I found you (Harry Styles)

Hoofdstuk 5

Harry Styles

Het meisje zet een zwakke glimlach op en ze verlaat de hotelkamer. 'Ben je er klaar voor? We hebben nog veel te doen.' Harry zijn manager staat achter hem, met de autosleutels in zijn handen. 'Ga maar vast, ik kom er zo aan.' Voordat Harry weggaat moet hij nog naar het meisje, gewoon om te kijken hoe het met haar gaat. Hij loopt naar haar hotelkamer en klopt op de deur, maar krijgt geen reactie. Gaat het wel goed? Tot zijn verbazing kan hij haar deur openen. Hij weet niet of hij het moet doen aangezien hij haar privacy gunt. Maar toch doet hij het, gewoon om te checken of alles goed met haar gaat.
Hij stapt voorzichtig naar binnen en ziet dat ze op het grote bed ligt te slapen. Ze ligt er vredig bij, waarschijnlijk heeft ze veel slaap in moeten halen aangezien ze op straat slaapt. Voor hoelang weet hij niet. Niet dat hij haar dat allemaal gelijk wilt vragen, maar hij is wel nieuwsgierig. Dit meisje heeft veel problemen en moeilijkheden. Ze lijkt verloren, hij kan het zien in haar ogen. En hij wilt haar helpen, ondanks dat hij het druk heeft. Ze is speciaal, dat kan hij zien en voelen. Hij legt zijn hand geschreven briefje waarop staat dat ze er écht van moet genieten op haar nachtkastje en staat daarna op om weg te gaan. 'Slaaplekker,' fluistert hij wanneer een kus op haar voorhoofd plant.

'Gast, dat duurde lang.' Geïrriteerd kijkt Harry zijn manager aan. 'Luister, ik weet dat er nog veel te doen is. Maar er zijn ook andere dingen in het leven.' Verbaasd kijkt zijn manager hem aan. 'Sorry, ik wilde niet tegen je uitvallen.' Direct bied Harry zijn excuses aan. Hij weet het niet, maar elke keer denkt hij aan het meisje. 'Harry, wat is er?' De persoon waarmee hij al een tijd werkt, die dagelijks bij hem is, kent hem inmiddels door en door. En hij voelt nu ook aan dat er iets scheelt. 'Gisteren avond zagen we dat meisje liggen toch?' Hij knikt. 'Ik was vanochtend weer bij haar. Ik heb haar een nacht aangeboden in dit hotel. Ik maak mij zorgen om haar.' Hij rolt zijn ogen. 'Daar hebben we geen tijd voor, weet je nog? Het is slecht voor je reputatie als je omgaat met een meisje zoals zij. Ik weet dat je een goed hart hebt en het liefst voor iedereen klaar staat maar dit kan niet.' Harry weet niet wat hij hoort. 'Een meisje zoals zij? Ze is ook een persoon en ze heeft het moeilijk.'
'Dan moet ze naar een dokter of een pshycholoog. En dat ben jij niet, jij bent een zanger. Die andere dingen moet doen. Zoals muziek maken. Vandaag.' Ergens is Harry pissig op hem, maar ook weet hij dat hij gelijk heeft. Misschien dat hij daarom boos reageerde. Omdat hij diep van binnen weet dat hij haar niet kan helpen, maar het wel graag wilt. Er zijn zoveel dakloze mensen die hij zou willen helpen, maar dit meisje heeft iets met hem gedaan. En hij weet vrijwel zeker dat medelijden hier niet alleen een grote rol bij speelt. 'Harry, concentreer je!' Harry zet zijn koptelefoon van zijn hoofd waardoor verbaasde blikken naar hem kijken. 'Styles, wat is er met je aan de hand?' Harry schud zijn hoofd. 'Het gaat prima, kan ik wat water krijgen? Alsjeblieft?' Het water word meteen naar hem gebracht en hij neemt grote slokken waardoor hij in hoesten uitbarst. 'We skippen deze dag, dit gaat hem niet worden. Harry, morgen doe je beter je best.'

Met een dubbel gevoel gaat Harry het hotel in. Er zijn een paar uur verstreken en hij vraagt zich daarom af of het meisje al wakker is. Hij wilt een gesprek met haar aangaan, ook al weet hij niet of ze dingen los zou laten. Hij is geen arts nee, maar misschien waardeert ze de aandacht naar haar toe zodanig, dat ze wél met hem praat. Harry klopt op de deur en het meisje staat in de opening. 'Hey, hoe gaat het?' begint hij. Ze knikt en hij ziet een twinkeling in haar ogen. Harry seint vragend of hij binnen mag komen en ze stemt in. 'Hoe heb je geslapen?'
'Geweldig. Dit bed ligt zó lekker.' Ze is duidelijk enthousiast. Hij herkent meteen weer de twinkeling die hij eerder zag. Dat hij iemand blij heeft kunnen maken met een overnachting in een hotel. Maar meteen ziet hij voor zich dat ze morgen weer op straat slaapt. Maar voor nu moet hij deze gedachten opzij zetten, net zoals zij waarschijnlijk doet. 'En de douche ook. Ik ben blij dat ik mijzelf eindelijk heb kunnen douchen. Thuis kon het ook al niet aangezien hij de rekeningen niet meer kon betalen.' Harry krijgt een serieus rotgevoel van binnen. Ze is zelfs blij met een douche. Wie bedoelt ze? En wat is er aan de hand? 'Zullen we even praten? Ik wil je beter leren kennen.' Meteen gaat ze een paar stappen achteruit en haar gezicht gaat van enthousiast, naar angstig. 'Alsjeblieft?' Hij neemt plaats op het bed en ze komt uiteindelijk naast hem zitten. Ze speelt nerveus met haar ketting en kijkt Harry nauwelijks aan. 'Wat is je naam?' Hij begint gemakkelijk voor haar. 'Desteny Marves.'
'Mooie naam. Kijk, ik wil je gewoon beter leren kennen. Ik ken je niet goed maar ik heb je wel geholpen. Snap je?' Ze staat op, en kijkt uit het raam. 'Daar heb ik niet om gevraagd.' Hij kan de boosheid in haar stem horen. Maar tegelijkertijd hoort hij de pijn. 'Nee zo bedoelde ik het niet. Maar ik weet dat je met iemand wilt praten. Ik voel het. En dat mag tegenmij. Daarom ben ik hier.' Ze keert zich langzaam om en haar ogen kruisen die van Harry. Ze staat op het punt van breken, daarom staat hij op. Voorzichtig pakt hij haar arm vast omdat ze die zou kunnen wegslaan. Maar ze doet niks. Hij trekt haar voorzichtig naar zich toe en sluit haar in een knuffel. 'Ik heb hulp nodig.' Haar stem trilt en hij kan een snik horen. 'Ik ben hier.'