Going back again

✅5✅

Sophia's pov

'Wat rook je nou precies in die drank?' Vraagt Torin weer. We zitten te lunchen en Torin stopt maar niet met vragen stellen over mijn rooster of over Toverdranken. 'Of Wie?' Vraagt James iets minder enthousiast. Ik begin te blozen. 'Het is een Wie! Wie is Het?!' Schreeuwt Torin en de hele tafel van Griffoendor kijkt ons direct aan.

Gauw sta ik op en klop mijn gewaad af. 'Ik, uhm ik moet even wat doen.' Zeg ik voordat ik me omdraai en wegloop.

Ik hoor hoe James opstaat en achter me aanloopt. Ik verhoog mijn snelheid en loop nog sneller. Als ik de Grote Zaal uit loop, verhoog ik mijn snelheid nog meer. Ik ren op een mensentempo naar buiten. 'Sophia!' Het is James. Ik stop met rennen en draai me om.

'Wat is er, James?!' 'Waarom loop je weg?!' 'Waarom doe jij jaloers tegenover elke jongen die interesse in mij toont?' Kets ik terug. 'Ik weet het niet! Het voelt gewoon niet fijn, je bent mijn beste vriendin.' Auw ik ben zojuist gefriendzoned, great.

'Maar dat antwoordt nog niet waarom je wegloopt? Wat ruik je in die liefdesdrank?' 'IK RUIK JOU! OKÉ! IK WEET NIET HOE HET KOMT, MAAR HET IS ZO!' Roep ik uit, ondertussen stromen de tranen over mijn wangen en mijn haar is donker blauw.

Dan draai ik me om en ren ik naar buiten. Als James me niet meer kan zien waag ik een gokje en kijk of ik kan verschijnselen.

Ik denk hard aan de plek waar ik heen wil. Ik open mijn ogen en zie nog net hoe James aan komt rennen. Dan wordt ik in de diepte opgeslokt. Voor mijn huis verschijn ik weer.

Direct komen mijn ouders naar buiten. 'Sophia?' Ik besef me maar al te goed dat de tranen nog steeds over mijn wangen stromen.

Ik leg ze het hele verhaal uit. Even kijken ze me aan. 'Sophia, ik denk dat je zijn geheugen moet wissen... Of je gaat met hem praten.' Zegt mijn moeder, en ik knik voorzichtig. 'Ik weet het! Ik ga weer terug.' Ze knikken en ik denk aan Zweinstein. Een moment later wordt ik weer in de diepte opgeslokt en het volgende moment sta ik weer voor Zweinstein.

Ik zie James bij de boom zitten en besluit naar hem toe te gaan. 'James!' Zeg ik zachtjes. Hij kijkt op en rent naar me toe. 'Soph!' Hij omhelst me en ik knuffel hem terug.

'Sorry Jamie, dat ik zo  tegen je uitviel.' Zeg ik in zijn schouder. 'Maakt niet uit, Soph. Ik snap wat je bedoelt. Toen jij het lokaal uit was rook ik je nog steeds, maar ik wilde er niks over zeggen.' Ik besef wat hij heeft gezegd. 'Wa-wat?' Stotter ik.

'Je hoorde me wel.' Zegt hij bijdehand. 'Maar-' 'Best Friends?' Onderbreekt hij me. Ik knik. 'Tot onze tijd komt!' Maak ik zijn zin af. 'Tot onze tijd komt!' Herhaalt hij grijnzend. Hij gaat weer tegen de boom zitten en ik ook. Ik leg mijn hoofd op zijn buik.

Een tijdje liggen we zo. We zeggen niks, maar de stilte is fijn. Dan draai ik me om en geef hem een kus op zijn wang. 'Waar was dat voor?' 'Dat was omdat je er altijd voor me bent!' Zeg ik zachtjes, en ik leg mijn hoofd weer neer.

James' hand gaat naar mijn wang. Gauw trekt hij hem terug. 'Soph, je hebt koorts.' 'Nee hoor, mijn lichaams temperatuur is iets hoger. Dat zei de dokter. Waarschijnlijk komt het doordat ik de elementen kan besturen.' Verklaar ik. Hij knikt en we gaan weer liggen.

' Ik vind het prima als jullie iets krijgen, maar ik wil niet het 3e wiel zijn!' Wordt er ineens geschreeuwd. Torin. Great. We kijken alle twee lachend op. 'Hey Tor,' zeggen we in koor. We kijken elkaar aan en beginnen te lachen. 'Maar-uh hebben jullie nou wat?' Weet kijken we elkaar aan. Dan schudden we tegelijk ons hoofd.

'Ja, het zal WEL!' Roept Torin voor hij wegrent. We grinniken en gaan weer goed liggen tegen de boom.

Natuurlijk weet James allang dat ik anders ben. Hij weet namelijk dat ik heb meegevochten met de Slag om Zweinstein. Dat heb ik hem zelf vertelt. Toen hij 10 was. Ik weet alleen niet of hij dat nog weet. Verwarrend, is het niet?

Tegen de avond gaan we naar de leerlingenkamer. We lopen naar onze kamer, daar aangekomen val ik als een blok in slaap.

Als ik de volgende ochtend wakker word is iedereen al weg. Ik kijk op de klok en zie dat het al vijf voor 8 is. Fijn. Ik ren gauw naar beneden ga naar de Grote Zaal.

Daar aangekomen gooi ik de deur open. Direct kijkt iedereen me aan. Sommige monden vallen open. Waarom?

Ik kijk omlaag en zie dat ik mijn pyjama nog aan heb. Een te laag uitgesneden topje en een broekje die net te kort is. Shit.

Torin gaat helemaal stuk aan de tafel van Griffoendor en ik kijk hem dreigend aan. Ik zet een bitchlook op, gooi mijn haar naar achteren en loop naar mijn plaats. 'Mond dicht, Tor!' Snauw ik op het punt dat Torin zijn mond open wil doen. 

'Zo mag je wel vaker naar het ontbijt komen, schoonheid!' Zegt de misselijkmakende stem van mister Anderson. 'Zo mag je wel vaker je neus breken, Anderson!' 'Ik heb mijn neus nie-' Ik onderbreek hem door mijn vuist in zijn gezicht te laten belanden. 'Bitch!' Snauwt hij. 'Always!' Zeg ik met een grijns. Hij grijpt zijn neus vast en kijkt me moordend aan. 'Ik krijg jou no-' 'tot ziens Anderson!' Onderbreek ik hem weer.

Hij kijkt me nog een keer boos aan, dan stapt hij met een kwaad gezicht de zaal uit.

Zo nu dat ook is opgeruimd, kan ik rustig door met mijn fantastische leven.

✅✅✅✅✅✅✅✅✅✅✅
Hee,

Het volgende hoofdstuk is de situatie na een tijdsprong van 2 jaar. James en Sophia zijn enorm naar elkaar toe gegroeid en zijn beste vrienden voor het leven. Beide willen ze meer, maar of ze dat van elkaar weten? En dan  de dooddoeners die een groot probleem worden!

Tot over 4 dagen❤

Xxx Jonna❤✅