✅17✅

496 31 1
                                    

Sophia's pov

Het is een paar dagen later, en we zijn weer op Zweinstein. Op een of andere manier lijkt iedereen te weten van mijn ontvoering.

Op dit moment sta ik in de badkamer in onze kamer. De deur is op slot en ik heb een handdoek om me heen gebonden.

'Ik ga naar het ontbijt!' Hoor ik Torin zeggen. 'Ik kom zo achter je aan, ik ga nog even naar mijn stok zoeken.' Antwoordt James.

Grijnzend kijk ik naar James' stok die naast de wasbak ligt. Het volgende moment wordt er geklopt. 'Mag ik mijn stok?' Ik weet gewoon dat hij grijnst. Razend snel doe ik mijn uniform aan. Ik moet alleen nog mijn blouse dicht doen.

Ik open de deur en kijk James aan. 'Ja natuurlijk!' Ik trek hem naar binnen. 'Heb je niet geleerd dat je je helemaal moet aankleden?' Hij duwt me tegen de deur en doet mijn blouse dicht en doet hem goed in mijn rok.

'Klaar?!' 'Bijna!' Hij drukt zijn lippen op die van mij. We zoenen terwijl ik vast sta tussen de deur en hem. Dan hoor ik de kamer deur open gaan. Geschrokken laten James en ik elkaar los. 'James! Ik ben mijn tas vergeten! Ben je klaar?' James wil wat zeggen, maar ik ben hem voor. 'James is al weg!' Roep ik terug. 'Oké ben je bijna Klaar?' 'Uhm als je net bijna klaar bedoelt dat ik nog moet aankleden, dan wel.' We horen een zucht, en vervolgens gaat de deur weer dicht.

'We moeten het vertellen!' 'Ik weet het.' Ik ga voor de spiegel staan en James knuffelt me van achteren. Terwijl ik mijn haar een beetje fatsoeneer, zegt James in mijn oor hoe blij hij met mij is. Blozend kijk ik hem aan. Dan kijk ik op de klok. Shit het is 10 voor negen en de lessen beginnen in 10 minuten.

'James, we moeten rennen. We zullen tijdens de lunch ontbijten, want anders redden we het niet naar de kerkers!' We rennen samen naar de kerkers, als we halverwege zijn gaat de eerste zoemer.

We komen hijgend, nou eigenlijk alleen James, aan bij Toverdranken. Professor Slakhoorn kijkt op. 'Wat zijn jullie laat! Ga gauw zitten!' We willen gaan zitten, maar Slakhoorn kijkt weer op. 'Waarom zijn jullie eigenlijk zo laat?' 'We liepen naar de kerkers, toen de trap ineens veranderde. We stonden daardoor ineens 2 verdiepingen hoger.' Zeg ik terwijl ik beschaamd naar beneden kijk. James knikt imstemmend. 'Sorry, we hadden eerder weg moeten gaan.' 'Maakt niet uit ga maar zitten!' James en ik gaan gauw zitten.

' Dat was op het nippertje!' Zegt James, terwijl hij naar mij kijkt verandert zijn blik. 'Uhm je bent vergeten om-' Hij gaat langs zijn nek.

Oh nee. Ik pak mijn stok en zeg zachtjes: 'Accio sjaal' na een paar seconden komt de sjaal aanvliegen. Ik doe hem gauw om, en James grijnst.

De rest van de lessen gaan wel snel en al gauw is het pauze. Ik heb twee zakken O-negatief, vermomd als sap beker, meegenomen. Dus ik kan gelukkig drinken.

Als ik aan de tafel van Griffoendor zit pak ik de zak erbij. James, Albus en Lily zitten tegenover me en Torin en Roos naast me. Ik merk nu pas hoelang ik niet gedronken. Zodra ik dan ook de geur ruik van het bloed, verandert mijn gezicht. Ik kijk omlaag. Mijn tanden worden langer en mijn ogen rood. Ik knijp mijn ogen dicht en adem in. Binnen een paar seconden is mijn gezicht weer normaal.

'Wat was dat?' Vraagt Lily ze heeft ook een sjaaltje om. Omg. 'Lily, heeft Seth-?' Ze knikt voorzichtig. 'Gefeliciteerd! Maar kijk wel uit, hij is al 15 en nou ja- je weet het!' Ze kijkt verschrikt op. 'Ja, en jij ook!' 'Ja Nessie is met Jacob, had Seth dat niet verteld?' 'Jawel, en meer...-' Ze kijkt me scherp aan. 'Straks oké?!' Ze knikt en stort zich in een gesprek met Olivia Leeflang.

'Wat was dat?' Vraagt Roos verward. 'Ik weet dat Lily-' Ze kijkt naar mijn sjaaltje, direct speelt er een grijns om haar lippen. 'Moet jij me iets vertellen?' Ze trekt de sjaal van mijn nek en direct schieten mijn handen ernaartoe. James kijkt lachend naar het tafereel. 'Ach hou je kop!' Zeg ik half lachend en best wel geïrriteerd. Direct houdt hij zijn mond en geeft me zijn sjaal. Gauw doe ik hem om

Er klinkt gekras en het volgende moment land er een kerkuil naast me. Ze heeft een rode brief vast. Er komen er nog 2 achteraan en daarna nog twee. In totaal staan er 5 uilen en er komen er meer aan.

Ik kijk eerst naar de rode brief. Het is een brulbrief. Shit! Langzaam open ik hem.

'MERGEL! DAT JE NU ONTSNAPT BENT, BETEKENT NIET DAT WIJ JE NIET WEER TE PAKKEN ZULLEN KRIJGEN! BEN BENIEUWD OF JE DE MESSEN ERUIT HEB GEKREGEN! JE BENT EEN TIKKENDE TIJDBOM, EN WE ZULLEN JE VINDEN! DE VOLGENDE KEER PAKKEN WE JE! BE PREPARED!' De brief verscheurt zichzelf en gaat op in vlammen. Andeling kijkt me bezorgd aan, net als de rest van de school. Zonder dat ik het door heb stromen de tranen over mijn wangen. Met trillende handen maak ik de volgende open. Direct stroomt er allemaal pus uit.

'Auw!' Zeg ik terwijl ik naar de zweren kijk. James klimt over de tafel en trekt me in een knuffel. 'Lees voor!' Zeg ik tegen Albus, die de brief vast houdt. Hij kijkt me bezorgd aan.

'Oke!' Hij begint te lezen.

Het is jouw schuld dat de dooddoeners vrij zijn gekomen! Loop naar de hel!

Ik slik en probeer de tranen te stoppen. Maar ze lijken een vrije wil te hebben. 'James?' Vraag ik met een klein stemmetje. Hij kijkt op en veegt de tranen van mijn wangen. 'Ik ben bang!' 'Dat is niet nodig, ik ben bij je! Je moet naar de ziekenzaal!' 'Nee, dat hoeft niet!' 'We gaan toch!' Hij helpt me van de bank en gooit me over zijn schouder. 'Laat me los!' 'Nee! Absoluut niet!'

'James! Laat  me los! Help me! Iemand?!' Niemand luistert, allemaal schieten ze in de lach. James tilt me de Grote Zaal uit richting de Ziekenzaal. Als we langs de 7e verdieping komen verschijnt er een deur. Ik vloer James zachtjes en trek hem de kamer van Hoge Nood in. Als de deur al uit kijkt hij me aan.

'Sophia, je moet naar de ziekenzaal!' Ik laat hem mijn handen zien, die zijn genezen. 'Wat? Hoe kan dat?' 'Dat is nu niet belangrijk!' 'Eigenlijk wel!' 'Nee niet, nu hebben we tijd voor onszelf.' Zeg ik terwijl ik een stap naar voren zet.

James grijnst en zet ook een stap naar voren. 'Wat ben ik toch gek op je.' Ik grijns terug. 'Ik ook op jou.'

Going back againWhere stories live. Discover now