Going back again

✅27✅

Sophia's pov

De weken daarna verlopen soepel. Ik ben in Volterra en alles gaat goed. Ik leer vechten en mijn gave op de juiste manier te gebruiken. Ik begon met een licht grijze cape en nu heb ik een zwarte, tot ergenis van Jane. 

Ik zal het even uitleggen. Licht grijs is het laagste wat je kan krijgen en zwart het hoogst. De meeste beginnen met een licht grijze en komen ook niet verder dan een licht grijze. Ik ben in 2 weken van laag naar hoog gegaan. 

Ik heb hier iemand ontmoet die best wel aardig is Ava heet ze. Ze is al 500 jaar en zit al de helft van die tijd bij de Volturi. Haar mantel is donker grijs en daar is ze trots op.

'Elody! Kom naar beneden, we hebben zo een maaltijd!' Hoor ik de stem van Alec roepen. Ik spring in mijn mantel en schiet naar beneden.

Daar aangekomen is iedereen er al. 'Sorry dat ik zo laat ben, ik was even in slaap gevallen.' Zeg ik met een krachtige stem. 'Is goed meisje. Ga maar klaar staan.' We wachten tot de groep binnen komt. Als de deuren open gaan komt een bekende geur me tegemoet. Dit ga ik leuk vinden. 

De geur komt van een meisje die ik heb gekend toen ik nog in Forks op school zat. Maaike. Ze is een bitch eerste klas en ik ga er van genieten om haar op te eten. Ik grinnik zachtjes en direct kijkt iedereen me aan. Mijn blik schiet naar Ava en dan naar Maaike. 'She is mine.'  Mime ik met mijn mond. Ze grijnst en knikt. De deuren gaan dicht en er klinken geschrokken kreetjes. 'Elody aan jou de eer.' Zegt Aro, waardoor Jane zacht gromt. 

Ik  stap naar voren. 'Welkom in Volterra! Ik zou geen terugreis verwachten!' Zeg ik grijnzend. De gezichten worden bang en een aantal mensen beginnen te gillen. Een blik van herkenning schiet door Maaikes ogen. 'Eet smakelijk!' Zeg ik nog steeds grijnzend en direct komen alle vampieren in beweging en de mensen beginnen te rennen. 

James' pov

Het is nu een paar weken geleden dat Sophia met die groep is meegegaan en ik moet zeggen, ze had gelijk. De aandacht gaat nu naar haar zoektocht. Niemand denkt meer aan de spreuk en zelfs Omber geeft minder strenge straffen omdat ze ook zoekt naar Sophia. 

'James, eet wat.' Zegt Roos terwijl ze naar mijn onaangeroerde bord kijkt. 'Ik weet dat je haar mist, dat doen we allemaal. Maar het was haar keuze.' Ik neem mijn eerste hap als de uilen komen. Eentje landt voor ons. 'Maak open.' Zegt Roos terwijl ze de brief van de uil afhaalt en hem aan mij geeft. Ik open hem en scan hem met mijn ogen. 'Er is nieuws.' 

Beste allemaal,

Ik weet het, het is een tijd geleden. Het is hier niet zo erg, ik heb een meisje ontmoet. Ze heet Ava, ze is heel aardig. Ze zit hier al een tijdje en draagt een donker grijze mantel. Die van mij is zwart. Dat is hoger, maar dat maakt haar niet uit. Daar ben ik erg blij om. Jane haat het dat ik hier ben en ik moet zeggen ik haat het ook dat zij daar is, maar goed. Aro en Caius waarderen mij heel erg, dus jullie hoeven niet bang te zijn dat ik niet meer terug kom. 

Beste Familie,

Ik weet dat jullie je zorgen maken over mijn gezondheid, maar het komt wel goed. Ik krijg hier goed te eten, dus maak je daar maar geen zorgen over. Ik weet wat jullie nu denken en als het goed is denken jullie het goede. Ik weet het het is barbaars, maar ik moet meegaan in hun gewoonten.

Beste Vrienden,

Ik durf te wedden dat ik gelijk had. Alle aandacht gaat nu naar mij en niet meer naar jullie. Nee, Albus ik kan niet in de toekomst kijken. Voor als je dat denkt. Ik kan dingen gewoon goed inschatten. Alles gaat goed hier. Ik ben veilig, nou ja, redelijk veilig. Het belangrijkste is dat ze jullie met rust laten. Oh ja, mochten jullie Anderson nog tegen komen, kunnen jullie dan tegen hem zeggen dat hij een eikel eerste klas is? 

Ik wil door lezen maar mijn adem stokt in mijn keel. Ik schraap mijn keel en kijk de rest aan. 'We hoeven het niet te lezen. Lees hem maar af.' Zegt Lily meelevend.

Beste James,

Ik mis je, zo erg. Maar ik kan niet terug komen. Nog niet. De meeste zijn heel lief voor me en proberen me op te vrolijken, maar ik kan je niet vergeten. Ik weet dat we nooit echt bij elkaar zijn geweest en misschien is dat maar goed ook. Ik hou van je, maar als we nu bij elkaar waren geweest was het allang fout gegaan. Ik kom zo snel mogelijk terug. 

Ik hou van je! Heb ik altijd gedaan...

Liefs Sophia-Elody

p.s Er-

Dan wordt de brief uit mijn handen getrokken, door niemand minder dan Aaron Anderson. 'Van wie is deze brief?' Vraagt hij gemeen. Ik negeer hem, net als de rest van ons groepje. Anderson pakt Lily's arm hardhandig vast. 'Antwoord me!' 'Lees dan!' Zegt ze uitdagend. 'Er zit een stuk voor jou bij.' Verbaasd kijken we nu allemaal naar Lily. Hij schraapt zijn keel en kijkt ons aan.

Beste Anderson (Oké eigenlijk gewoon Anderson, jij verdient geen beste),

Als je dit leest heb je de brief dus gevonden. Good for you. Helaas heb je er niks aan. Ik wilde alleen even laten weten dat je een asshole bent. Het is wel een beetje jammer dat ik je neus niet kan breken, want ik wil graag je gezicht zien als je beseft dat ik sterker ben dan jij. 

Je kan poging doen me op te sporen door middel van deze brief. Maar ik kan je verzekeren, de persoon die ik heb gebruikt is allang dood. Veel succes met je misprijzende leven.

-S- 

Woedend kijkt hij ons aan als hij klaar is met lezen. Mijn blik gaat naar Lily die lachend haar schouders op haalt. 'Ik krijg haar wel! En dan is ze nog lang niet jarig!' 'Ik zou denk eerder rennen, want als zij jou te pakken krijgt ben je dood!' Zegt ze met een geamuseerde blik, wat ervoor zorgt dat iedereen haar verbaasd aankijkt.