Ile Trwa Wieczność...? (Inazuma Eleven)

Rozdział 49. Czy To Prawda?

Obudziłam się, otulina przez chłopaka. Byłam bardzo... Szczęśliwa? Zadowolona? Moje życie, trochę się zmieniło. Samo uczucie bliskości Jude'a, sprawia że czuję się o wiele doroślej. Niespodziewałam się po sobie takiego pragnienia drugiej osoby.

- Hej, nie śpisz? - zapytał.

- Nie.

- Czy... Podobało ci się? - odwróciłam się w jego stronę.

- Czy mi się podobało? Było obłędnie. Ale nadal nie mogę uwierzyć, że to zrobiliśmy.

- Ja też. Ale to było coś pięknego. Ten twój uśmiech, delikatność i dzikość w jednym... Nie zrobiłbym tego z nikim innym.

- Kocham cię.

- Ja ciebie też. - przytulił mnie. - Co byś chciała zjeść na śniadanie?

- Naleśniki.

- To idę je zrobić.

- Dzięki kotek.

Bez zastanowienia i wstydu, wstał z łóżka. Mój wzrok mu nie przeszkadzał. Założył bieliznę, bluzkę i poszedł robić śniadanie. Ja wstałam, chwilę po tym i poszłam do łazienki. Ogarnęłam się, wzięłam na szybciaka prysznic i poszłam się ubrać. Następnie zeszłam na dół, gdzie czekały na mnie naleśniki.

Ktoś

Już niedługo... Zniszczye ten związek i zabije Samante. Jeszcze tylko dwie fazy planu. I powiesz "The end"...

Samanta Umbridge

Po paru dniach, chłopaki mieli trening. Ja usiadłam na ławce, obok Kate.

- Co wy ostatnio byliście tacy nieobecni? - spytała.

- Nie mówiłam ci? Zrobiliśmy to.

- CO?!

- No.

- Gratuluję! Jak było?

- Spadaj! Nie powiem Ci, bo będziesz zazdrościć. A najlepsze jest to, że spóźnia mi się.

- Żartujesz?! On wie o tym?

- Jeszcze nie.

- Samanta, to nie żarty. Co na to jego ojczym? Twoi rodzice, dostaną zawału. Oszalałaś.

- Daj spokój. Nie będzie aż tak źle.

- Lepiej spójrz na Lucy...

- Co ona chce od Jude'a?! Czemu tak go kokietuje?!

- Mam złe przeczucia.

- Coś mi się tu nie podoba. Przecież ona wie że ja tu jestem.

Zaczęłyśmy z Kate, zastanawiać się nad dziwnym zachowaniem Lucy. Widocznie miała jakiś plan, zamiar.

Gdy po treningu szukałam Jude'a, dowiedziałam się czegoś dziwnego. Lucy, mieszka bardzo blisko, domu, w którym mieszkała Sonia. Szukałam go wszędzie, ale gdy znalazłam zapragnęłam zginąć. Szatyn całował się z Lucy, albo ona całowała jego.

- Jude?!

- Samanta, to nie tak! - uciekłam.

- Czekaj!

Byłam przerażona. Jak to się mogło stać? To było okropne. Jeszcze do tego wszystkiego mogę być w ciąży, a on mnie zdradza... Przeprowadzam się do rodziców. To koniec. Byłam taka głópia...

- Samanta co ty robisz? - spytał chłopak po powrocie do domu.

- Nie widać? Wyprowadzam się.

- To nie tak. Pozwól mi to wytłumaczyć!

- Tu nie ma czego tłumaczyć! Miałam rację od samego początku! Wielki Jude Sharp, gwiazda football'u! Wykorzystałeś mnie! A ja wierzyłam, że mnie kochasz!

- Bo to prawda! To ona... - dałam mu z liścia i wyszłam.

Wzięłam samochód i pojechałam. Przy okazji kupiłam w aptece test. Po dojechaniu do domu rodziców, poszłam do łazienki go zrobić. Wynik był... Pozytywny... Jestem w ciąży z Jude'em. A on mnie zdradził. Koszmar... Wszystko odpowiedziałam mamie.

- Córeczko, nie płacz będzie dobrze. My ci we wszystkim pomożemy. Może da się to jeszcze uratować?

- Nie wiem... - szlochałam.

H u u h u h u... Ale smutek. Może wy dacie radę przemowic Samancie do rozsądku, aby porozmawiała szczarze z Jude'em, bo mnie już nie słucha. Lucy zrobiła to nie chcący...

_Akira _