I found you (Harry Styles)

Hoofdstuk 81

Na een té korte nacht zijn Desteny en Harry onderweg naar haarvader. Het lijkt zich allemaal te herhalen aangezien ze alweer afscheid moet nemen van hem. En nu ziet ze hem voorlopig echt niet meer. Vanaf vandaag is het nog maar één week tot de tour van Harry. De tour begint in Amerika, en eindigt in Japan. 'Alles oké?' Harry slaat een arm om Desteny heen en trekt zich dichter naar haar toe. 'Ik ben trots op je,' zegt hij. Desteny schenkt hem een liefdevolle glimlach en kust hem. 'Het is gewoon raar,' geeft ze toe. 'Een jaar geleden was het allemaal zo anders.'
'Ik ben blij dat jullie band sterker dan ooit is geworden. Ik kan me niet voorstellen dat je vader zo'n kl...lastige man was.'
'Ik ook niet.' De lucht word kouder, de zomer is aan haar eind gekomen. De afgelopen maanden zijn zó snel gegaan. Desteny kan er met een goed gevoel op terug kijken, ook al liepen sommige dingen minder leuk dan dat ze gehoopt had. 'Heb je trouwens al enig idee wat je dit jaar met kerst wilt?' Desteny haar ogen schieten naar Harry. 'Sinds wanneer kijk jij zover vooruit?' lacht ze. 'Het is pas eind september.'
'Weet ik. Maar het is wel belangrijk om dat van te voren te weten. Ik ben uiteraard vrij met kerst. Ik wil graag naar mijn moeder en zus in Holmes Chapel, maar ik wil ook met jou zijn. Hoe zou je het vinden om mee te gaan?'
'Holmes Chapel? Ik dacht dat je moeder in Londen woonde,' zegt Desteny wat beschaamd. 'Jij kende mij duidelijk niet, zoals alle andere fans,' lacht hij. 'Oorspronkelijk kom ik van Holmes Chapel, maar ik kocht een huis voor haar in Londen, maar ze woont nog in Holmes Chapel,' legt hij uit. Desteny schaamt zich een klein beetje dat ze deze dingen nog niet van hem wist. Ze hebben het wel over zijn jeugd gehad, maar niet over zijn geboorteplaats. Hij heeft haar alleen verteld dat hij in een bakkerij werkte, maar waar precies, wist ze niet. Waarschijnlijk ging hij er vanuit dat ze net zoals andere fans zijn hele jeugd wist. 'Maar lijkt je dat een leuk idee?' Desteny weet het niet. Kerstmis was vroeger altijd iets van haar familie. Na het overlijden van haar moeder hebben ze er nooit bij stil gestaan maar toch voelt het dan vreemd om het bij een andere familie te vieren. Alsof ze haar vergeten is. 'Je vader is ook welkom. Nodig hem uit. Ik verplicht je niks maar ik wil graag kerst doorbrengen met mijn familie en daar horen jij en je vader ook bij. Ik denk dat je vader en mijn moeder het goed met elkaar kunnen vinden. En dan kan jij Gemma eindelijk beter leren kennen. Je hebt haar nooit echt gesproken.' Het idee van Harry is zo slecht nog niet. 'We zullen een moment nemen om stil te staan bij je moeder. Dat beloof ik je bij deze.' 'Hoe wist je dat?'
'Omdat ik weet hoeveel Kerstmis voor je betekent. Je hebt me alle verhalen van vroeger verteld, weet je nog?' Desteny word steeds meer verliefd op Harry. Hij houdt altijd rekening met anderen. Hij staat er om bekend maar zij maakt het dagelijks mee. 'Je bent zo lief,' zucht ze. 'Weet ik.' En hij bloost.

Desteny en Harry voelen de taxi tot stilstand komen. Ze zaten een tijdje in de auto maar het geeft niks. Drsteny heeft zich prima vermaakt. Harry heeft zijn hele jeugd verteld. Van zijn eerste werkdag in de bakkerij tot zijn eerste zoen. Het ging klunzig, net zoals bij iedereen. Desteny heeft hem ook meerdere dingen durven vertellen en het voelde goed. Natuurlijk wist Harry al veel, maar niet helemaal tot op de details. Ze vertelde hem haar eerste ervaring van haar zelfverwonding, maar ook de weg richting het afkicken van de coke. Zijn gezicht straalde, en dat gaf haar nóg meer vertrouwen in zichzelf.
Harry bedankt de taxi chauffer en ze staan in de bekende, kleine straat. Kinderen die hier wonen begroeten hen en komen op hen afgelopen. Het voordeel van deze straat is dat iedereen ouderwets is en hier word Harry niet aangevallen. De helft weet niet eens wie het is. Nu inmiddels wel, en vinden hem een lieve jongen. Desteny haar buurvrouw, die iedereen buurt-oma noemt, vind hem ook schattig. Harry doet haar denken aan haar kleinzoon.
'Mogen wij misschien met Harry op de foto?' vragen de kinderen. 'Hebben jullie onderzoek gedaan naar wie hij is?' De kinderen knikken vrolijk en de moeders geven hun mobiel aan Desteny zodat zij de foto's kan schieten. Té schattig. 'Desteny, als ik je niet meer spreek, heel veel plezier met de tour. Ik heb iets voor jou en Harry gemaakt.' Het oude vrouwtje, komt hen kant uit gelopen en geeft hun een alluminium doosje. Het ruikt lekker. 'Het zijn geluks koekjes, zelf gemaakt. Voor jullie. In elk koekje zit een tekst.' Het gebaar is zo ontzettend lief en Desteny en Harry geven haar buurvrouw een knuffel. Desteny hasr vader heeft hen gezien en komt ook naar buiten gelopen. Hij sluit Destrny in een knuffel en streelt door haar haar. Het is vreselijk om hem straks wéér te moeten loslaten. 'Kom, ik heb thee.' Desteny en Harry lopen met hem mee en nemen plaats op de bank. 'Des, ik heb iets voor je...' Haar vader overhandigt een klein doosje en haar ogen schieten naar Harry. 'Maak open.'
Ze maakt het open en haalt er een kettinkje uit. Haar ogen worden groot. Dit is de ketting die haar moeder altijd droeg, het is zoveel waard. Het zijn twee vlindertjes die om elkaar heen fladderen. Ze herkent het nog als de dag van gisteren. 'Pap...'
'Deze is van je moeder zoals je weet. Voordat ze overlijd, heeft ze me verteld dat ik dit aan je moest geven zodra je op je eigen benen komt te staan.' Haar ogen vullen zich met tranen. Het gebaar is mooi maar tegelijkertijd hartverscheurend. 'En nu ben je volwassen, en ga je je eigen weg. Dit is het geschikte moment om het aan je te geven.' Ze kan haar tranen niet bedwingen en Harry sluit zijn arm om haar heen. 'En voor jou Harry, heb ik ook iets.' Harry kijkt verbaasd. 'Ik heb het gekocht omdat je speciaal voor me bent. Je draagt veel ringen dus heb ik deze laten maken.' Harry opent het doosje. 'Het is een familie teken.'
'Wil je me laten huilen?' vraagt Harry, terwijl zijn ogen vochtig glinsteren. Harry leunt naar haar vader en sluit hem in een knuffel. Het is lief om te zien. 'Dit heeft je vast veel gekost.'
'Dat maakt me niks uit. Je verdient het Harry. Je bent goed voor mijn dochter, voor iedereen, voor de hele wereld. Je bent succesvol, en je gaat je dromen achterna. Ik ben trots op je. Op jullie allebei.'