Truth or dare 》✦ Taekook

•12•

*

Ilekroć starał się wyrwać z niechcianego uścisku grubych lin, jego próby stawały się nieudane, a poczynania wręcz ośmieszające dla mężczyzny, który z rozbawieniem wpatrywał się w nadaremne starania swego więźnia. Nadgarstki były całe sine, a bolesne pręgi przyozdobiły jego delikatną skórę w tamtym miejscu. Liny ocierały się o jego rękę, przez co odczuwał ogromną dawkę niemiłosiernego, nieustępliwego bólu.

Zaszlochał cichutko pod nosem, zaraz nim pociągając. Spędził w tym okropnym miejscu już trzeci dzień, a po jego przyjaciołach ani śladu. Tracił powoli nadzieję na jakikolwiek ratunek. Nie miał zielonego pojęcia, ile czasu jeszcze będzie zmuszony siedzieć tutaj i co stanie z nim potem. Starał się dowiedzieć cokolwiek, jednak nadal nie wiedział nic. Jedyne czego zdążył się dowiedzieć to, to, że nie został przetrzymywany z własnej woli mężczyzny, a na zlecenie kogoś, komu bardzo zależy na jego nieszczęściu. Przeklęta Yeri, co kombinujesz?

Jego żołądek domagał się porządnej dawki jedzenia, innego niż sucha bułka i jabłko. Westchnął spoglądając za siebie. Brunet pogrążony był we śnie, co było jego szansą na ucieczkę. Odchrząknął, chcąc sprawdzić, czy aby na pewno ten się nie obudzi i śpi głębokim snem. Tak też zrobił, lecz wyższy ani rusz, toteż szybko zabrał się za robotę. Zaczął pocierać gwałtownie o linę, próbując uwolnić swe i tak już zmasakrowane ciągłym tarciem nadgarstki. Wiedział, że gdy w końcu nadejdzie chwila wolności, pozostaną w tym miejscu brzydkie ślady, zapewne na długo, przypominając mu tym samym o tym przykrym okresie.

Lecz czy kiedykolwiek taka chiwla nadejdzie? Może zakończy tu swój żywot, a domek ten stanie się jego grobem? Tutaj zaginie o nim wieść, a pamięć o takim kimś jak Jeon Jungkook wymaże się z pamięci najbliższych mu osób z mocniejszym podmuchem letniego wiatru. Nigdy nie wiadomo, jaki zamiar miał jego porywacz.

Nie przewidział jednak jednego małego szczegółu, że jeśli będzie się wierzgał, przewróci się wraz z krzesłem w tył, budząc tym samym towarzysza obok.

- Co robisz? Myślisz, że uda ci się uciec, zapomnij - zaśmiał się, podnosząc krzesło z ziemi, obdarowując go szyderczym spojrzeniem. Jego usta wykrzywiły się w chytrym, kpiącym uśmieszku. - Nie pod moją wartą - dodał ponownie usadawiając się na przeciw zawiedzionego Jeona, który głęboko liczył, że jednak mu się uda, a jego pomysł powiedzie się pomyślnie.

- Ile jeszcze będziecie mnie tu przetrzymywać? - zapytał, spoglądając na bruneta, który wzruszył obojętnie ramionami, łapiąc za miskę z ryżem i apetycznie pachnącym kurczakiem, który pobudził żołądek Jeona do działania. Jego zmysł węchu stał się wyostrzony. Kiedy juz poczuł zapach potrawy, żołądek mu nieprzyjemnie zaburczał, dając się we znaki.