Going back again

✅36✅

Sophia's pov

'Domine, domine, redeo. Non opus est tibi. Te requiro.' Ik kijk de dooddoeners aan. 'Jullie zijn toch niet serieus?' 'We zijn bloed serieus! En nu beginnen!'

Ik hou mijn hand boven het graf van Marten Vilijn, als in mijn opa. Het volgende moment schiet er een bot uit de grond. Ik gooi het in de pan. Dan pak ik een mes en snij in 1 van de dooddoeners naast me. 

Bloed drupt in de pan. Ik haal diep adem en begin met praten. 'Domine, domine, redeo. Non opus est tibi. Te requiro.' Ik herhaal de zin een paar keer, terwijl ik langzaam met hetzelfde mes een paar haren afsnijdt. 

'Sophia!!' Het is Torin, maar ik negeer hem. Mijn handen bewegen snel en ik pak mijn stok. 'Alleen de sterkste kan dit overleven. Alleen de sterkste houdt het vol. Ik weet dat ik dit kan over leven.' Mompel ik terwijl ik met mijn stok cirkels maak. Er komt rook uit de pan. Holy shit. 'Laat hem herrijzen. Hij is de grote en de machtige.' Zeg ik terwijl ik nog steeds met mijn stok zwaai. 

Ik zweef omhoog en er komt goud uit mijn voeten en handen, een scherpe pijn en ik begin te gillen. Het voelt alsof de Crusiatus vloek 100 keer tegelijk op me afgevuurd wordt. Door de pijn heb ik niet door dat de bol in de pan begint te groeien. 

Langzaam begint bloed uit mijn handen en voeten te lopen. Mijn hoofd begint te branden en weer een gil verlaat mijn mond.

James' pov

Sophia doet de spreuk en om eerlijk te zijn kan ik het niet aanzien. Ze heeft tegen ons gelogen. Tegen mij. Maar dat is niet waarom ik er niet naar kan kijken. Aan de grijns op de gezichten van de dooddoeners te zien, gaat ze straks veel pijn lijden. 

Ik zie Tor haar ook hopeloos aankijk. Dan zweeft ze omhoog, gouden stralen komen uit haar arm en benen. Dan begint ze te gillen. De bol in de pan begint te groeien. Het is alsof er een pasgeboren baby uitkomt.

Er gebeurt precies het zelfde als zoveel jaar geleden. Ja, mijn vader heeft erover verteld. Hij heeft verteld hoe hij herrees. Toen Sophia weg was, hij vond dat ik het moest weten.

Tor stoot me aan. 'Sophia.' Mompelt hij. Mijn blik schiet naar haar toe en ik zie dat er langzaam bloed uit haar handen, voeten en na een tijdje ook uit haar mond komen. Ik wil erop af rennen, maar Torin trekt me terug. Dan ontsnapt er nog een gil uit haar mond en direct draai ik mijn hoofd weg. 'Kijk dan!' Sist hij en hij wijst op een kale man zonder neus die langzaam overeind komt en over zijn hoofd wrijft. 

Dan zakt Sophia op de grond. Ze ademt zwaar, maar het komt wel goed met haar. Hoop ik.

'Lucius! Mijn stok!' Sist de man duister. Lucius geeft hem trillend zijn stok. Hij buigt even en gaat dan meer naar achteren. Ik wil naar voren stappen, maar Tor houdt me opnieuw tegen. 

'Lucius, hoeveel jaar is voorbij gegaan?' '21 heer.' Antwoordt die schor. 'Dus pas na 21 jaar kwamen jullie erachter hoe jullie me terug moesten brengen. Triest.' Zegt Voldemort. 'Maar ondanks de tijd ben ik blij dat jullie het gedaan hebben.' 

Sophia kreunt even en Voldemort kijkt naar haar op. 'Zo zo zo! Wat hebben we hier?' Langzaam komt ze omhoog. 'Je zou toch denken dat tijd goed doet. Maar ja, nog steeds geen neus.' Zegt ze brutaal. Serieus Soph?! 'Je doet me denken aan mijn zus.' 'Misschien omdat ik je nichtje ben.' Gaat ze sarcastisch verder. 'Aha kleine Sophia.' 'Hou je mond.' Sist ze boos. Voldemort grinnikt even en raakt met zijn blote voet haar voet aan. Ze kreunt van de pijn. 

'Raak haar niet aan!' Schreeuw ik boos. Nu pas draait hij zich naar ons. 'Aha, nog 2.' Zegt hij akelig kalm. 'Waag het niet Asshole! Laat ze gaan.' Hij luistert niet en loopt naar ons toe. 'Malfidus! Dat was de deal! Laat ze gaan.' roept ze hard.

Lily's pov

Zenuwachtig zitten Roos, Albus, Hugo, Scorpius en ik aan de tafel van Griffoendor. We zijn de enige. Professor Andeling heeft ons uit bed gehaald en nu wachten we op de rest. 

Dan gaan de deuren open en stormen Joanna, Mayce, Alice, Renesmee, mevrouw Wemel en Meneer Wemel binnen. Ik kijk geschrokken op. Dan komen er nog meer mensen binnen. Sirius, Olivia en mijn ouders. 

'Lily! Waar is ze?!' Roept Alice geschrokken. 'Ze omzeilt mijn zicht! Je moet het ons vertellen!' Zegt ze overstuur. Ik krimp in elkaar. 'Ze is achter hun aan.' Piep ik zachtjes, wetend dat ze het horen. 'En Torin?' Oom Sirius kijkt me in paniek aan. 'Die is met haar mee.' Zeg ik nog zachter. 

'Lily! Hoe kon je ze laten gaan?!' 'Ik- ik...-' Mijn stem begint te trillen. 'Alice, rustig aan.' 'Ik kan ze niet zien Renesmee! Hoe kan ik ze dan ooit vinden?!' Spontaan begin ik te huilen. 'Sorry, ik wilde mee, maar ik mocht niet!' Snik ik. 'Hoezo mocht je niet?' 'Ik confronteerde haar met haar tijd bij de Volturi. In een opwelling zei ik dat ik niet mee ging. De volgende ochtend hield ze me eraan.' Zeg ik zachtjes. 

Ineens zakt papa een beetje in elkaar. 'Zeg me wat je weet, Lily!' Zegt hij zwak. 'Ze is ermee bezig.' Mompelt hij tegen de rest van de volwassenen. Ik graaf diep in mijn hoofd naar aanwijzingen die ze gaf. Dan herinner ik het me.

Flashback

'Soph, hoe weet je nou waar we morgen moeten zijn?' Ik sta met mijn oor tegen hun deur. 'Dat weet ik gewoon, Tor. Het is zo overduidelijk.' 'Zeg het me please. Dan ben ik voorbereid.' 'Oké dan!' Het is even stil.

'Hij zit vast op de plaats waar het 24 jaar geleden opnieuw begonnen is.'

Einde Flashback

'Hij zit vast op de plaats waar het 24 jaar geleden opnieuw begonnen is.' Dreun ik op. Mijn vaders ogen openen zich wijd. 'Harry, weet je waar het is?' Vraag meneer Wemel. Hij knikt. '24 jaar geleden. Het toverschool toernooi.'

✅✅✅✅✅✅✅✅✅✅✅
Heey hee,

Okay dus een nieuw deeltje! Ik baal echt want ik heb al door geschreven tot 41 en ik wil het zo graag publiceren.... maar omdat ik het gelijk wil laten lopen met mijn andere verhaal moet ik My famous Marauders story eerst even bijwerken zeg maar😂

Nog iets! Welk boek willen jullie online?
- The Hybrid
- Best Friends (wat voor fanfictie is Dit?)
- Lost in......

De goede titels van de laatste 2 maak ik bekend als er veel op gestemd word😏

Xxx Jonna