I found you (Harry Styles)

Hoofdstuk 18

Desteny Marves

Desteny word wakker door geschreeuw van een irritante vogel. Ze voelt hoe pijnlijk haar rug is na een nacht op een bankje. Wanneer ze om zich heen kijkt, ziet ze kleine kinderen spelen. Een rot gevoel dringt haar lichaam binnen. Zij hebben nog geen flauw benul van hoe keihard het leven kan zijn. Zij genoten nog van alle kleine dingen.
Desteny pakt haar spullen en propt het in de tas om weer verder te zwerven. Wanneer ze haar portomonnee opent, ziet ze dat er nog maar vijftig pond in zit. Nu moet ze zuinig doen, maar dat is moeilijk. En zeker als je moet eten en drinken.

Opweg naar het centrum van Newcastle, blijft Desteny om zich heen kijken. Ze is zó bang dat ze weer overdonderd word door die gestoorde mensen. Maar het is rustig. Maar alsnog is ze bang dat ze zomaar voor haar neus zullen staan. Wanneer ze een café in wilt gaan, kijkt ze eerst om zich heen. Maar ze ziet niks wat er op duid dat ze weer achterna gezeten zal worden. 'Hallo,' zegt een vriendelijk meisje achter de kassa.
Desteny begroet haar vriendelijk terug. Wanneer ze gaat zitten, komt het meisje op haar af gelopen om de bestelling op te nemen. Althans, dat dacht ze. 'Hey, jij bent toch het meisje dat met, uhm, hoe heet hij nou, Harry Styles was?' vraagt ze. Desteny rolt haar ogen en merkt dat ze meteen in de aanval schiet. 'Hoevaak moet ik nou nog zeggen dat ik niet in de wereld wil zitten? Hoeveel mensen gaan mij nog lastig vallen met al die vragen?' Het meisje kijkt geschrokken. 'Sorry, jij kunt er niks aan doen,' zegt Desteny, zelf geschrokken van haar verhefde stem.
'Kijk, ik ben ook niet bekend met die wereld, maar als ik televisie aan het kijken ben, en er komt weer nieuws over een celeb, zijn dat altijd de roddels. Nooit de feiten. Jij weet wat er écht aan de hand is, en dat moet je onthouden. Ieder meisje wilt wel in de schoenen staan van jou. Het is pure jaloezie.'
'Bedankt. Maar ik kom nooit meer van de papparazzi af. Ze slopen je echt. Bijna letterlijk,' Het meisje kijkt doordringend. Eindelijk heeft Desteny een keer een goed gesprek met iemand. 'Ik heb het gezien inderdaad. Je verschijnt overal, en ik zag aan je gezicht dat je dood ongelukkig was. Komt dat door dit alles, of komt het doordat je Harry mist?' Desteny zucht. 'Beide.'
'Ik weet niet hoe het voelt om contact te hebben gehad met een beroemdheid. Maar jij kende Harry waarschijnlijk op een heel andere manier. Toch?'
'Hij is in mijn ogen niet dé Harry Styles, weet je?'
'Als ik je één tip mag geven? Laat je niet naar beneden halen door de media. Jij bent wie je bent, en Harry vond jou duidelijk ook leuk om wie je écht was. Want jij bent niet Taylor Swift, of wie dan ook. Ik ken hem niet zo heel goed, maar ik zag hem wel eens voorbij komen met haar. En hij zag er niet bepaald gelukkig uit. Maar toen ik die foto zag van jou en Harry, zag hij er een stuk gelukkiger uit. Ondanks dat het waarschijnlijk jullie afscheid was. Maar ik moet weer aan het werk, sorry.' Desteny wilt het meisje bedanken voor haar lieve woorden, maar ze moet alweer aan het werk. Eindelijk was er iemand die normaal wilde praten. En iemand die niet aan haar vroeg of ze een zwerver is. Maar dat wist ze waarschijnlijk al door de media. Maar ze vroeg er niet naar, ze vertelde juist dat ze zichzelf moet zijn.

Wanneer Desteny weer buiten is, besluit ze naar een steegje om de hoek te gaan waar ze in alle rust een lijntje kan nemen. Ze heeft het gehad voor vandaag en merkt hoeveel ze er naar snakt. Misschien krijgt ze zo het beeld van Harry voor even uit haar hoofd.
Deze keer besluit ze om voor een hogere dosis te gaan, het kan haar vrijwel niets meer schelen. Ze weet niet wat ze momenteel heeft, maar alles spookt door haar hoofd. Het overlijden van haar moeder, de mishandelingen van haar vader en de ontmoeting met Harry. En dat zou juist een lichtpuntje moeten zijn, maar dat is verre van dat. Elke keer wanneer ze aan Harry denkt, merkt ze hoe boos ze eigenlijk is. Hij verliet haar, ookal weet ze diep van binnen dat hij er vrij weinig aan kon doen. Maar ondanks dat alles, voelt ze zich wel in de steek gelaten. Het spul begint in te werken, want ze voelt hoe haar kaken zich opspannen. De wereld lijkt meteen een stuk mooier en leuker te worden. Wanneer ze opstaat, vind ze een fles sterke drank naast een container. Ze pakt het lacherig op en ziet dat de fles nog geheel dicht is. Er zijn geen twijfels mogelijk voor haar. Want deze keer laat ze zichzelf compleet gaan. Wankelend en lacherig loopt ze de steeg uit waardoor mensen haar raar aankijken. Ze loopt lacherig voorbij ze en roept dingen naar de mensen. Voor haar gevoel lopen er duizenden mensen langs haar. Wat wazig kijkt ze om zich heen, totdat ze een bekende kledingstijl bij iemand ziet. Dezelfde stijl als Harry. Maar kracht om iets naar diegene te roepen, heeft ze niet meer. Want ze weet dat dit fout gaat aflopen. Ze laat zichzelf midden op straat vallen. Na een fractie van een seconde, word alles donker en kan ze niet meer waarnemen wat er allemaal gebeurt. Ze heeft een badtrip gekregen.