Little Red Riding Hood (But Slightly Different)

Chapter Seventeen

Pov. Noah
Drie dagen waren voorbij gegaan en Scarlett had geweigerd om te praten over haar mate. We hadden wat films gekeken en door het onverwachte slechte weer waren we aan huis gebonden in de dingen die we deden. Skye was bij haar broer Thomas en zijn mate Vanessa gebleven dus haar had ik niet meer gezien.

Daar baalde ik wel van, dat ik Skye niet meer had gezien. Sinds die avond van de aanval op Scarlett had ik niet meer echt tegen haar gepraat en volgens mij voelde ze zich heel erg gekwetst. Ik was echt heel gemeen en ik ben bang dat ik het serieus verknalt heb.

"Waar denk je aan?"
Vroeg Scarlett slaperig. De film was net afgelopen en het was bijna half vijf.
"Hmm niks."
Mompelde ik. Scarlett ging rechtop zitten en keek me aan.
"Weet je dat zeker?"
Vroeg ze me. Ze trok een wenkbrauw op.
"Vanwaar ineens die wantrouw Scarlett?"
Ik draaide me naar haar om en keek haar aan. Er glinsterde iets achter haar ogen maar ik kon het niet plaatsen.

"Sinds gistermiddag ben je zo afwezig. Je kan niet de hele tijd aan helemaal niks denken Noah, daar geloof ik niks van."
Was ze nou jaloers of gewoon bezorgd?
"Sorry hoor Scarlett, maar van de hele tijd thuis zitten kan ik niet echt ergens anders aan denken."
Ze snoof.
"Ja dat zal wel. Vertel op. Hoe heet ze?"
Ik keek haar verbaasd aan.

"Denk je nou echt dat ik mijn zinnen op een ander meisje heb gezet? Dat is waanzin Scarlett. We hebben net een relatie van drie dagen en je roep nu al dit soort dingen?"
Scarlett keek me nog steeds wantrouwig aan. Wat een enorme belediging.

"Schat, ik zit nu al drie dagen met jou en Elisa in dit huis. Waar zou er in hemels naam een ander meisje moeten zijn? Waarom zou ik een ander meisje wíllen?"
Scarlett opende haar mond om iets te zeggen, maar drukte daarna haar lippen weer op elkaar.

"Zo, dat gezegd te hebben, ik heb best trek."
Scarlett stond me nog steeds aan te gapen, dus ik besloot zelf actie te ondernemen. Ik liep naar de keuken en begon de keukenkastjes te doorzoeken.
"Wil jij ook noodles, Scarlett?"
Riep ik naar haar. Geen antwoord. Oké, dan zijn het dus alleen noodles voor mij.

Ik wilde net het hete water in mijn kom met noodles gieten toen Scarlett ineens achter me stond. Ik draaide me geschrokken om en het hete water klotste over mijn handen. Met een (niet zo mannelijke) gil liet ik de waterkoker vallen waardoor ook mijn voeten ineens in de fik stonden.

Ik gilde nogmaals en sprong op het aanrecht. Snel stak ik mijn handen en voeten in de wasbak om ze in koud water te koelen. Een zucht van verlichting rolde over mijn lippen toen het koude water over mijn handen en voeten stroomde.
"Ben je klaar, dramaqueen?"

Oh shit. Scarlett was hier nog steeds. Ik draaide me voorzichtig om zodat ik niet van het aanrecht af zou vallen.
"Ehh..."
Scarlett rolde met haar ogen.
"Ik wilde alleen maar vragen of je voor mij een kop thee wilde maken, maar ik denk dat het voor ieders veiligheid beter is als je ver bij de waterkoker vandaan blijft."
Zei ze waarna ze een dweil uit de bezemkast pakte.

Na een half uur zaten we weer met z'n tweeën op de bank. Mijn tante was net naar de supermarkt gegaan in haar kleine blauwe kever. Ze had ons voor vertrek wel even gevraagd of het veilig was als ze ons alleen thuis liet, maar Scarlett had haar er van verzekerd dat ik niet meer in de buurt van de waterkoker zou komen. Dus nu had ik nog steeds geen noodles.

Uiteindelijk besloten Scarlett en ik om zo'n internet-vragenlijst op te zoeken om elkaar beter te leren kennen. Het had alleen niet veel zin.
"Oké, vraag vier: Waar wil je liever nooit meer over praten?"
Vroeg ik aan Scarlett.
"Ja wat is dat nou voor iets doms?"
Zei ze en ze sloeg haar armen over elkaar.

"Hoezo nou weer?"
Vroeg ik lichtelijk geïrriteerd. Scarlett zuchtte.
"Als ik ergens niet over wil praten, ga ik dat toch niet vertellen? Dit is echt de domste vragenlijst die ik ooit gezien heb."
Ik rolde met mijn ogen.
"Met die instelling niet nee..."
Mompelde ik.

In mijn hoofd hoorde ik Caleb zuchten.
"Je maakt het haar ook niet makkelijk hè?"
Heb je hem weer.
"Wat ben je weer nuttig Caleb. Zij doet toch moeilijk?"
Met een geërgerde jank sloot Caleb zich weer af. Ja man, dat helpt.

"Nou dan gaan we naar vraag v-"
"Shhh."
Siste Scarlett.
"Wat nou we-"
"Noah, houd je kop!"
Zei Scarlett met opeengeklemde kiezen.
"Maar wat is er aan de h-"
"Wees verdomme stil!"
Siste Scarlett met een wel erg geïrriteerde ondertoon. Ik keek haar vragend aan.

"Je moet weg, verstop je ergens of zo, maar laat je absoluut niet zien totdat ik je roep."
Fluisterde ze.
"Maar waarom moet ik-" "Kop dicht en stoppen met zeiken."
Ze keek me zo kwaad aan dat ik bijna bang van haar werd.

"We zijn niet alleen."

A/n

Wordcount: 862

Confusion: Nouu... Ik denk van wel.

Cute stuff: Hmm??

Aantal doden: Zero (Ik heb besloten dit er toch maar in te houden... Wie weet?)

Inspiratie van de schrijfster: Haha ik heb zo veel ideeën, houd je vast, dit wordt een wilde rit!

---

Dus. Ik ben vandaag jarig. Ja.
Daarom dus nu ook een hoofdstuk. (Woensdag komt er ook weer een hoofdstuk online hoor, geen zorgen.)

Alvast fijne feestdagen en tot woensdag!