🍀Tamamlandı
Eğlenceli bir ailede büyüyen Karadenizli bir genç kadın, Gözde Gündoğdu.
~Bir yanı Melek misali olumlu..
~Bir yanı Şeytan misali olumsuz..
Hayatı boyunca şans kelimesinin ne anlama geldiğini bilmeyen, tam şanslıyım dediği anda muhakkak...
Benden yorum ve küçük ⭐Yıldızınızı lütfen esirgemeyin..
Keyifli Okumalar dilerim
***
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bu sabah işe gitmek için hazırlanırken adeta Bülent Ersoy'un göz makyajı gibiydim.
Renkli, Canlı, Simli ve kıpır kıpır...
Tövbeler olsun sanki bugün hayat enerjim fazla iyi gibi der demez, sol omzumdaki Şeytan anında belirdi. Gözlerini kısıp sorgular bir şekilde bana baktı. “Bana da bir tuhaf geldin sen. Yok yani sabah sabah bende dürtmedim ki seni, ne bu enerji patlaması ?” Tam ben 'ne bileyim' diyecektim ki, benden önce Melek söze atladı.
“Merak etmeyin sorun yok. Sağ taraftan kalkmanın faydaları bunlar” dedi, sevimli bir şekilde gülümseyerek. Tabi ya, demek ki bugün uyandığımda sol tarafımdan değil de sağ tarafımdan kalkmışım.
Koluma saatimi takıp kapıya doğru ilerlerken, mutfakta yemek yapmakla meşgul olan anneme doğru seslendim. “Anne, ben çıkıyorum” diyerek, ayakkabı dolabından beyaz spor ayakkabılarımı alıp hızla giyindim. Normalde iş yerinde topuklu ayakkabı giymeliyiz ama gel gör ki, kapımın önünde bir Auidim veya bir BMW yoktu maalesef. O yüzden işe rahat bir şekilde gitmem hem benim, hemde çevremdeki topuklu ayakkabıların azizliğine uğrayacak insanların iyiliği içindi.
Görüyorsunuz işte ne kadar da minnoşum...
Üzerime beyaz bir gömlek, altıma jean bir kot ve en son üzerime kombin olarak aldığım kot mavisi bol ceketimle hazırdım. Çantamı düzeltip tam kapı koluna uzanmışken, koşturarak yanıma gelen anneme gülümsedim.
Bir dakika ! Siz şimdi sakın Annemin böyle sevimli olduğuna bakmayın. Çünkü kendisi acayip disiplinli bir kadındır. Şu kapıdan ev ahalisinden kim çıkarsa çıksın, kapıdan geçirmeden içi rahat etmezdi. Hatta bir keresinde ona haber vermeden evden çıktığımda telefonla beni aramış, nerede olduğumu sormuştu. Ben ise daha yeni apartmandan çıktığımı söyleyerek yürümeye devam ediyordum.
İşte tam da o anda, annem ses tonunu hafif kısarak çok acil eve gelmemi söyleyerek telefonu yüzüme kapatmıştı. O an anneme bir şey oldu korkusuyla eve nasıl çıktığımı hatırlamıyorum bile. Şimdi siz bunda ne var diyorsunuz dimi ? İşte asıl olay bundan sonra başlıyor...
Nefes nefese, apartmanın merdivenlerini hızla tırmandığımda tam bizim kapıya gelmiştim ki, annemi kapı pervazına yaslanmış gülümserken bulmuştum. Şaşkınlığın verdiği adrenalinle ayaklarım anında durdu. Kapı pervazından bana gülümseyerek “hah annem, geldin mi ?” Diye sorunca “ha” diye saçma bir cevap verdim. “Ha değil, efendim ! Neyse, bir daha sakın bana haber vermeden çıkma tamam mı yavrum ?” Annemin sözlerinden sonra şaşkınlıktan dolayı ağzım bir karış açık kalmış, diğer taraftan gelen sinirle sol gözüm seğirmişti.
