I found you (Harry Styles)

Hoofdstuk 11

Desteny Marves

'Ik wil jullie iets vertellen, over een meisje. Ik ontmoette haar, een paar dagen geleden. Ze is speciaal en dit lied, gaat over haar.' Desteny probeert zo on opvallend mogelijk te kijken. Ze hebben geen idee wie het is, tot dat Harry er nog een schepje boven op doet. 'En ze is hier...' Iedereen begint te gillen en te schreeuwen. 'En ik wil haar nu naast me. Dus, Desteny, laat jezelf zien.' Haar ogen worden groot. Hij maakt een grapje, toch? Harry komt op haar afgelopen en ze voelt zijn hand in die van haar. De beveiliging laat haar erdoor waardoor ze op het podium kan komen. Ze staat op het podium en heeft zicht op wat Harry heeft. Doodeng. Zoveel mensen kijken je aan en op dit moment wilt ze liever huilen. Harry zet haar op een kruk en ze hoort het bekende deuntje van Sweet Creature. Maar dan tien keer zo hard. Mensen gillen hun longen uit hun lijf en nu pas beseft Desteny me wat Harry voor haar aan het doen is. Elke klank, elke zin, elk woord, was echt. Hij blijft haar enkel en alleen aankijken. Alsof hij de mensen, de wereld om zich heen vergeten is. Ze kan een glimp van de gitarist opvangen, die glimlachend achter Harry staat. Even stak hij zijn duim naar Desteny op waarna een knipoog volgde. Ze heeft zich het hele nummer gefocust op Harry, maar toen de gitarist de laatste klanken pingelde, hoorde ze duizenden mensen gillen en juichen. Harry geeft haar een kus op haar wang, waardoor het gejuich nog erger word. En zoals gewoonlijk, weet ze zich nogsteeds geen houding te geven. 'Ik zie je na het concert,' schreeuw-fluistert hij in haar oor. Harry heeft nog veel liedjes gezongen en het was écht geweldig. Nu heeft ze Harry zijn kant gezien, hoe iedereen hem kent. En inderdaad, ze snapt waarom alle meisjes weg van hem zijn. Haar gevoelens worden overladen met trots, trots op hem. Hij heeft het zo ver geschopt en hij geniet intens van alles.

Het concert is afgelopen en samen met nog duizenden mensen, loopt Desteny het stadion uit. Ze krijgt tijdens de rit naar de uitgang veel vragen naar haar hoofd geslingerd. Ze had ook niet anders verwacht. Het viel haar op dat de meeste meisjes vroegen of ze met Harry naar bed was geweest. Elke keer maakt ze hen duidelijk dat dat niet zo was, en dat dat haar insteek niet eens was. Harry en Desteny zullen nooit een stel worden, want dat zal veel te lastig zijn voor hem, maar ook voor haar. Hij zal misschien zwart worden gemaakt ik de media als ze erachter komen wat Desteny haar achtergrond is, en ze zal alleen maar haat over zich heen krijgen. En ze wilt niet nog harder de grond in getrapt worden. Na veel gedoe staat ze eindelijk buiten het stadion. Ze heeft een bericht van Harry gekregen dat hij naar het hotel komt over een uurtje. Ze moet wachten op de hotel kamer, terwijl ze eigenlijk moet uitchecken. Dus ze weet niet wat de bedoeling is.

Wanneer Desteny alles op haar bed heeft klaar gezet om straks weg te gaan, hoort ze geklop op de deur. 'Binnen!' Harry komt aangelopen in zijn joggingbroek en een sweater. 'Deze kleding ziet er toch wat comfortabeler uit,' grapt Desteny. Harry zijn ogen staan op alles behalve lachen. 'Zei ik iets verkeerd?' Hij schud zijn hoofd. 'Ik maak me gewoon zorgen.' Desteny loopt op hem af en gaat voor hem staan. Ze pakt zijn twee handen vast en kijkt hem recht in zijn ogen aan. 'Het komt goed. Echt waar. Ik red mij wel. We moeten nou eenmaal verder. Allebei onze weg gaan. Jij bent hard aan het werk, en ik, ik kom er wel.' Ze probeerr hem gerust te stellen maar weet niet of het gelukt is. Hij kijkt intens verdrietig en ze weet niet zo goed wat ze moet doen. 'Mag ik een knuffel, alsjeblieft?' Hij houdt zijn armen gestrekt waardoor ze tegen zijn borstkas aan staat. Hij wikkelt zijn armen om haar heen en houd haar stevig vast. Ze snuift zijn parfum op, wat voor mij even vertrouwt voelt. En zo voelde het de afgelopen dagen ook: vertrouwd. Harry laat Desteny los en ze kijken in elkaars ogen. Zijn hoofd komt dichterbij, maar Destenyt wijkt van hem weg. 'Sorry Harry. Ik kan dit niet. Het is slecht voor je reputatie, je zult gedonder krijgen en ik wil niet dat ik daar de reden van ben. Het spijt me.' Harry krabt achter zijn hoofd en kijkt verdrietig naar zijn schoenen. 'Ik heb altijd zelf nog mijn gevoel. Zij kunnen niet voor mij bepalen met wie ik ben of iets.'
'Blijkbaar wel. Taylor Swift was ook verplicht. En ja, dat wist ik toevallig.' Harry gaat zitten op het bed en trekt Desteny zodanig naar zich toe, waardoor ze naast hem zit. 'Ik moet je iets vertellen. Denk je dat ik vanavond met het concert een grapje maakte? De woorden die ik uitsprak, waren echt. Ik geef om je, en jouw achtergrond boeit me niet. Of nouja, het boeit me wel. Maar het houdt me niet tegen om gevoelens voor je te krijgen.' Ze weet niet wat ze hoort. Dé Harry Styles heeft haar net de liefde verklaard. 'Het kan niet Harry. Dat weten we allebei. En dat accepteer ik. Ik heb ook gevoelens voor jou gekregen ja. Dat ga ik niet ontkennen, na wat je allemaal voor me hebt gedaan. Maar daar ging het nog niet eens om. Mij ging het om het feit dat er iemand naar me luisterde, me advies gaf en me accepteerde zoals ik ben. Maar Harry, het is tijd om te gaan. Geef me nog een knuffel, dan kan ik gaan uitchecken en kun jij morgen ochtend naar je volgende bestemming.' Harry pakt haar hand vast en trekt haar omhoog. 'Kijk uit. Alsjeblieft.' Zijn ogen staan waterig en zijn stem trilt een paar keer. 'Ik beloof het.'