EFLA | BXB

12. BÖLÜM: "KORKU"

okula döndüğümüz gün sessizdik. o geceden beri yine sessizleşmiştik. efla sanki yaptığı şeylerden sürekli pişman oluyordu. aslında bana yaklaşmak istemiyor da bir şekilde bir şeyler yaşanıyor ve ertesi gün bundan pişmanlık duyuyor gibiydi. benimle sağlam bağlar kurmak falan gibi bir niyeti yoktu yani. hareketlerinden bunu çıkarıyordum.

sonrasında geçen günler tamamen birbirinin tekrarı niteliğindeydi. dersler, eğitimler, yılmadan bana yaklaşmaya çalışan dimitri, efla ile baş başa geçirebildiğim tek zaman aralığı olan o küçük kahvaltı dakikaları. (ama artık eskisi kadar çok konuşmuyorduk. hatta hiç konuşmuyorduk.) bana her gün güzel ve sevdiğim şeyler getiriyor olmasına şaşırıyordum. nereden biliyordu ki? oysa ki sevmediğim bir sürü şey vardı ve asla onlardan birini ikram etmemişti.

hafta sonu için eve gittiğimizde efla arkadaşlarıyla kampa gideceğini söyledi ve pazartesiye kadar onu görmedim. bir sonraki hafta sonu tatilinde arkadaşlarıyla güneye balık tutmaya gitti. ondan sonraki hafta sonu ise tunahanlarda kaldı.

efla ben savunmasız olduğum sürece yanımda olmanın bir yolunu buluyor. (gerçi o zamanlarda bile mesafeli duruşundan taviz vermiyordu.) güvende olduğuma ikna olduğunda ise kaçıp gidiyordu. sanki yakınında durmama tahammülü yokmuş gibi.

bu arada aiden ile yeniden konuşmaya başlamıştım çünkü gelip bana birkaç şey itiraf etmiş, aramızda yalan olmasını istemediğini ve gerçekten arkadaş olmak istediğini belirtmişti.

emmet'ın ona saldırması olayını bana eksik anlatmıştı. yaşanan şey aslında aiden'ın emmet'a aşık olmasıyla başlamıştı. sonrasında peşinde dolaşıp durmuş ama bir şekilde okuldaki sürtüklerden biri olmaktan kaçınmıştı. ilk etapta onunla seks değil vakit geçirmek istemişti yalnızca.

emmet ise yavaş yavaş ona ısınmıştı. zamanla grubun yanında (aslında emmet'ın ama sürü şeklinde geziyorlar.) takılan biri haline dönüşmüştü aiden. ama sonra işler farklı bir boyuta taşınmıştı. aiden bir çift koyu renk gözün sürekli üzerinde olduğunu hissetmişti. nicholas onu izleyip duruyordu ama aiden'ın bildiği kadarıyla nick'in bir kız arkadaşı vardı ve tamamen düzdü. okulda hala bu şekilde biliniyordu gerçi.

ama nicholas sanki aiden'dan bakışlarını istese de çekemiyormuş gibi davranıyordu. aiden da bir süre sonra bu durumdan etkilenmeye başlamıştı. emmet'a göre daha naif ve sessiz bir karakterdi nicholas. ayrıca da çok yakışıklıydı.

aiden korkmuştu. bu yüzden grupla birlikte takılmayı kesti. emmet bu duruma çok sinirlendi çünkü bir kere alışmıştı bu küçük güzel çocuğa. emmet onu kovaladı, aiden kaçtı bir süre. sonra da emmet'ın sabrı taştı ve ona saldırmaya kalktı işte. nicholas onları bulup emmet'ı öldüresiye dövene kadar da saldırdı zaten.

sonrasında aiden onlar için görünmez olacağını düşündü ama böyle olmadı. dimitri arkadaşını aklamak için okula bir dedikodu yaydı. zaten aiden gibi birinin bir süreliğine de olsa gruba katılması insanlara ilginç geldiği için bu dedikodu mantıklıydı. aiden grubun devamlı sürtüğü olmuş, herkese vermişti o süre zarfında. dedikodu bir kanser hücresi kadar hızlı yayılıp tüm okula hakim olmuştu.

o günden sonra aiden'a kimse yaklaşmamıştı ama emmet, dimitri ve miles hala uğraşıyordu çocukla. bir de nicholas hala takip ediyordu uzaktan uzağa. onu korumak için yapıyor olmalıydı bunu. aiden böyle söylemişti.

artık kahvaltıya inmekten çekinmiyordum çünkü gün içinde dimitri mutlaka buluyordu beni. ama yine de inmiyordum çünkü efla'nın bana kahvaltı ikram etmeyi kesmesini istemiyordum. ona sadece o on dakika içinde doya doya bakabiliyordum.

açıkçası ona neden doya doya bakmak istemek gibi şeyler yaptığımı da bilmiyordum. sorguladığımda ortaya çıkacak sonuçtan korktuğum için sorgulamıyordum da.