HERKES ÖLMELİ

20

Yoğun bakımı ünitesi önünde Nihal ve Betül yılmazı izliyordu, ameliyat iyi geçmişti, mermi çıkarılmış ihtiyaç olan kan bulunmuş gerekli işlemler uygulanmış ve yılmazın durumu şuan daha iyiydi. Doktor sürekli gelip gidiyor kontrol ediyordu, akşam saatleri olmuştu ziyaretçi saati bitmişti ama kimse nihali ve betülü buradan çıkaramamıştı, onlar yılmazın başında beklemeye devam ediyordu. Yılmaz gözünü açmaya çalıştı, bir gözü kapalı bir gözü açık ameliyatın etkisiyle de her yerinde ağrılar ve acılar hissediyordu, karşısında hafif bir karanlık gördü, insan figürünü fark etti bağırmak istedi en başta ama onu yapacak gücü yoktu, karşısındaki elini ona doğru yaklaştırdı ve ölüm zamanının geldiğini anlamıştı yılmaz, gözlerini kapattı elinden hiç bir şey gelmiyordu ve teslim olmuştu, karşısındaki adam yılmazın eline bir kağıt bıraktı.

-Seni öldürmeye çalışanların adresi.

Yılmaz gözlerini açtı ve elindeki kağıdı hissetti, çokta şaşırmıştı çünkü bu titrek ve boğuk sesi bir yerden tanıyordu.

-Sen. Seni tanıyorum. Seni vurmuştum!

Karşısındaki adam karşılık vermedi, hatta hareket bile etmedi, arkasını döndü ve kapıya doğru yöneldi. Yılmaz bir kere daha seslendi.

-Seni vurdum diyorum! Neden bana yardım ediyorsun!

Kapıya doğru dönerken durdu, yine simsiyah giyinmişti hiç bir şey gözükmüyordu, ne yüzünü ne tenini görebilmişti, büyük ihtimal sesi de kendi sesi değildi değiştiriyordu fark etti konuşurken zorlanıyordu çünkü.

-Dikkat etmelisin.

Adam köşeyi döndü. Ne kapının açılmasını nede kapanma sesini duydu yılmaz gittiğin den emin değildi. Arkasından tekrar bağırmak istedi ama kapının açıldığını fark etti. İçeri doğru giren nihali gördü.

-Nere de o?

-Sakin ol. Konuşma, yorma kendini.

-Yanımdaki. Nereye gitti?

-Kim nereye gitti?

-Daha yeni kapıdan çıkıp giden kişi. Kimdi ve nereye gitti?

-Şef. Kaç saattir uyuyorsun bilmiyorum. Ama odana hiç kimse girip çıkmadı.

Yılmaz ne olduğunu anlamamıştı. Gördüğü bir hayal miydi yoksa narkozun etkisiyle gördüğü bir rüya mıydı. Emin olamadı. Gözlerini kapattı birkaç saniye sonra tekrar açtığında eline baktı, üstünde adres yazılı bir kağıt gördü.