HERKES ÖLMELİ

32

Yılmaz odasın da oturuyordu, bir bardak kahve almıştı, bardağını aldı ve kenardaki masanın yanına doğru gitti. Bardağını kenara koydu ve çekmeceden balık yemini çıkardı, küçük bir fanusun içindeki balıklarına yem attı, onlara bakıyor ve mutlu oluyordu, gülümsedi, üst dudağı yukarı doğru kıvrıldı ve sakalı da yamuldu, saçlarını arkadan bağlamıştı. Üzerin de bir gömlek vardı, kollarını sıyırmıştı, dışarısı soğuk ama odası gayet iyiydi. Kapı çaldı, içeri doğru betül kafasını uzattı.

-Lütfen gel.

-Naber?

-İyiyim. Balıklarımla ilgileniyorum.

-Çok güzeller.

-bir gelişmemi var?

-Evet. Telefonda yapılan analizlerin sonucu geldi.

-Dinliyorum?

-Bir numara ile sürekli konuşmuş. Numara şuan kullanılmıyor. Kime ait olduğunu tespit etmeye çalışıyoruz.

-Bu çok önemli lütfen üstünde dur.

-Merak etme. Akşam beraber bir şeyler yiyelim mi?

-Olabilir. Akşam olsun bakalım.

-Akşam gelirim. Şimdi tekrar bilişim bölümüne geçmeliyim.

-Tamam dikkat et.

Betül odadan çıktı, yılmaz masasına geçti, betül çok güzel ve seksi bir kadındı eğer polis olmasaydı bir manken olabilirdi yada bir erotik film yıldızı. Onunla çalışmayı isteyen bir çok şirket olabilirdi. Kokusu tüm odayı sardı, içine bir ürperti girdi, belinde bir şeyler hissetti, gözlerini kapattı, dalmaya başladı, cennette gibiydi yine, koltuğunda oturmuş betülü hayal ediyordu. O muhteşem fiziğini düşündü ve kokusu şuan burnundaydı. Gözlerini açtı ve bir an duraksadı.

-Ah. Hayır. Lanet olsun!

Ereksiyona uğradığını fark etti. Hemen koltuktan kaldı ve düşünceleri kafasından uzaklaştırmak istedi, kahvesini aldı ve iki yudum aldıktan sonra masasına koyup bilgisayarını açtı maillerini kontrol etmek istemişti, aslında amacı kafasını başka şeylere yönlendirmekti.