❝Pole Star❞ 《Klance》

Bölüm 34

1.5 Saat Geçmişti Aradan.. Lance Oturmaktan Sıkıldığını Hissedebiliyordu.. Pufladı Ve Kalktı Ayağa..

"Ben Biraz Bahçeye Çıkıyorum Allura.."

Başını Salladı Allura..

"Tamam Git Ve Hava Al Biraz. Moralinin Düzelmesine Yardımcı Olacaktır.."

Sahte Bir Tebessüm Takınıp Çıktı Mutfaktan Lance.. Yürürken Önce Salonun Sessizliğine Odak Kesildi Sonra İse Kırmızı Kapılı Oda Takıldı Gözlerine Bir Anda.. Buruklaşmıştı Okyanus Gözleri.. Şuan Ne Yapması Gerektiğini İnanın Bilemiyordu.. Yavaşça Çekti Gözlerini Kırmızı Kapının Üzerinden Ve Hızlı Adımlarla Kapının Yanına Gidip Giydi Ayakkabılarını, Çıktı Evden.. Yürürken Aradı Gözleri Oturacağı Bir Yer En Sonunda İse Gelmişti Aklına..

"Evin Arkasındaki Kayalıklar İdeal.."

Koşar Adımlarla Evin Arkasındaki Kayalıkların Yanına Gitti Ve Zar Zor Tırmansa da Oturmayı Başarabildi Sonunda..

Teki Eflatun Rengini Almış Gözleri Açıldı Bir Anda.. Parmakları Arasındaki 1 Saat Boyunca Kalmış Biten Sigara İse Düşmüştü Bir Anda Pencerenin Önündeki Mermer Zemine.. Kalbinin Atış Hızı Artmıştı Birden Keith in.. Karşısındaki Kayalara Oturmuş Bir Adet Lance Görmek Kendini Heyecanlandırmaya Yeterdi.. İzledi Okyanus Çocuğu Sanki Sonsuz Uzaya Bakarcasına..

Başını Eğdi Hafifçe Okyanus Çocuk.. Ellerini İse Birbirine Kenetledi Düşünmek İçin Hazır Olduğunu Bildirircesine.. Kapattı Gözlerini Ve Düşünmeye Başladı Yaşamından Bu Zamana Kadar Geçen Olayları.. Aklında İse Tek Bir Cümle Belirmişti Aniden..

Kutup Yıldızının Şansına İnanır mısın..?

Gözleri Açıldı Bir Anda.. Tebessümü İse Belirmişti Esmer Şekeri Andıran Yüzünde.. Konuştu Kendi Kendine..

"Keith i Bulmam İle Buldum Ben En Güzel Şansı.. Ablasıyla Tanıştım Önce Sonra İse Dostları İle.. Hepside Birbirinden Güzel Canlılar.. Ben O Kadar İyi Biri miyim Acaba..?"

Buruklaştı Bir Anda Mavi Gözleri.. Belki de Teselli Edecek Birine İhtiyacı Vardı Kendisini.. Ama İstemeyecekti Kimseden Ne Teselli Ne de Başka Birşey.. Umutsuzluğunu, Mutsuzluğunu Ve Karamsarlığını Göstermeyecekti Dostlarına.. Özellikle de En Yakın Dostuna, Keith e..

Dayanamıyordu Uzay Çocuk.. Bir An Önce Lance in Yanına Gitmek İstiyordu Fakat Gitmeli miydi..? Yine Onu Kızdırır mıydı Sabah ki Gibi..? Onu Üzer miydi Yine Gerçekler İle..? Bilmiyordu Fakat Ne Olursa Olsun Gidecekti Okyanus Çocuğun Yanına Görmek İçin Yakamoz Gözlerini.. Yatağındaki Ceketi Kaptı Ve Çıktı Odasından Hızla Koridoru Geçti Hızlı Adımlarıyla Ve En Sonunda Giydi Ayakkabılarını, Çıktı Evden.. Adımları Yavaşlamış Ve Tedirgin Bir Hal Almıştı.. Hala Yanına Gitmek Konusunda Kararsızdı Fakat Ayakları Yavaşta Olsa Götürüyordu Kendisini Okyanusun Yanına.. Çimleri Yavaşça Ezen Birkaç Nazik Adımdan Sonra Kayalıkların Arkasındaydı.. Fakat Tahmin Edebiliyordu ki Sessizliği Lance i Uyandırmamış Ve Farkettirmemişti Kendisinin Yanına Geldiğini.. İşte Anlayabilirdi Çıkışının Sesiyle Lance i Düşüncelerinden Uyandırdığını.. Oturdu Yanına Ve Karşısına Baktı Sanki Hiç Birşey Olmamış Gibi..

Gözlerini Açıp Gelen Sesle Şaşkınca Yanına Baktı Lance.. Keith i Görünce Sanki Dilini Yutmuş Gibiydi.. Şaşkın Bakışlarını Başka Yöne Çevirdi..