I found you (Harry Styles)

Hoofdstuk 6

Desteny maakt zich los van de knuffel en snel pinkt ze een traan weg. Ze heeft waarschijnlijk gehoopt dat Harry het niet gezien had, maar integendeel. 'Het is oké, als je wilt huilen, ben ik hier.' Ze gaat terug op het bed zitten en hij neemt plaats naast haar. 'Je bent nu niet dé Harry Styles.' Ze grinnikt maar haar ogen spreken anders. Hij weet niet zo goed wat hij hier op moet zeggen. 'Vertel het me, Desteny.' Harry ziet de twijfel in haar ogen maar ze probeert het wel. 'Ik heb inderdaad problemen. Twee jaar geleden is mijn moeder overleden. Daardoor is mijn vader gaan drinken. Elke keer was ik zijn slachtoffer. Hij sloeg me en vernederde mij.' Zijn hart breekt. Hoe kan iemand zoiets doen? 'Hij noemde me een loser, een nietsnut en ga zo maar door. Een paar dagen geleden vertelde hij me dat zijn leven beter zou zijn als ik er niet meer was.' De laatste woorden krijgt ze met moeite uit haar mond merkt hij op. Hij slaat een arm om haar heen waardoor haar lichaam voor even schokt. 'En toen ben ik weggegaan. Het ging sowieso al niet meer thuis. Het enige wat hij deed was drinken, en hij kon geen enkele rekening meer betalen. Daarom kon ik niet meer douchen of dergelijk.' Haar woorden maken Harry ergens woedend. Hoe kon haar eigen vader haar zo behandelen? 'Wil je nog meer weten. Nu we toch bezig zijn.' Desteny lijkt wat meer op haar gemak en daardoor voelt Harry zich ook beter. 'Ben je nu niet opgelucht nu je je verhaal met iemand anders heb kunnen delen? Het moet vast vreselijk zijn geweest om het allemaal voor jezelf te houden.'
'Ook al is het nog steeds vreemd om dit met Harry Styles te bespreken. Maar inderdaad, het lucht best op.'
'Vergeet dat ik beroemd ben. Ik ben ook een persoon met gevoelens.'
'Weet ik, maar het is toch vreemd.'
'Je mag me alles vertellen. Ik kan heel goed luisteren.' Desteny en Harry hebben het ook over andere dingen. Ze is bijvoorbeeld nieuwsgierig naar zijn leven achter de schermen. Hij heeft haar zoveel verteld. Ze was vooral nieuwsgierig over het feit dat hij niet gemakkelijk alleen over de straten kan lopen. Ook heeft ze hem eerlijk verteld dat ze de muziek van de boy band niet leuk vind en dat ze benieuwd is naar zijn solo album. Daarom heeft hij haar uitgenodigd voor een concert wat zich over een paar dagen afspeelt hier in de buurt. Ze twijfelde wel, maar hij heeft haar gedwongen. Hij wilt zijn trots graag met andere delen. Ondanks dat ze niet bepaald een fan van hem is. Hij betwijfelt of ze hem überhaupt wel mag. Volgens Harry vind ze hem eerder vervelend en irritant. Uiteindelijk stemt ze in. 'Zullen we eten laten bezorgen? Ik heb trek, en jij vast ook wel. Eet je wel genoeg?' Desteny grinnikt. 'Ik had nog wel wat geld voor eten. Dus ik kon gewoon een broodje halen. En trouwens, als jij een concert geeft, is het enorm druk. Je hebt veel fans. Ik kon nauwelijks eten halen die avond dat jij een concert gaf.' Harry weet niet of hij moet lachen. Het zou raar overkomen. Alsof het grappig is dat ze geen eten kon halen. 'Hey, je mag best lachen hoor.' Ze geeft hem een speels duwtje. Harry denkt dat Desteny hem toch niet zo irritant vond als hij dacht. 'Laten we de roomservice bellen voor ons eten.' Desteny is zichzelf aan het omkleden terwijl Harry op het eten wacht. Wanneer hij ijsbeert door de kamer vind hij een zakje met witte poeder onder het bed. Hij loopt er op af en pakt het op. Desteny komt aan gelopen en blijft stil staan wanneer ze het beeld aantreft van Harry met het zakje. 'Desteny? Volgens mij heb je mij niet alles verteld.' Het eten is gebracht en Desteny geniet intens van het eten. Ze negeert zijn vraag. 'Die drugs? Is dat van jou?' Ze probeert zijn vraag te ontwijken door te vertellen hoe lekker ze de kip vindt. 'Desteny? Kijk naar me!' Ze legt haar bestek op het bord wat een hard geluid bezorgd aangezien er een stilte is tussen de twee. 'Gebruik je drugs?' Ze knikt. 'Hoelang al?' Ze kijkt Harry boos aan. 'Je hoeft niet alles te weten. Dit onderwerp gaat je geen donder aan.' Ze snauwt naar hem. 'Prima. Dan niet. Dan ga ik...' Desteny laat een luide zucht horen. 'Oké. Ik leg het je allemaal uit. Maar eerst het toetje. Oké?' Inmiddels is het eten op en loopt Desteny naar het balkon. 'Wat ga je doen?'
'Een sigaret roken. Mag ik?' Harry schud zijn hoofd. 'Roken is slecht voor je en het is té koud op het balkon. Je hebt alleen je nachthemd aan.' Ze rolt haar ogen. 'Wat ben je bezorgd zeg. Alsof jij dat nooit geprobeerd hebt. En ik ben wel wat gewend hé, aangezien ik buiten slaap.' Ze klinkt boos en geïrriteerd. 'Jawel. Ik heb wel gerookt. Maar nu niet meer. Maar na je sigaret vertel je je verhaal.'
'Je bent wel nieuwsgierig hoor, merk ik.' Na een paar trekjes drukt Desteny de sigaret uit en een walm van sigaretten rook omringt de kamer. 'Klopt,' geeft hij toe. 'Omdat ik mij zorgen om je maak.' Desteny komt weer naast hem zitten. 'Nergens voor nodig. En bovendien, na deze nacht ben ik hier toch weer weg. En dan kan je niks meer over mij zeggen.' Harry kan geen emotie in haar ogen lezen op dit moment. Het bezorgt hem een rotgevoel maar hij laat het niet merken. 'Je weet dat drugs heel slecht voor je is, toch?'
'Klopt, maar ik ben verslaafd. En ik kom er niet meer van af.'
'Jawel, als dat iets is wat je wilt, lukt het je.' Hij prikt in haar zij waardoor ze moet lachen. 'Maar vertel, hoe heeft het zover kunnen komen?'
'Het is ook begonnen na het overlijden van mam. Het begon onschuldig met sigaretten. Daarna jointjes, maar dat verveelde. Toen ben ik overgestapt naar harddrugs. En ik voel mij zelf goed wanneer ik het gedaan heb.' Ze legt het zo goed mogelijk uit. 'Maar daarna voel je je nog slechter, toch?' Desteny knikt. 'Je hebt wel verstand van drugs voor iemand die het niet gebruikt.' Harry kan haar grap niet bepaald waarderen. Hij kijkt haar boos aan. 'Oh sorry.' Meteen vangt ze zijn blik op. 'Ik heb helaas mensen om mij heen gehad die ook verslaafd waren. Dus ja, ik weet wel wat het met je doet. Maar goed, ik ben blij dat je je verhaal met me wilde delen. Dat doet me goed.' Harry staat op. 'Ik ben blij dat ik jou heb leren kennen, als een gewoon persoon. En om eerlijk te zijn, ben je best wel tof.' Ze geeft hem een glimlach en alweer, ziet Harry die twinkeling in haar ogen. 'Slaaplekker.' Harry loopt richting de deur om naar zijn eigen kamer te gaan. 'Wacht.' Hij draait zich om. 'Blijf bij me vannacht.' Hij weet niet zo goed hoe hij hierop moet reageren waardoor hij op ztijn achterhoofd krabt. 'Als je wilt.'
'Waarom, Desteny?' Hij ziet dat ze slikt en haar gezicht hangt naar beneden. 'Omdat ik me veilig wil voelen, het is lang geleden dat ik me veilig heb gevoeld.' Haar woorden laten zijn hart opnieuw breken. Hij wilt het wel, om over haar te waken vannacht. Maar hij is bang dat er meteen dingen zullen verschijnen op het internet. Maar het is nu donker, en niemand die hen nu samen zou zien. Harry gaat toch naast haar liggen en bekijkt haar. Ze slaapt al vrij snel, waarschijnlijk omdat ze zich nu écht veilig voelt. Hij knippert het lampje uit en sluit daarna zelf zijn ogen.