I found you (Harry Styles)

Hoofdstuk 8

Harry zijn groene ogen geven een twinkeling wanneer Desteny deze woorden naar hem uitspreek. 'Ik zal je missen Desteny.' Haar hart valt door zijn woorden. Ze heeft deze dagen eindelijk weer kunnen zien hoe mooi het leven wel niet kon zijn. En hoe fijn het is dat je iemand hebt die alleen maar naar je luistert. Het ging haar niet eens om het feit dat het Harry Styles was, ook al is dat nogal vreemd. Maar de manier waarop hij met haar omging heeft iets in haar los gemaakt. Hij heeft haar laten voelen dat ook zij, veel waard is. En dat heeft haar kracht gegeven zodat ze weer verder kan de komende tijd. Hij heeft haar niet kunnen overhalen om het goed te maken met haar vader of terug naar dat huis ga, maar wel hoe ze naar het leven moet kijken. Ze kan niet zeggen dat ze meteen stop met de coke, maar ze zal zeker minder gaan gebruiken en beter nadenken.

...'Dus dat is het laatste nummer, denk ik.' Desteny wrijft in haar ogen en kijkt naar Harry. 'Sorry, wat zei je?'
' Je zat te dromen, is het niet? Laat me raden. Je dacht aan mij?' Ze schud haar hoofd terwijl haar kaken rood kleuren. 'Zullen we na ons toetje naar boven gaan? Ik wil je iets laten zien en horen.'

Inmiddels hebben Harry en Desteny hun buiken vol. Het eten smaakte heerlijk. Het is lang geleden dat Desteny weer een échte maaltijd naar binnen had gewerkt. Thuis moest ze maar kijken wat er nog in de koelkast lag, en dat was zó weinig, dat ze soms niet eens eten had. 'Wat wil je doen dan?' Vraagt ze nieuwschierig aan hem. 'Dat zie je vanzelf wel, ga op het bed zitten.' Harry geeft haar een speels duwtje waardoor ze op het bed beland. Haar hart bonst in haar keel, en haar knieën voelen zwak aan. De manier waarop hij naar haar kijkt, maakt haar zwak. Elk klein detail van hem kent ze inmiddels uit haar hoofd, terwijl ze hem eerst alleen van de televisie en radio kende. Ze herkende hem als de jongen met de zwarte skinny's, boots, bandana's en de krullen. En inderdaad, zijn bekende kuiltjes. Maar nu, herkent ze heel andere dingen van hem. Hij is immers ook volwassener geworden. Zelfs het detail van elke ring die hij om zijn vingers draagt. Harry komt terug met een gitaar in zijn handen. 'Ik ga een lied van mij, spelen voor jou. Ik hoop dat je dit wel leuk vind. Luister goed naar de tekst. Ik kan je vertellen, dat het toch wel over jou gaat.' Harry zijn wangen kleuren en hij lacht wat ongemakkelijk waardoor zijn linker kuiltje opspeelt. Hij stemt hij zijn gitaar. 'Ik ben benieuwd.' Harry komt naast Desteny zitten en hij pingelt op zijn gitaar, tot hij zijn juiste ritme gevonden heeft.

Harry maakt zijn laatste geluid op de gitaar en kijkt Desteny daarna met een glimlach aan. Ze weet gewoonweg niet hoe ze hier op moet reageren. De tekst, zijn stem, het klopte gewoon. Bij de eerste zin kreeg ze meteen al kippenvel. Ze voelde zich speciaal, en was even belandt in een andere wereld. 'Harry, ik heb er geen woorden voor,' geeft ze toe. 'Positief mag ik hopen?' Ze knikt. 'Het was bijzonder, je hebt zo'n mooie stem.' Er valt even een ongemakkelijke stilte tussen de twee maar daarna trekt Harry haar in een knuffel. 'Beloof je me één ding?' vraagt hij. 'Pas alsjeblieft goed op jezelf. En laat het me weten als het niet goed gaat. Ik ben niet bij je, maar we hebben contact met onze mobiel.'
'Wil jij dan één ding voor mij doen?' vraagt Desteny. 'Je album op mijn mobiel downloaden. Zodat als ik me slecht voel, ik je muziek kan luisteren.'

Desteny heeft zich inmiddels omgekleed en Harry is nogsteeds bij haar. Zijn manager heeft geklaagd maar Harry ging er niet op in. Hij heeft verteld dat hij momenteel liever hier is, bij haar. Morgen is zijn concert en daarna ziet ze hem nooit meer. Althans, niet in het echt. Het maakt haar verdrietig om te bedenken dat ze vanaf morgen weer alleen is. 'Je bent speciaal, Desteny.' Desteny ontwaakt uit haar gedachten door de zware stem van Harry. 'Jij ook,' glimlacht ze. Zijn hand pakt haar kin vast en met zijn vingertoppen ondersteunt hij haar kin. Zijn groene ogen kijken in de van haar, en voor even weet ze niet waar ze heen moet kijken. Ze bekijkt zijn lippen, in de hoop dat ze ze op die van haar zou voelen. Ook al lijkt het onmogelijk. Ze zijn niet verliefd op elkaar. Zij is niet verliefd op hem, denkt ze. Dat is onmogelijk. Het kan niet. Maar toch bonst haar hart in haar keel wanneer hij zijn zachte lippen op die van haar plaatst. Ze sluit haar ogen om intenser van dit moment te genieten. Hij heeft haar lief, en dat is lang geleden dat iemand dat bij haar heeft gedaan. Ze proeft de mint op zijn lippen en ze wilt niet dat dit moment zou stoppen. Het is haar dan toch duidelijk dat ze wél verliefd is op hem. Het gevoel herkende ze al jaren niet meer. Maar hij maakt het in haar los. Harry stopt de kus en streelt haar wang. 'Slaaplekker, Desteny.'