I found you (Harry Styles)

Hoofdstuk 2

Er is een uitleg voor waarom ze verslaafd is geraakt. Na het overlijden van haar moeder leerde ze een groepje kennen. Ze paste er totaal niet tussen, aangezien ze een saai meisje was, zoals vele haar noemde. Op school was ze altijd serieus, en haalde goede cijfers. Maar toen ze terecht kwam in die groep, veranderde alles.

Ook bij haar begon het onschuldig. Het begon met sigaretten die haar elke keer aangesmeerd werden. Daarna werden het jointjes en voelde ze zich verlost van de ellende. Het gevoel was heerlijk en ze kon daarom niet stoppen. Maar dagen, weken en maanden verstreken. Ze merkte dat ze niet meer zonder de drugs kon en het werd gek genoeg saai. Ze wilde iets nieuws proberen. Cocaïne volgde al snel, en daar kon ze niet meer van afblijven. Het onschuldige meisje was verdwenen. Haar leefstijl veranderde compleet. Ze werd ontmaagd en ze moest met verschillende jongens en zelfs oudere mannen naar bed. Ze deed het, voor de drugs. Na een lange tijd werd ze zomaar uit het niets in de steek gelaten. De groep wilde niks meer met haar te maken hebben. De reden daarvan, weet ze nog steeds niet. Ze spreekt ze ook niet meer, en ze weet diep van binnen dat dat beter is. Maar het ergste van alles is dat ze van school is getrapt wegens slecht gedrag. De school wilde een gesprek met haar vader maar elke keer verzon ze een smoes. Uiteindelijk is het zo erg gelopen, dat ze heeft verteld dat haar vader ook overleden was. Niemand wist van de thuissituatie. Niemand. Zelfs geen enkele leerling waarmee ze misschien iets beter omging. Daarom is ze blij dat die school ver hier vandaan is. Ze hoeft niet bang te zijn een bekende van school tegen te komen. Tot op de dag van vandaag, denkt haar vader nog steeds dat ze elke dag trouw naar school gaata. Elke dag gaat ze in de ochtend weg, en komt ze in de middag weer thuis. De tijden verschillen, net zoals een normaal klassenrooster. Maar vanaf nu, zal ze niet meer thuis komen. Eigenlijk staat ze er helemaal alleen voor nu. Ze heeft niemand om op te kunnen leunen. Ze is het gewend, maar voelt wel eenzaam. Met trillende handen pakt ze haar tas in. De reden waarom ze trilt is niet vanwege woede of verdriet. Maar om het feit dat ze de drang naar cocaïne heeft. Maar er is op dit moment geen mogelijkheid aangezien ze geen geld heeft. Haar tas bestaat uit kleding, een kussen en haar deken. Ze weet dat ze de zwerver zal uithangen, en op een bankje ergens in een park moet slapen. Daarom neemt ze haar dekbed mee. De foto van haar en mam propt ze in het voor vak van haar tas en ritst het dicht. 'Daar gaan we,' mompelt ze in zichzelf voordat ze de trap afloopt. Het is muisstil beneden, je zou een speld kunnen horen vallen. haar tas zet ze bij de voordeur en ze loopt op haar tenen richting de woonkamer. Aangezien haar vader niet meer in de slaapkamer komt waar haar ouders samen sliepen, slaapt hij op de bank. Ze ziet hem liggen, volgens haar nog net niet in coma. Ze sluipt richting de bijzettafel en pakt zo stil mogelijk zijn portemonnee dat op de tafel ligt. Ze vind drie briefjes van vijftig pond. Zal ze het doen? Wat heeft ze e verliezen als ze toch vanaf vanavond weg is? Hij zou het niet eens door hebben aangezien hij dronken is en zo wel, hij kan haar toch niet vinden. Ze pakt de drie briefjes en stop het in haar kontzak. Uiteraard weet ze dat dit binnen een week op zou zijn. Maar ze heeft tenminste iets. Ook kan ze hier eten en drinken voor halen, niet geheel onbelangrijk. Natuurlijk wilt ze het liefst coke naar binnen snuiven, maar ze moet ook eten en vooral drinken. Zo helder kan ze dan nog wel nadenken. Ze gooit de tas over haar schouder en draait de klink van de voordeur open. 'Vaarwel,' zegt ze zachtjes. Ze verlaat het huis en zet het op een lopen. De maan verlicht de weg en ze voelt en hoort de verse sneeuw kraken onder haar voeten. Normaal gesproken is deze sfeer echt iets wat haar vrolijk maakt. Maar dat is het lang niet meer geweest. Ze hield van de kerst aangezien je samen bent met familie. Maar deze kerst, is ze alleen, net als kerstmis vorig jaar. Na een lange wandeling gemaakt te hebben, komt ze uit bij een park. Ze loop op het bankje af en gooit haar tas op het bankje. Ze ritst het gehaast open en haalt het zakje cocaïne uit het vakje. Het is nog van watt ze over had. Daar kan ze vannacht in ieder geval mee doorkomen. Ze maakt het bekende lijntje op een pasje, met een ander pasje. Daarna snuift ze het rustig op en wacht af tot het gaat inwerken.