Little Red Riding Hood (But Slightly Different)

Chapter Fifteen

Pov. Noah
MATE?! Wat de hel man?! Wat is dit voor schijtzooi? Deze man praat echt onzin! Scarlett was net de mijne geworden, ik ging haar niet zomaar laten afpakken!

Ik snoof. Tuurlijk, dat hele mate-spul is zo'n magisch ding van de maangodin en dat is het speciaalste ter wereld, maar Scarlett was nu wel van mij hè, ik laat haar niet zomaar gaan.

Ik blafte naar de man, maar hij schonk mij geen aandacht. Scarlett bleef grommen en de man lachte. "Mijn mate is dus een pittige tante? Dat verandert wel, naarmate we langer bij elkaar zijn. Je zal een voorbeeldige, onderdanige Luna zijn voor mijn roedel." Scarlett blafte en sprong bovenop hem. Ze drukte hem tegen de grond en heel even dacht ik dat ze hem zou verscheuren.

Hij woelde met zijn handen door de vacht in haar nek en ze hapte naar zijn hand. Ze gromde en hij lachte. "Je bent vast ook een fantastisch beest in bed als je mijn Luna bent, je bent nu al zo lekker brutaal." Wat een enorme, vieze klootzak was dat zeg! Scarlett blafte naar hem en drukte haar poot tegen zijn keel. Een sputterend geluid kwam uit zijn keel en Scarlett gromde.

Ze haalde haar poot van zijn keel en shiftte weer terug. Ze keek hem kwaad aan. "Ik word helemaal niks van jou! Je mag lekker oprotten, viespeuk." Hij lachte nog eens en pakte haar vast in haar middel. "Dat zeg je nu, maar weldra zal je me smeken om meer." Hij had een vieze grijns op zijn gezicht en zijn handen gleden van haar heupen naar haar kont. Dat was de druppel.

Ik sprong over de twee andere wolven heen en beet in zijn hard arm. Hij schreeuwde en probeerde zijn arm lost te trekken uit mijn greep, waardoor de wond alleen maar groter werd. Ik keek hem boos aan en drukte mijn kaken zo hard op elkaar dat mijn tanden over zijn botten hoorde schrapen en hij schreeuwde nogmaals. Scarlett ging van hem af en keek me even dankbaar aan. Ik gromde en toen hij probeerde op te staan drukte ik hem weer tegen de grond.

Zijn arm was al weer bijna genezen door zijn wolf, maar er zat nog steeds een litteken en er zat nog een enorme bloedvlek op zijn arm. Ik gromde en keek hem kwaad aan. Scarlett had inmiddels haar ondergoed weer aan en keek met een boos gezicht naar de man die blijkbaar haar mate was. Ze schopte tegen zijn scheenbeen en hij kermde zachtjes van de pijn.

"Wat moet je hier Alpha Josh?" Siste ze. De man, blijkbaar Josh, grijnsde. "Wat ik hier doe, is mijn mate ophalen. Jij weet net zo goed als ik dat we mates zijn." Scarlett spuugde naast zijn hoofd op de grond en grimaste.

"Je mag lekker oprotten naar je eigen roedel Josh." Ze spuugde zijn naam uit alsof het vergif in haar mond was. "Je bent mijn mate, Scarlett. Je zult aan mijn zijde moeten staan als Luna." Hij keek haar nu bijna smekend aan. Scarlett zuchtte en schudde haar hoofd. "Dat hoef ik helemaal niet, je redt het prima met al die vieze hoerige honden van je en ik heb mijn eigen roedel om voor te zorgen." Josh keek haar boos aan en de twee onbekende wolven begonnen te grommen en slopen naar ons toe.

Ik blafte naar ze en een van de twee aarzelde even. Ik gromde naar de andere wolf, maar ineens kreeg ik een dreun in mijn zij en werd ik van Josh afgegooid. Ik rolde over de grond en voelde een zwaar gewicht op me drukken. De wolf die net had geaarzeld, drukte me tegen de grond aan. Josh floot en binnen een paar seconden sprongen er nog drie wolven de grot in. Dreigend stapte de drie wolven op Scarlett af, terwijl de andere twee mij nog steeds tegen de grond drukten.

Scarlett glimlachte verbitterd. "Jullie kunnen me dreigend aankijken, maar ik ga toch niet met jullie mee." Josh keek ongerust van de wolven, naar Scarlett, naar mij en weer terug naar Scarlett. Ze schraapte haar keel en keek hem recht aan. "Ik, Scarlett Andrews, wijs jou, Josh Renfort af als mijn mate."

A/n

Wordcount: 704 (een wat korter hoofdstuk, sorry)

Confusion: ik denk dat dit best confusing kan zijn voor jullie maar Idk

Cute stuff: Haha Nope

Aantal doden: (nog) niks

Inspiratie van de schrijfster: iets minder, maar het kan er mee door

Ayee het is weer woensdag! Nog maar anderhalve week lijden en dan hoef ik voor de rest van het jaar niet meer naar school! (haha we komen weer in de periode dat iedereen dit soort grappen gaat maken "tot volgend jaar!" haha wat origineel)

Ik was een soort van vergeten dat ik nog moest uploaden, maar here it is.

Also, ik krijg een beetje het gevoel dat niemand dit boek echt leuk vindt... Wat best jammer zou zijn aangezien in al bij hoofdstuk 25 ben met schrijven.

Laat ff weten of je het nog leuk vindt! (tuurlijk gaat niemand een reactie plaatsen, maar hé, ik heb het geprobeerd)