***
That Damn Jace!
'Venice's POV'
Nakita kami ni Damen Jace sa cafeteria kaya naman ay halos tabigin na niya ang mga mahaharot na babae't bakla upang makalapit sa amin.
Ano kaya'ng kailangan ng isang 'to?
"What are you doing here?" Kunot-noo kong tanong.
"Flirting? Hahaha!"
I rolled my eyes. His name shouldn't be Damen, it should be Damn. Tsk!
"Hey, Jace. Alam mo ba kung nasaan si Olivia?" Singit ni Marcy sa amin.
Right.
Umiling ng bahagya ang loko, "Hindi siya pumasok?" Pabalik niyang tanong.
"Tatanongin ba namin kung nandito siya? G*go." Mahinang bulong ko at nagpanggap na walang nakarinig pero pinaparinig ko talaga.
"Why don't you ask Led, then?"
Ugh! I don't wanna hear that name!
"What?" He chuckled nang mapagtantong wala man lang nagsalita ni isa sa amin at kapansin-pansin pa ang pagkakairita sa mukha ko.
Kwi-nento ko na rin kasi sa dalawa ang nangyari sa amin ni Led. Oo! Nagku-kuwento na ako! Kaya naman ay hindi na sila magtataka kung bakit wala si Olivia ngayon. But Olivia's not that type of person.
***
"What did you do then?"
"Wala."
"Wala?"
"Okay, I yelled at him, threw sharp words. Again." Napatungo ako.
Nag-kuwento kasi sina Marcy at Jennica kay Damen pagkatapos ng klase. Nandito kami ngayon sa isang coffee shop. Ayaw ko sanang sumama because I have a strong feeling na ako ang magiging main topic, and guess what? Ako nga.
"Same mistakes, Ven. Hindi ka ba nagsasawa? Same pain keeps on bugging you."
Nabigla ako sa pagiging straight-forward niya kaya di ako naka-imik agad.
"I-I only did that to..." I did that to what? Bakit wala akong masabi? Lahat ng salitang gustong lumabas sa bibig ko ay naiwan sa utak ko. I can't express it.
"To?"
"To g-get with the things that wrecked me o-over with." I can now feel my tears building up kaya napayuko nalang ako.
Awkward kasi pagtitingala. Hehe.
"I'm sorry to tell you this but, you're so selfish."
I know... I know... I hate to admit this but, all of those doings were just for myself, that is why I don't wanna go back in there. It just reminds me how cruel I was. How selfish and inconsiderate I was.
I don't wanna go back.
"You didn't even bother to apologise."
"It'll just do nothing."
"At the very least he knows that you're sorry, right?" Nagulat at napaatras ako nang biglang tumaas ang boses niya! What the hell?
"I am sorry! Okay? Hindi ko lang masabi dahil sa galit ko. Hindi ko na rin alam kung may patutunguhan pa 'to."
I really hate it when I'm angry. Masasakit kasi na salita ang lumalabas sa bibig ko.
"You wanna end it?" makahulugan niyang tanong saka binalingan sina Marcy at Jen, "I gotta go." tumayo siya at lumabas na ng coffee shop.
YOU ARE READING
Dawn Venice (COMPLETED)
Teen FictionPara kay Dawn Venice, ang rason kung bakit nabubuhay pa siya sa mundong ito ay para ipaghiganti ang mga taong naging dahilan kung bakit naging miserable ang naging takbo ng buhay niya. Ngunit makukuha nga ba niya ang hustisya para sa pamilya niyang...
