EFLA | BXB

11. BÖLÜM: "OYUN"

efla sırasıyla tanıttı.

"bu berna." dedi kızıl saçlı kızı göstererek.

"zeynep." bu kez siyah saçlı beyaz tenli kıza yöneltmişti elini. hoş bir kızdı. yüzündeki duru güzellik ve parlayan yeşil gözleri güzel bir uyum içindeydi.

"ve tunahan." dedi son kişiyi gösterirken. uzun boylu çocuk gayet yakışıklıydı. kaslı filan değildi ama sıska da sayılmazdı. elini uzatıp yavaşça elimi sıktı ve gülümsedi.

"ve sen de erezsin." dedi sıcak ses tonuyla. başımı sallayarak onayladım. beni nereden tanıyorlardı ki?

herkes yere yayılıp burcu ablanın pişirdiği şeyleri yerken efla mutfağa gidip shot bardaklarını ve içkiyi getirdi. tam yanıma otururken üstüne sinen sigara kokusu ve sütlü kahveye benzeyen bir koku daha ulaştı burnuma. tıpkı malzeme odasında beni kapıya sıkıştırdığı günkü gibi kokusunu net bir şekilde alabilmek iyi hissettiriyordu sebepsizce.

efla dört bardağı doldurup arkadaşlarına ve kendine aldı.

"başlıyor muyuz?" diye sordu berna.

efla başını sallayarak onayladı.

hafifçe kulağına doğru sokulup en kısık sesimle konuştum.

"ben de içebilir miyim?" bir anlığına dudaklarım kulağının kenarına değdi ve anında geri çekildim birkaç santim.

efla bana doğru dönüp yüzüme baktı ve öylece durup düşündü biraz.

"normalde içer misin? bünyene zarar vermesin? bu sert bir şey biraz."

"daha önce de shot attım efla. üç yaşında değilim on dokuzumdayım ben."

"ah! peki o zaman ama sarhoş olmamaya çalış olur mu?"

"tamamdır."

efla boş bardaklardan birini daha doldurup önüme doğru itti.

o an bir şey fark ettim. zeynep ve berna benzer bakışlarla bize kitlenmiş iletişim şeklimizi izliyorlardı. ikisi de heyecanlı ve mutlu görünüyordu? kaşlarımı çatmamak için kendimi durdurup önüme döndüm.

"pekala," dedi tunahan shot şişesini alıp kapağını sıkıca örterken. "başlıyorum. daha önce hiç birini öldürme planı yaptınız mı? ciddi bir şekilde ama."

ah! şimdi anlamıştım neye başladığımızı. küçük bir sessizlik oldu ve ardından efla önündeki shot bardağını alıp kafasına dikti. tunahan da ona katıldı.

"vay vay vaaay. kimi?" diye sordu berna merakla.

"okuldan biri." diye geçiştirdi efla. sanırım kim olduğunu tahmin etmem çokta zor değildi.

"üvey babamı." diye cevapladı tunahan da.

şişenin kapağını açıp efla'nın bardağını doldurdum. gözlerini yüzüme dikip bu kısacık işi bitirene kadar beni izledi.

"sıra bende!" dedi zeynep ve biraz düşündü. o sırada tunahan da kendi bardağını doldurmuştu.

"hiç ağlama krizine girdiniz mi?"

bardağı alıp tek yudumda içerken berna da bana katılmıştı. yüzümü ekşitip ağzıma küçük bir parça limon attım.

"ne zamandı?" diye sordu efla. dizlerini karnına doğru çekmişti ve başını bana doğru döndürüp dizlerine yatırmıştı.

"babam ve abim öldüğünde." dedim yüzüne bakamadan. sesim o kadar kısık çıkmıştı ki muhtemelen sadece efla duymuştu.

berna derin bir nefes alıp sormak istediği şeyi sordu o esnada.