Nail Gun
'Venice's POV'
Nandito ako ngayon sa isang famous convenience store, Seven Eleven. Alam naman siguro ng lahat na pumupunta ang mga tao dito hindi para magpa-display kundi kumain.
Kaya kakain ako.
Kumuha ako ng isang bag ang chicharon and a beer in can, pero syempre light lang at lumabas na.
I grab my skateboard and make my way to the park.
Well, going in the park have been my hobby these past few months, I just want to see those kids with their happy smiles plastered on their tiny faces with their complete and happy family. I envy them.
For the past two years of being alone, I always felt this immeasurable void deep inside of me and it keeps on growing. I lost everything. Pera nalang siguro ang meron ako because of my family's business but I don't want any of those. Wealth never did gave me happiness. Never.
Hindi ko alam kung para saan pa ang mga araw ko pero tuwing naiisip ko na malayang naglalakad ang mga salot na pumatay sa pamilya ko ay nabubuhay ang galit sa dibdib ko. Kung mamamatay man ako, I'll fall on the depths of hell with them.
I was about to stand up para gumala nang biglang kumulog, great! Just great. Note the sarcasm.
Kinuha ko ang skateboard ko at tinapon ang can ng beer na wala ng laman together with the chicharon wrapper.
I'm on my way outside the park nang may biglang nag-park na sasakyan sa harap kaya, GUESS WHAT?!
Lumipad ang putik sa sapatos ko!
Wow, ang cliche naman ata ng buhay ko?
"What the fck?!" singhal ko sa lalaking kakalabas lang ng sasakyan niya, looks like magkaedad lang kami ng gagong to ah. Well, fine! I admit that he's gorgeously handsome, hot man but he made me hate him.
Tinaasan niya lang ako ng isang kilay na para bang tinatanong kung ano ang problema ko. Seriously? Is he blind?
"Are you blind, Mister?" irita kong tanong. He's really getting into my nerves. Di ko na pinakialaman kung basa na kaming dalawa. The hell I care!
"No. If I was, then I should be raising my brow, looking above, downward or wherever, besides..." He sternly protested. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa at nagpatuloy sa kanyang nais sabihin,"Don't you have any money? You look rich." sagot niya kaya napaisip ako.
Nagkunwari akong may dinudukot sa bulsa ng jacket ko "It's right here!" sabay pakita ng middle finger ko. The hell I care. He made me push my limits so, why not... Grab the opportunity?
Opportunity only knock once. Hehe.
"Just a waste of time." bulong niya habang nakatingin sa wristwatch niya na para bang nagmamadali at nagsimulang maglakad paalis.
"Fck you." bulong ko rin.
***
Tumakbo ako sa pinakamalapit na hardware at bumili ng nail gun at isang spray paint.
Bubutasin ko lang naman ang gulong ng kumag na 'yun. Sa mga di nakakaalam, REVENGE is my middle name. Hehehehe!
"That would be, two thousand nine hundred fifty-four and seventy five cents, ma'am." sagot nung babaeng nasa cashier. Sino pa ba?
YOU ARE READING
Dawn Venice (COMPLETED)
Teen FictionPara kay Dawn Venice, ang rason kung bakit nabubuhay pa siya sa mundong ito ay para ipaghiganti ang mga taong naging dahilan kung bakit naging miserable ang naging takbo ng buhay niya. Ngunit makukuha nga ba niya ang hustisya para sa pamilya niyang...
