Going back again

✅33✅

Lily's pov

Met rode ogen zit ik aan het Avondmaal. Het is 4 dagen geleden! 4 hele dagen. Ik mis hem zo erg!

Albus, Hugo en Roos komen met een glimlach bij me zitten. 'Waarom lachen jullie zo?' Ze draaien zich naar de ingang van de Grote Zaal. Ik kijk ook en kan mijn ogen niet geloven. Gauw sta ik op en ren naar hun toe. 'Elody! Je bent terug!' Ze knuffelt me. Tor staat naast haar en zijn ogen zijn ook rood. Na een tijdje laat ik haar los. Zij ziet er perfect uit, net als altijd, maar ik weet zeker dat ze gehuild heeft. 'Niet huilen, oké? Niet hier.' Zegt ze met een lieve glimlach. Ik knik en draai me naar Torin. 'Zullen we eten?' 'Natuurlijk mevrouw. We lopen richting onze plaats als we het geluid van brekend glas horen. Onze blik gaat naar de tafel van Zwadderich waar Anderson ons verbaasd aan kijkt.

Ik kijk naar Sophia, maar die heeft haar blik op Anderson gevestigd. Haar ogen staan heel kil, ik zou er bijna bang van worden. 

Dan loopt ze met grote passen naar de tafel van Zwadderich. 'Elody?!' Roep ik hard. Ze negeert me en stopt voor Andersons neus. Voordat ik besef wat er gebeurd heeft ze hem in zijn gezicht geslagen. 'Eikel!' Sist ze en ze wil weglopen. Anderson trekt haar terug en kijkt haar gemeen aan. Dan laat hij haar in een keer weer los. Ze loopt naar de tafel van Griffoendor en haar hand knijpt ze meer dicht. Ze gaat zitten en kijkt rustig naar Albus die haar met open mond aan kijkt. 

Sophia's pov

Dat luchtte wel op. Ik knijp mijn hand samen en verfrommel daarmee het papiertje, dat ik van Anderson heb gekregen, nog meer. Langzaam loop ik weer terug naar mijn eigen tafel en ga tegenover Albus zitten. Met open mond kijkt hij me aan. 'Wat was dat?' 'Dat was ik. Terwijl ik mijn frustraties uitte op Anderson!' Zeg ik alsof het niks is. 'Luchtte het op?' Vraagt Lily lachend die er bij komt zitten. 'Eigenlijk wel een beetje.' 

Ik buig meer naar mijn vrienden toe. 'We moeten op zoek naar James! ik denk dat ik weet waar ze zitten, maar ik kan niet iedereen meenemen.' 'Weten je ouders dat je dat weet?' 'Nee, ze vertelde me vandaag pas dat James weg is. Ze hebben geen recht om het te weten.' Zeg ik zachtjes. 'Dat snap ik! Wanneer gaan we?' Vragen Torin en Lily tegelijk. 'Morgen middag! Ik moet eerst Verzorging van Fabeldieren afronden.' Zeg ik. 'Dat meen je toch niet?!' 'Eigenlijk wel, anders trekken we de aandacht.' Verklaar ik. 'Mee eens.' Zegt Torin. 

De deur gaat open en Omber stapt naar binnen. Met opgeheven hoofd loopt ze langs onze tafel. Gelukkig ziet ze me niet. 'Hoe erg was ze?' Vraag ik fluisterend. 'Niet zo erg. Nadat jij weg was gegaan ging alle aandacht naar jou.' 'En dat terwijl ik gewoon in Italië zat.' Grijns ik een beetje.

'Ja, daarover Alexa James? Was je serieus?' Vragend kijk ik Torin aan. 'Wanneer wist je het?' 'Je praatte zo sad over die jongen en hoe je Anderson aanpakte, dus ik dacht al dat jij het was. En toen met Anderson veranderde je ogen en toen wist ik het zeker.' 'Goed opgemerkt.' 'Ja, dat dacht ik ook.' 

'Was jij dat?' 'Ja, ik moest weten of het goed ging.' 'Dat snap ik wel. Mag ik wat vragen?' Ik kijk Lily even aan, maar knik dan toch. 'Ik weet dat de mensen bij wie je was je konden helpen, maar zeg eens eerlijk zijn er mensen vermoord?' Nu kijkt de rest me ook aan. Ik zucht, 'Ja, als ik me ertegen verzette tekende ik mijn eigen dood.' Spijtig kijk ik omlaag. Lily kijkt me even teleurgesteld aan. 'Ik had beter van je verwacht.' 'Lils!' 'Nee, ga morgen maar met Tor. Ik ga niet mee!' 'Lily..-' 'Zeg eens eerlijk Sophia! Heb je überhaupt wel nagedacht over hun familie?' Ik slik. 'Ja natuurlijk.' Ze bromt wat. 'Lily ik-' 'Nu even niet Sophia. Ik moet hierover nadenken.' 

Ik zak onderuit en hoop dat mijn haar niet blauw is. Ik heb al die shit nu nog beter onder controle, alleen als het me heel erg kwetst of als ik heel boos ben of als ik mijn gave eruit laat... Oh en natuurlijk als ik het will verandert mijn uiterlijk nog. Lily voelt als een zusje voor me. Het doet me pijn dat ik ruzie heb met haar.

Ik voel dat Tor met zijn hand door mijn haar gaat. Fijn, misschien heeft het blauwe plukken.

'Hum hum! Ik wil nogmaals herhalen dat illegale praktijken worden opgespoord en gestraft. Dat was het wel. Eet smakelijk!' Haar blik gaat over de tafels en blijven hangen bij ons. Ik zit met mijn rug naar haar toe. Tor merkt wel dat ze kijkt. 'Ze kijkt naar ons. Naar jou.' Zegt hij een beetje grijnzend. 'Goed voor haar.' Ik pak het brief je uit mijn handen lees het zachtjes voor.

Astronomie toren morgen om 16.00 uur! Kom alleen!

'Is hij van Anderson?' 'Ja' 'Morgen gaan we samen.' 'Maar er staat..-' Ik kijk Torin aan. 'Ik laat je niet alleen daar naar toe gaan.' Zegt hij. Oké dan! We doen het samen.' We eten verder en ik besef hoe slecht dit eten smaakt. Ik heb te lang en te vaak gedronken, ik zal weer moet en wennen aan eten.

Na drie happen schuif ik het bord van me af. 'Voel je je niet lekker?' Vraagt Roos terwijl ze naar mijn haast on aangeroerde bord kijkt. 'Nee, ik heb gewoon geen trek meer.' Lily kijkt op. 'Tuurlijk, je hebt geen trek meer. Laat me raden, je gaat nu even naar 'boven'?!' Ik kijk haar aan. 'Ja, ik ga naar boven.' Zeg ik kil. Ze is een vriendin en als een zusje voor me, maar ze heeft geen recht om me zo aan te spreken. 'Stiekem ga je gewoon naar-...' 'Waag het niet die zin af te maken, Lily! Ik weet het, oké! Maar maak het niet af.' Geïrriteerd kijk ik haar aan. Ik draai me om en loop weg. '...-Naar het verboden bos.' Torins adem stopt, net als die van de rest van mijn vrienden. Zij weten allemaal dat ze te ver is gegaan. Ik voel mijn haar van boven naar onder zwart worden. Dan adem ik diep in een uit. Mijn haar wordt weer normaal, ik zucht even om vervolgens de Grote Zaal uit te lopen.

En nee, niet naar het Verboden bos, naar de keuken.