroeg ik voorzichtig. Scarlett haalde haar schouders op. "Wil je dat ik jou vriendin ben?" Ik knikte. "Niets liever." Ze haalde nog eens haar schouders op. "Dan ben ik nu jou vriendin, denk ik." Ze legde haar hoofd op mijn schouder en ik trok haar dichter tegen mij aan. "Daar ben ik blij om." Fluisterde ik in haar haar.

Zo zaten we een tijdje, gewoon te kijken naar de waterval. Tot ik de stilte verbrak. "Caleb- mijn wolf- zei tegen mij dat Mica de kleinzoon van een Alpha is, hoe zit dat eigenlijk?" Vroeg ik uit het niets. Scarlett keek me geschrokken aan. Een schaduw trok over haar gezicht en ze slikte.

"Mijn vader... Hij was de Alpha." Fluisterde ze. Hij kwam om in een gevecht om zijn- onze- roedel te verdedigen. Mijn moeder werd gevangen genomen en tot de dood gemarteld." Ze slikte nogmaals en veegde een traan weg. "Als oudste kind zou ik de roedel overnemen, maar omdat ik nog geen achttien was nam mijn tante het over."

Ze zuchtte. "Nu moet ik dus over drie maanden tot Alpha benoemd worden, daarom komen er geen jongens bij mij in de buurt. Ik ben off limits. Ik voelde me eindelijk normaal, jij wist niet dat ik een Alpha zou worden en niemand hoefde van ons te weten want jij was geen weerwolf. Wás."

Ik staarde haar met open mond aan. "Maar... Je ouders waren toch omgekomen in een auto-ongeval?" Vroeg ik zachtjes. Scarlett lachte bitter. "Denk je dat je toen mijn verhaal had geloofd? Toen je nog niet wist wat je nu weet?" Ik sloeg mijn ogen neer en schudde mijn hoofd. "Nee, sorry."

Scarlett schudde haar hoofd. "Kom, laten we weer wat vrolijker doen. Het is hier hartstikke mooi en-" Ze stopte en hield haar hoofd scheef. "We zijn niet alleen." Ik snoof. Ik rook meerdere wolven en ik voelde Caleb nerveus worden. "Dit kan niet..." Siste Scarlett. "Niemand weet van deze plek." Ze stond op en begon zich uit te kleden.

"Wat doe je?! We worden straks misschien aangevallen!" Siste ik naar haar. Ze bleef midden in haar beweging stilstaan en keek me aan. "Ik wil deze kleren niet scheuren als ik straks moet transformeren, daarbij, er is niks wat je nog niet eerder gezien hebt." Ik voelde mijn wangen kleuren toen ze dat zei maar knikte. "Je hebt gelijk, ik zal ook alvast transformeren, dan zijn we alvast voorbereid." Scarlett knikte en trok haar ondergoed uit.

Mijn mond werd droog en Caleb werd helemaal wild. Nee! We moeten ons nu focussen op wat echt belangrijk is. Zei ik in mijn hoofd. Meer tegen mezelf dan tegen Caleb, want ik voelde dat mijn broek al strakker begon te zitten. Gelukkig verloste Scarlett me uit mijn lijden door te transformeren. Ik zuchtte opgelucht en begon me ook uit te kleden.

Ik kuchte ongemakkelijk toen ik Scarlett zag kijken. Ze had haar staart om haar poten gekruld en haar tong hing uit haar bek. Ik staarde haar aan ze rolde met haar ogen. Met een zucht stond ze op en draaide ze zich om. Even later was ik ook getransformeerd, en dat was net op tijd.

Een drietal wolven sprong door de waterval heen de grot in. Ze richtte zich op Scarlett en ze begon te grommen. Haar oren lagen plat in haar nek en haar vacht stond rechtovereind. De kleinste wolf maakte een sprong, maar werd door de grootste weggeduwd. Hij gromde en ik haastte me naar Scarlett toe. Ik drukte even mijn snuit in haar vacht, maar draaide me geschrokken om toen ik iemand achter me hoorde grommen.

De grootste wolf was getransformeerd naar zijn mensengedaante en had enkel een boxer aan. Je kon zo al zien dat dit zo'n type was dat zich 24/7 in de sportschool bevond. De twee andere wolven sprongen naar mij toe en loodsten me weg van Scarlett. Ik jankte zachtjes toen de man naar Scarlett toe stapte. Ze gromde, maar hij pakte haar kop vast en keek haar recht aan.

Toen zei hij iets wat iedereen in de grot deed opschrikken:"Mate."

A/n

Wordcount: 884

Confusion: Yehaww dat denk ik wel (trouble in paradise, graag gedaan)

Cute stuff: Jaa (voordat die gast alles moest verpesten, sorreyy)

Aantal doden: Nai (het moment dat Scarlett en Noah hadden lol)

Inspiratie van de schrijfster: Groot genoeg om verder te kunnen schrijven (oké ik mijn overdrijfshit is op sry)

Oké mensen, vanaf hier kan je grote drama verwachten, no joke. Ik ben nu bezig met het schrijven van hoofdstuk 24 en zelfs ik zag het niet aankomen lol.

(Ja ik was weer vergeten dat het woensdag was dus vandaar dat ik zo laat heb geüpdatet)